Նրան բնութագրող տասը կետերը
Չնայած այն բանին, որ վերջերս ունեցած ելույթում Թրամփը իրատեսությունը հռչակեց որպես իր արտաքին քաղաքականության գլխավոր սկզբունք, քչերն են հավատում, որ դա իրոք այդպես է: Վաշինգտոնն առաջվա պես չունի նոր ռազմավարություն Ռուսաստանի, Մերձավոր Արեւելքի կամ Ասիայի նկատմամբ: Ու եթե Թրամփը նույնիսկ պատրաստ էլ է ուղեգիծը փոխել Ռուսաստանից ՆԱՏՕ ընկած մի շարք հարցերում, չի կարելի վստահորեն ասել, թե նա կդիմի այդ քայլին: Եվ նրա պաշտոնակալությունից ի վեր անցած ժամանակամիջոցը հնարավորություն է տալիս առանձնացնել հանրապետականների թեկնածու եղած նախագահի տասը գլխավոր գծերը, գրում է Սյուզեն Գլեյզերը Politico հրատարակության էջերում:
Առաջին, Թրամփի նախագահության յոթ ամիսների ընթացքում պարզ դարձավ, որ նա իր բնույթով անկանխատեսելի է: Այսպես, Ազգային անվտանգության խորհրդի հաղորդակցությունների գծով տնօրեն Մայքլ Անտոնի խոսքերով, Սպիտակ տան ղեկավարի արտաքին քաղաքականության միակ կանխատեսելի գիծը անկանխատեսելի երեւալու հավակնությունն է: Իր հերթին, Սենատի միջազգային հարաբերությունների հանձնախմբի նախագահ Բոբ Կորկերը գտնում է, որ Թրամփի վարքագծի շատ հարցերում նրա դրսեւորած անորոշությունը վկայությունն է այն բանի, որ նա ինքը դեռ չի կողմնորոշվել, թե ինքը գործարա՞ր է, թե՞ «խոյահարող»:
Երկրորդ, պաշտոնակալությունից ի վեր անցած ժամանակամիջոցը ակնբախորեն ցույց տվեց, որ Թրամփը ձգտում է չնմանվել Օբամային: Թրամփը դա հաստատում է իր յուրաքանչյուր արտաքին քաղաքական հայտարարությամբ, որտեղ նկատվում է միեւնույն գիծըՙ ափսոսանք այն կապակցությամբ, որ նախորդ նախագահից իրեն ժառանգություն մնացած գործերը նման ողբալի վիճակում են: Տվյալ հարցում Թրամփը եզակի չէ, քանի որ ինքըՙ Օբաման, երբեմն պնդում էր, որ ինքը Բուշ կրտսերից ժառանգություն է ստացել 2008 թ. տնտեսական ճգնաժամը: Եվ Օբամային չնմանվելու ցանկության առաջին դրսեւորումը դարձավ Սիրիական «Շայրաթ» ռազմակայանին հասցված հրթիռահարվածը ի պատասխան պաշտոնական Դամասկոսի կողմից քիմիական զենքի (ենթադրյալ) օգտագործման:
Երրորդ, պարզվեց, որ Թրամփին սիրում են Մերձավոր Արեւելքում: Մասնավորապես այդ տարածաշրջանում նրա գրավչության գաղտնիքը ոչ միայն նրա քաղաքականությունն է, այլեւ բնավորությունը: Թրամփի հայտարարությունների մեծադղորդության եւ կտրուկության շնորհիվ Մերձավոր Արեւելքում գտնում են, որ Սպիտակ տան ղեկավարը, ի տարբերություն Օբամայի, գործունյա անձնավորություն է:
Չորրորդ, հստակորեն ի հայտ եկավ Թրամփի հանդեպ Արեւմտյան եւ Արեւելյան Եվրոպայի երկրների հակակրանքը: Այնտեղ մի շարք պաշտոնական անձինք շփոթություն, մտահոգություն եւ հուսահատություն են արտահայտում ԱՄՆ նախագահի վարքագծի առնչությամբ: Մասնավորապես, ինչպես նշել է Շվեդիայի նախկին վարչապետ Կարլ Բիլդտը, Թրամփը ամենաքիչ ժողովրդականություն վայելող նախագահներց մեկն է Եվրոպա աշխարհամասում:
Հինգերորդ, Թրամփը դրսեւորեց իր դրական վերաբերմունքը «բռնապետների» հանդեպ, որոնցից են ՉԺՀ նախագահ Սի Ցզինպինը, Եգիպտոսի նախագահ Աբդել Սիսին եւ նրանց թուրք պաշտոնակից Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը: Ավելին, Թրամփին շատ լավ ընդունեցին Սաուդյան Արաբիայում, որտեղ նա խոստացավ, որ ԱՄՆ-ը այլեւս խրատներ չի տա Էր-Ռիադին: Հեղինակն ընդգծում է, որ չի կարելի անտեսել նաեւ Թրամփի համակրանքը ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հադեպ:
Վեցերորդՙ սիրում է ներկայանալ որպես «առաջին արու»: Թերեւս դրանով է բացատրվում նաեւ միջազգային ասպարեզում խուլիգանի դեր կատարելու ԱՄՆ-ի ձգտումը:
Յոթերորդ, Թրամփը սիրում է սիրաշահել իր գլխավոր աջակիցներին, ուստի նա չի զլանում խարազանել ինչպես ԶԼՄ-ներին, այնպես էլ սեփական կուսակցության առաջնորդներին: Չպետք է մոռանալ, որ Թրամփը նախագահական ընտրությություններում հաղթանակ տարավ ոչ թե Հանրապետական կուսակցության շնորհիվ, այլ նրան հակառակ: Մասամբ դա նրան հաջողվեց շնորհիվ այն բանի, որ ինքը Հանրապետական կուսակցության վերնախավի հետ համամիտ չէր գլխավոր միջազգային հարցերում. Ռուսաստան, միջազգային առեւտուր եւ այլն:
Ութերորդ, Թրամփին ատող ճահճի ներկայացուցիչները շարունակում են հուսալ, թե Թրամփը կփոխվի: Այսպես, նման հույս տածում էին Բուշ կրտսերի վարչակազմի նախկին ղեկավար Փոլ Վուլֆովիցը եւ Սենատի միջազգային հարաբերությունների հանձնախմբի նախագահ Բոբ Կորկերը: Վերջինս, չնայած Թրամփի հանդեպ իր քննադատական վերաբերմունքին, չէր բացառում, որ Թրամփի քաղաքականությունը կարող է փոխվել եւ համապատասխանեցվել ԱՄՆ քաղաքական վերնախավի ցանկությանը:
Իններորդ, պարզ դարձավ, որ Թրամփին փոխելու բոլոր փորձերը ծիծաղելի են, եւ որ դրա պատճառը Ռուսաստանն է: Այսպես, Ներկայացուցիչների պալատի անդամ դեմոկրատ Ադամ Շիֆի խոսքերով, Թրամփը համառորեն չի ուզում քննադատել Կրեմլի գործողությունները: Եվ ԱՄՆ նախագահական ընտրություններին Ռուսաստանի միջամտության հետ կապված մի շարք պաշտոնանկություններից ու քննություններից հետո ռուսական հարցը ավելի ու ավելի մեծ չափով է համակում Թրամփի մերձավոր շրջապատը:
Վերջապես, վերոնշյալ գծերի թվարկումը հիմք է տալիս բացահայտելոու Թրամփի տասներորդ գիծը, այն էՙ ԱՄՆ-ը աշխարհում դարձել է «անկայունության կենտրոն»: Նման կարծիք է արտահայտում նախկին նախագահ Բիլ Քլինթոնի պետքարտուղար Ստրոբ Թալբոթը: Նա ընդգծում է, որ գործարքների եւ պարտադրանքների միջոցով հարցերը լուծելու Թրամփի ձգտումը հանգեցնում է աշխարհակարգի ապակայունացմանը:
