Խաղաղությունը և խաղաղության պայմանագիրը բոլորովին տարբեր բաներ են. Ադրբեջանը ցանկանում է ունենալ խաղաղության պայմանագիր, բայց ոչ խաղաղություն, Հայաստանը՝ հակառակը՝ խաղաղություն, բայց ոչ խաղաղության պայմանագիր։ Azg.am-ի թղթակցի հետ զրույցում այս մասին ասաց քաղաքագետ Արմեն Բաղդասարյանը՝ անդրադառնալով Ադրբեջանի ԱԳ նախարար Ջեյհուն Բայրամովի այն հայտարարությանը, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանն առաջին անգամ գտնվում են խաղաղության շեմին։
«Նույն Բայրամովը երեկ բառացիորեն հայտարարեց, որ երեք հարցում Հայաստանից ակնկալում է քաղաքական կամք. առաջին, որ Ադրբեջանի տարածքում հայկական զինված ստորաբաժանումներ չլինեն, երկրորդ՝ Հայաստանը չմիջամտի Ադրբեջանի ներքին գործերին և երրորդ՝ Հայաստանը չխոչընդոտի Ղարաբաղի հայերի և Բաքվի երկխոսությանը։
Գործնականում սա նշանակում է Արցախի հայաթափում, որովհետև Ադրբեջանում շատ լավ գիտեն, որ Արցախում ՀՀ զինված ուժեր այլևս չկան. այնտեղ Պաշտպանության բանակն է։ Այս ամենը հրաշալի իմանալով՝ Հայաստանից ակնկալում են քաղաքական կամք՝ պաշտոնապես, փաստաթղթավորված թույլ տալու Արցախի հայաթափում։
Ընդ որում, անգամ այս դեպքում ադրբեջանական կողմը հազիվ թե համաձայնի խաղաղության համաձայնագիր ստորագրել, որովհետև հայտարարեցին, որ սահմանազատումը պետք է իրականացվի իրենց պայմաններով»,-ասաց քաղաքագետը։
Արմեն Բաղդասարյանի խոսքով՝ եթե խաղաղության համաձայնագիրը պետք է ներառի բացառապես Ադրբեջանի պատկերացումները, ապա այն կլինի ոչ թե խաղաղության համաձայանգիր, այլ զուտ փաստաթուղթ, որն Ադրբեջանին լեգիտիմ իրավունք կտա որոշ ժամանակ անց նոր ագրեսիա սկսել Հայաստանի դեմ և նորանոր տարածքներ զավթել։
Քաղաքագետը միաժամանակ մտահոգություն հայտնեց՝ եթե Ադրբեջանը հայտարարում է, որ խաղաղոսւթյան պայմանագրի ստորգրման շեմին է, հավանական է՝ Հայաստանը նոր զիջումների է գնացել, որոնց հիման վրա էլ Բայրամովը նման հայտարարություն է անում։
«Եթե դա իսկապես այդպես է, կստացվի, որ ադրբեջանական կողմն իր ուզածները կստանա, իսկ հայկական կողմը՝ ոչ։ Արդյունքում չենք ունենա խաղաղություն, այլ թշնամուն նոր պատերազմի լեգիտիմ իրավունք տված կլինենք։
Ես վստահ եմ, որ ՀՀ իշխանությունները համաձայնագիր չեն ստորագրի։ Ինչու. որովհետև Ադրբեջանին պետք է խաղաղության պայմանագիր, բայց ոչ՝ խաղաղություն, ՀՀ իշխանություններին՝ հակառակը՝ խաղաղություն, բայց ոչ՝ խաղաղության համաձայնագիր։ Որովհետև, եթե այդ համաձայնագիրը ստորագրվի, ինչպիսի փաստաթուղթ էլ լինի, այն Հայաստանի համար շատ ծանր հետևանքներ է ունենալու։
Այդ ամենից հետո ՀՀ այսօրվա կառավարությունը հազիվ թե կարողանա պահպանել իշխանությունը, առավել ևս, որ ստորագրումից հետո այն որևէ մեկին պետք չի լինելու։ Փաստաթղթի ստորագրումն այս իշխանությունների համար կործանարար կլինի՝ քաղաքական և անձնական առումներով»,- ամփոփեց քաղաքագետը։