Հայաստանում համառորեն չեն հանդարտվում կրքերը` կապված ռուս-ադրբեջանական «զենքի առեւտրի» հետ: Այդ քննարկումները, որոնք վաղուց արդեն հատել են քննարկում-շահարկում սահմանագիծը, որոշում են, որ Ռուսաստանը, փաստորեն, դավաճանեց մեզ, որ Մոսկվայից ժամ առաջ պետք է հրաժարվել, մանավանդ հիմա, երբ գալիք նոյեմբերին Վիլնյուսում ԵՄ-ի հետ նախաստորագրելու ենք Ասոցացման համաձայնագիրը, որի կարեւոր կետերից մեկն էլ ԵՄ-ի հետ «Խոր, համապարփակ, ազատ առեւտրի» համաձայնագիրն է: Ընդ որում, Հայաստանում այս օրերին հնչում են նաեւ ձայներ, բավականին լուրջ ձայներ լուրջ տեղերից, թե Մոսկվան Բաքվին զինում է, որովհետեւ Հայաստանը պատրաստվում է «ինտեգրացվել» ԵՄ-ի հետ, ավելին, հենց սրա համար Մոսկվան «պատժեց» Հայաստանին` թանկացնելով Հայաստան ներմուծվող գազի գինը…
Նախ, գալիք նոյեմբերին Հայաստանն ամենեւին էլ չի դառնալու ԵՄ 29-րդ անդամը` Խորվաթիայից հետո, այլ ընդամենը համաձայնագիր է նախաստորագրելու ԵՄ-ի հետ: Ընդ որում, համաձայնագրի նախաստորագրումը համաձայնագրի պարտադիր ստորագրում չի նշանակում, քանի որ եթե կողմերը համաձայնագիր են նախաստորագրում, ուրեմն կողմերից մեկը` տվյալ պարագայում ԵՄ-ն, դեռ պահանջներ ու առաջարկություններ ունի կողմերից մեկին, տվյալ պարագայում` Հայաստանին, եւ միայն դրանց բավարար մակարդակով եւ սահմանված ժամկետում կատարելուց է կախվածՙ կստորագրվի արդյոք այդ նախաստորագրված համաձայնագիրը: Բայց Հայաստանում ոչ մի կերպ չեն ավարտվում այս շահարկում դարձած քննարկումները…
Իրականում, երբ մի կին մտնում է կեղտոտ սենյակ եւ այնտեղ մուկ նկատելով բղավում ու ցատկում է սեղանի վրա, խնդիրը ոչ թե մուկն է, այլ կինն է:
Մի՞թե Հայաստանում կա մեկ հոգի, ով հետաքրքրված է քաղաքականությամբ, որը համոզված չէր, որ Հայաստանում ընտրական ցիկլի ավարտից հետո գազի գինը բարձրանալու է: Հետեւաբար, ի՞նչ կապ ունի գազի գնի բարձրացումը Վիլնյուսում նախաստորագրելիք փաստաթղթի հետ: Ոչ մի: Գազի գինը բարձրանում է անգամ Ռուսաստանում, բայց ոչ մի ռուսաստանցի Վիլնյուսում ԵՄ-ի հետ չի նախաստորագրելու Ասոցացման համաձայնագիր:
Ինչ վերաբերում է զենքին. ասել ենք արդեն, որ սա բիզնես է, բայց քանի որ «սա բիզնես է» ասում են նաեւ ռուս պաշտոնյաները, փոքր-ինչ այլ բան մտածենք: Բուն խնդիրն այն է, որ Մոսկվան Բաքվին ընդհանուր մեկ միլիարդ դոլարի արժողությամբ զենք-զինամթերք է վաճառել: Բայց Մոսկվան Ադրբեջանին միշտ է զենք վաճառել, երբ Հայաստանն այնքան հեռու էր Եվրոմիությունից, որքան Սան Ֆրանցիսկոն Շրի Լանկայի մայրաքաղաք Կոլոմբոյից: Հետեւաբար, բուն այս գործարքը ոչ մի կապ չունի Հայաստանի ու ԵՄ-ի միջեւ ընթացող ինտեգրացիոն գործընթացների հետ: Ուրեմն, Մոսկվան, Ադրբեջանին զինելով բոլորովին նպատակ չունի պատժելու Հայաստանին: Ավելին, Ադրբեջանին զենք վաճառող Մոսկվան Հայաստանին զենք տալիս է, նույն զենքից: Ուրեմն, Ռուսաստանը նպատակ ունի հավասարապես զինել Հայաստանին ու Ադրբեջանին, դա անել հնարավորինս հրապարակային, որպեսզի նրանք միշտ պատրաստ լինեն «միմյանց ուտելու», բայց երբեք դրա համարձակությունը չունենան: Այսինքն, տարածաշրջանում երկար պահպանվի ոչ պատերազմ, ոչ խաղաղություն Մոսկվայի համար խիստ ցանկալի իրադրությունը, որի ժամանակ միայն Ռուսաստանը կարող է հավասարաչափ ճնշել ե՛ւ Հայաստանին, ե՛ւ Ադրբեջանին:
Մյուս կողմից, զենքի վաճառքը, պոմիդորի վաճառք չէ. դա տարիների գործընթաց է: Այսինքն, որ Մոսկվան Բաքվին զենք է վաճառել, դա ամենեւին էլ երեկ չի որոշվել, այլ 2009-ին դեռեւս, այսինքնՙ ռուս-ադրբեջանական զենքի գործարքը ոչ միայն կապ չունի Հայաստանի` ԵՄ-ի հետ Ասոցացման պայմանագիր ստորագրելու հետ, այլեւ գազի գնի թանկացման շարունակություն չէ անգամ: Դրանք առանձին գործընթացներ են: Ինչ վերաբերում է «Սմերչ» հզոր զինատեսակին, որը, ըստ հայկական ու ադրբեջանական մեդիայի, շեշտում ենք` միայն ըստ հայկական ու ադրբեջանական մեդիայի, Ռուսաստանը վաճառել է Ադրբեջանին, եւ, որի մանրամասն բնութագիրը տպեցին հայկական մի շարք պարբերականներ` հանդես գալով հատուկ «Սմերչ» թեմայով վերլուծականներով… Իրականում Ադրբեջանը «Սմերչ» ունի արդեն 8 տարի… Իրականում Հայաստանն էլ «Սմերչ» ունի:
Իրականում խնդիրը… կնոջ մեջ է:
