ՍԵՐԺ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ
Երեւանի քաղաքապետ պարոն Հայկ Մարությանին
Հայ ականավոր գրող Վախթանգ Անանյանի ստեղծած գրականությունը աշխարհում ամենաճանաչվածներից է: Բավական է հիշատակել միայն այն խոսուն փաստը, որ նա եզակի հայ գրողներից է, որի գրքերը («Սեւանի ափին», «Հովազաձորի գերիները» վիպակները, «Որսորդական պատմվածքներ») թարգմանվել են աշխարհի ավելի քան 50 ամենաընթերցվող լեզուներով, տպագրվել միլիոնավոր օրինակներով (միայն Չինաստանում մեկ գիրքը 8 միլիոն տպաքանակով…): Վերոնշյալ վիպակների հիման վրա նկարահանվել են արկածային գեղարվեստական ֆիլմեր:
Քանակական, աշխարհագրական-մշակութային այսպիսի ընդգրկումն, անտարակույս, արդեն իսկ պերճախոս վկայությունն է հայ գրականությանը նրա բերած լայն ճանաչման: Հիշարժան է եւ այն իրողությունը, որ աշխարհի բազմամիլիոն ընթերցողներ Վ. Անանյանի բնապաշտական գունեղ գրչի շնորհիվ են ճանաչում Հայաստան աշխարհը, մեր բնությունն ու մարդկանց:
Վախթանգ Անանյանը ՀԽՍՀ պետական մրցանակի դափնեկիր է, մանկապատանեկան գրականության համամիութենական մրցույթի կրկնակի դափնեկիր:
Նրա անունը հիշատակված է բացառիկ ճանաչում ունեցող անվանիների ամերիկյան հռչակավոր «ՈՎ ՈՎ Է» (Who՛s Who) հանրագիտարանում:
Այսօր էլ Վ. Անանյանի գրականությունը կրթում է հայ եւ օտարազգի սերունդներՙ տոգորելով նրանց բնության ու մարդու անսահման սիրով:
Մինչդեռ ցավալի վրիպում է, որ ժողովրդին ու երկրին այդքան պատիվ եւ հեղինակություն բերած անվանի գրողը ցայսօր մեր մայր քաղաքում իր անվամբ փողոց չունի…
Այստեղ տեղին կլինի հիշատակել աստվածաշնչյան այն խոսքը, թե մարգարեն իր հայրենիքում տեղ չունի…
Մեծարգո քաղաքապետ պարոն Մարության, լիահույս եմ, որ Ձեր գլխավորած Երեւան քաղաքի նոր իշխանությունը դրականորեն կարձագանքի շատ-շատերի հոգու ցանկությունն արտահայտող իմ սույն դիմում-խնդրանքին եւ, վերջապես, կշտկվի մինչ օրս թույլ տրված հանիրավի բացթողումը:
Հ.Գ.- Ի դեպ, նույն խնդրանքով, երեք տարի առաջ, Հայաստանի գրողների միությունը պաշտոնական գրություն էր հղել մայրաքաղաքի նախկին իշխանություններին, որոնք, սակայն անհրաժեշտ բարի կամք եւ խոհեմություն չդրսեւորեցին եւ լռության մատնեցին նաեւ ՀԳՄ դիմումը:
Մեկը բազմահազար ընթերցողներից ՙ
Նկար 1. Երգիծանկարը` Գեորգի Յարալյանի