Category: 21 Հունիսի, 2024

Ցավակցել կարելի է այն մարդկանց, ովքեր մտածում են, կամ առնվազն բարձրաձայն ասում են, թե Նիկոլին հեռացնենք, դա է հիմա գլխավոր խնդիրը, մնացածը հետո կարելի կլինի գլուխ բերել:
Լո՞ւրջ:

Մեծ շահերի խաչմերուկ երկրում, ուր ամեն քաղաքական միավորի ու խմբի հետեւում, ներառյալ` իշխանական ու իշխանամերձ, շահ ունեցող մի երկրի պահապան շներն են թազնած, ուր ամեն խումբ իր պատրոնին է հարցնում քայլերի հերթականություն եւ հաջորդ` ամենամոտիկ քայլն անգամ չգիտե, լուրջ մտածում եք, որ մի անձ ինչ-որ բա՞ն է վճռում Հայաստանում: Որ աշխարհի համակարգերն ու նրանց հետեւում թաքնված շահերը չե՞ն կռվում այստեղ միմյանց հետ: Դա առնվազն ծիծաղելի է, եթե լալու չլիներ, մանավանդ` մի ողջ շարժում, Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանի ղեկավարոււթյամբ, հենց այդ թեզով է շարժվել մինչեւ այժմ: Լուրջ մարդիկ, լուրջ դեմքով, լուրջ տեսքով ասում են` մենակ սա գնա, հետո կորոշենք` ի՞նչ անենք: Իրո՞ք:

Այն օրը, երբ Ազգային ժողովում կառավարությանն անվստահություն հայտնելու ընդդիմության ուղերձը քվորում չհավաքեց, ԱԺ նախագահն էլ ասաց` ընդդիմության գործողություններն ավելի ուժեղացրին իշխանության դիրքերը (լրիվ համաձայն եմ Ալեն Սիմոնյանի հետ այս դեպքում), դուրս եկա փողոց ու խոսքի բռնվեցի երիտասարդ մի կնոջ հետ, որ ՀՅԴ անդամ էր, մտավորականության շերտից: Ու նա լուրջ-լուրջ խոսում էր այն մասին, թե հիմա գերխնդիրը Նիկոլի հեռացնելն է, ժողովուրդն էլ, հիմարի նման, չի գալիս հրապարակ, այն դեպքում, երբ երկիր ենք կորցնում: Հակադարձեցի նրան, թե ժողովրդին հիմար ասելով` ոչինչ չեք առաջարկում, ասում եք` Նիկոլը թող հեռանա, նոր կասենք, թե ո՞վ է մեր նախընտրած վարչապետը: Ու հետո ուզում եք այդ նույն` հիմար անվանված ժողովուրդը գա հրապարա՞կ: Իսկ ի՞նչ պիտի ենթադրի ժողովուրդը` հետեւելով ձեր քայլերին. որ նորից ուզում եք իշխանության բերել նախկին նախագահներին ու նրանց շրջապատը: Է, ժողովուրդն այնքան էլ ձեր կարծած հիմարը չէ, որ դա իր ձեռքով անի, այս դեպքում անսխալ աշխատում է հավաքական բնազդը, որքան էլ համաձայն չէ արդեն արված սահմանազատման եւ նույն ոճով արվելիք հետագա սահմանազատումների հետ: Ժողովուրդը հասկանում է անցյալի ու ներկայի պատճառահետեւանքային կապերը, միգուցե Սյունիքի դեպքում էլ ոտքի կկանգնի, միգուցե նման սահմանազատումը հնարավոր դարձնելու Փաշինյանի ակնարկած հանրաքվեն էլ կտապալի, բայց նախկինների վերադարձ թույլ չի տա: Մի խոսքով, բանավիճեցինք պարզամտությունը քաղաքական շարժում կարծողների թեմայով, չնայած հուսով եմ` ՀՅԴ-ում բարձր դիրք զբաղեցնող երկու-երեք իրոք հայրենասեր ու մտածող մարդիկ (խոսքը խորհրդարանում եղածների մասին չէ) հասկանում են այս բոլորը եւ պարզունակության այս շքահանդեսը չեն համարում քաղաքականություն:

Ինչպես հույսս չեմ կտրում, որ իշխող կուսակցության մեջ էլ մի քանի ողջամիտ մարդիկ դեռ կգտնվեն, որոնք կհասկանան, կամ արդեն հասկացել են (ԱԳՆ հայտարարությունը` Ադրբեջանի խաղաղության պայմանագիր չկնքելու եւ պատերազմելու մտադրության մասին դրա վկայությունն է), որ տարբեր դիրիժորական փայտիկներով մեր քաղաքական միավորների զորաշարժերի դեմն առնելու լավագույն միջոցը ներքին առճակատումը կամ ոստիկանությամբ ուժի ցուցադրությունը չէ: Շատ քիչ ժամանակ ունի Հայաստանը:

Երբ ԱՄՆ-ում հայտարարեն նախագահական ընտրությունների արդյունքը, որը մեր կարծիքով այս անգամ կարող է հայկական շահերին ամենալուրջ վնաս հասցնող տարբերակով լինել` Թրամփի շատ հավանական ընտրությամբ, ատամները սրած մեր բոլոր թշնամիներն այդժամ ձեռք կզարկեն մեր հոշոտմանը: Դրան է պետք պատրաստվել: Ձեր պարզունակ պահանջը, միգուցե էմոցիոնալ առումով ձեզ արդարացված թվա, բայց կօգնի ընդամենը նրան, որ այս երկու ամսվա մեջ ներքին ֆիգուրափոխություն կանեն`գոլորշի թողնելու համար, Նիկոլին կփոխեն Ալենով, Արմենով կամ մեկ ուրիշով, մինչեւ հիմնական սոդոմ-գոմորի օրը գա ԱՄՆ նախագահական ընտրություններից հետո: Որովհետեւ բոլորին պետք է ոչ թե Հայաստանը, այլ Սյունիքով անցնող ճանապարհը, ու դա մեծ խաղացողներին ավելի հրատապ է պետք անգամ, քան Ադրբեջանին ու Թուրքիային: Կարծում եք` Փաշինյանը պատահաբա՞ր է խոսում Սյունիքում սահմանազատման հաջորդ փուլից եւ հանրաքվեից, բոլոր ճանապարհները տանում են Հռոմ, այս դեպքում` Սյունիքով անցնող հաղորդուղի: Եւ անգամ այն խոսակցությունը, որ մամուլն էր արտահոսեցրել, թե ի վերջո հնարավոր է ճանապարհի վերահսկողությունը հանձնել պրոֆեսիոնալ եվրոպական կառույցի, այդ գործում մասնագիտացած, էլի պատահական չէ:
Եւ անգամ Փաշինյան-Էրդողան հեռախոսարույցի բովանդակության` առանց նախապայման Հայաստանի եւ Թուրքիաի միջեւ հարաբերությունների կարգավորման կամքի մասին բարձրաձայնումն այս պահին այդ սերիայից է, մեծ պետությունների պարտադրանքներից առաջ անցնելու հուսահատ փորձ, եւ անգամ Ադրբեջանը, որ անվերջ նորանոր պահանջներ է ներկայացնում Հայաստանին, մի պահ կարող է հասկանալ, որ ոտքի տակ կգնա Արեւմուտք, ԵՄ-ՌԴ, Իրան, Չինաստան առճակտման տարածաշրջանային թեժ գծում: Չնայած վերջինս այնպիսի շահերով է շաղկապված այս ու այն խաղացողի հետ, որ ստիպված կարող է կատարել պատերազմի հրձիգի իր դերը:

Այսինքն` նվազագույնը կիսապատերազմական վիճակ, մեծ խաղացողների դրդմամբ-Ադրբեջանի շահերի հետ համադրմամբ, կարող ենք ունենալ արդեն աշնան կեսին, ԱՄՆ նախագահական ընտրություններից հետո: Ինչո՞վ ենք մենք զբաղված: Փողոցի շարժումը զբաղված է Աստված գիտե ինչով` երբ որ հենց ինքն էլ, որպես իշխանության հավակնորդ, պիտի ունենա երկրի պաշտպանությունն ամրապնդելու, այդ մասին բաց խոսելու տեսլականը, բայց ասում է` մի տարի ժամանակավոր կառավարություն թողեք կազմեմ` չգիտես ինչով զբաղվող, հետո կասեմ` ումով եմ գնում խորհրդարան ու կառավարություն: Որ այդ ընթացքում Հայաստանն արդեն կարող է նաեւ չլինել` մինչեւ անպատրաստ մարդիկ մի տարի որոշեն ումով են կիսում իշխանական տորթը, սա հավանաբար սխեմա գծողներին չի հուզում:

Իսկ արդեն ռեալ երեւացողը, եթե իհարկե, մարդու ուղեղը կեղծ կոչերով եւ կեղծ սպասումներով չի լցոնված, ոչ մի լավատեսության տեղ չի թողնում: Ահա. 2021 թվականին ընդդիմությունը (ոչ իմ երազածը, քանի որ ես երազում եմ նոր մարդկանցով ընդդիմության մասին), գիտակցված, թե ոչ` արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ պահանջեց, մասնակցեց եւ երկարացրեց իշխանության ժամկետն առնվազն երեք տարով, եթե այդպես չլիներ` 2023 թվականին հերթական ընտրություններ կլինեին` միգուցե նաեւ այլ արդյունքով: Այժմ փողոցի ընդդիմությունն արեց նույնը` շարժման առաջին փուլն ավարտին հասցվեց նույն էֆեկտով, մարդիկ այդպես էլ դեպի ընդդիմություն չհակվեցին` առաջին անգամվա մեծ հանրահավաքից հետո աստիճանաբար իրենց համար բացահայտելով փողոցի ընդդիմության ինչ-ինչ նպատակներ: Արդյունքը կրկին նույնն է`իշխանության համար կյանքը երկարացնելու նոր շանս:

Հետն էլ Սուրբ Աննան դառնում է զրուցարան-հավաքատեղի, այս ձեւաչափով մարդկանց զբաղեցնելու գործառույթով, որ հանկարծ ու չարթնանան ու նոր ընդդիմություն չստեղծեն` անցյալին ու ներկային մշտապես իրար փոխարինելու եւ ոչ մի այլ խմբի իշխանությանը մոտ չթողնելու միշտ առկա նպատակով: Մնացածը հեքիաթներ են, թե վերադասավորվում ենք, ավելի ներառական եւ ընդգրկուն ենք դառնում: Թե այս բոլորից հետո ո՞վ կներառվի ու ո՞վ կընդգրկվի:Իրականում ավելի պարզունակ բան է կատարվում` մեր ներսում բոլոր քաղաքական խմբերի (իշխանական եւ հակաիշխանական) թելերը քաշող տարածաշրջանային խաղացողներն են մի պահ շունչ քաշում, նոր գործիքակազմ եւ մարդուժ հավաքում` միմյանց դեմ փորձելով հետագայում կիրառել այլ ռազմավարություն:

Իրականում մենք այնքան խելք պիտի ունենայինք եւ ունենանք, որ կարողանանք մեզ պարտադրվող սխեմաներին դիմակայելու միավորներ ստեղծել: Ամեն երիտասարդ, գիտակից, երկրի ճակատագրով մտահոգ մարդ պետք է մտածի սխեման կոտրելու, երկրին ներկայացող սպառնալիքների դեմն առնելու մասին: Մենք դարձել ենք տարածաշրջանային մեծ սխեմաների թիրախն ու սուբյեկտը` անցյալ եւ ներկա բոլոր իշխանություններով հանդերձ: Նայեք` ուրախանում ենք, որ Հայաստանը Ֆրանսիայի հետ պայմանագիր է կնքել ֆրանսիական CAESAR ինքնագնաց հրետանային համակարգերի գնման համար, զայրանում ենք Ադրբեջանի, Ռուսաստանի` այս առթիվ արված զգուշացումներից: Իրականում սա ուղղակի ցուցափեղկ է, հույս, որ մենակ չենք, թե չէ վերջին մի քանի տարին յոթ-ութ միլիարդ դոլարի սպառազինություն ձեռք բերած Ադրբեջանի դիմաց սա առարկայորեն ոչինչ է: Եւ անգամ կարող է իրավիճակ հրահրել, եթե նայում ես, որ հատկապես ֆրանսիական կողմն է նախ հրատապ հանրայնացնում Հայաստանին աջակցելու այս եւ համանման քայլերը:

Աստված խելք տա մեզ բոլորիս:

ՄԱՐԻԵՏԱ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Հունիսի 28-ին կայանալիք նախագահական արտահերթ ընտրություններին պայքարի են  պատրաստվում Սահմանադրության Պահապան Խորհրդի արգելքը հաղթահարած 6  թեկնածուներ՝ երկու հակադիր քաղաքական հոսանքներից. 5 թեկնածուն «արմատականների» թեւի ներկայացուցիչներն են, իսկ մեկը՝ «բարեփոխականների»:

Դասական իմաստով կուսակցությունների բացակայության պայմաններում, Իրանում ձեւավորվել են երկու հակադիր ճամբարներում դիրքավորված քաղաքական հոսանքներ, որոնք պայմանականորեն կոչվում են «արմատականներ» եւ «բարեփոխականներ»:

Իրանում «արմատականներին» հաճախ «պահպանողականներ»  էլ են անվանում, որոնք ձեւավորվել են 1999 թվականի 6-րդ գումարման մեջլիսի ընտրությունների ընթացքում՝ ի հակադրություն նախագահ Խաթամիի գլխավորած «բարեփոխականների»: Այդ քաղաքական հոսանքի հիմնադիրներից են  «Մարտնչող հոգեւորականների միության եւ Ղոմ քաղաքի հոգեւոր կենտրոնի դասախոսական հանրույթի» ներկայացուցիչները:

 «Պահպանողականների» հռչակած կարգախոսները հետեւյալ ձեւակերպումներով են ներկայացված՝ «նվիրվածություն իսլամի եւ իսլամական հեղափոխության նկատմամբ, հնազանդություն Իրանի Իսլամական Հանրապետության առաջնորդին եւ  հավատարմություն կրոնապետության  սկզբունքների հանդեպ»: 

Ինչ վերաբերում է «բարեփոխականներին», ապա նրանք իրենց կոչումն ստացել են Խաթամիի՝ 1997 թվականի նախընտրական պայքարի թոհուբոհին, որոնք   կարողացան  8 տարի անընդմեջ պահպանել գործադիր եւ  4 տարի էլ օրենսդիր իշխանության ղեկը:

Պահպանողական թեւի թեկնածուներն են՝ Իրանի դատական համակարգում բազմաթիվ պաշտոններ զբաղեցրած  Մոսթաֆա Փուրմոհամմադին, Ազգային անվտանգության գերագույն խորհրդում ԻԻՀ Հոգեւոր առաջնորդ Ալի Խամենեիի ներկայացուցիչն ու  «Համակարգի նպատակահարմարությունը բնորոշող» խորհրդի իսկական անդամ   Սաիդ Ջալիլին, Մեջլիսի խոսնակ Մոհամմադ   Բաղեր Ղալիբաֆը, Թեհրանի քաղաքապետ   Ալիռեզա Զաքանին,  Մեջլիսի նախկին պատգամավոր եւ «Շահիդ» հիմնադրամի նախագահ    Սեյյեդ Ամիրհոսեին Ղազիզադե Հաշեմին:

Իսկ Պահապան խորհրդի արգելքը հաղթահարած  բազմաթիվ  «բարեփոխականներից» միակ թեկնածուն մասնագիտությամբ բժիշկ Մասուդ Փեզեշքիանն է, որը 8-րդ, 9-րդ, 10-րդ, 11-րդ եւ 12-րդ գումարման մեջլիսում ներկայացրել է Իրանի Արեւելյան եւ Արեւմտյան Ատրպատական նահանգների տարբեր շրջանները: Փեզեշքիանը 10-րդ գումարման մեջլիսում եղել է մեջլիսի առաջին  փոխխոսնակը: Եղել է նաեւ Իրանի առողջապահության նախարար:

Բարեփոխականների ճամբարից նախագահական ընտրություններին մասնակցելու հնարավորություն ստացած Մասուդ Փեզեշքիանի հայրը ազերի է, իսկ մայրը՝ քուրդ: Ծնվել է Իրանի Արեւելյան Ատրպատականի   քրդաբնակ Մահաբադ քաղաքում եւ պարսկերենից բացի, տիրապետում է ադրբեջաներենին ու քրդերենին:

Մի առիթով, շուրջ 8 տարի առաջ, մեջլիսի դռնբաց նիստերից մեկի ժամանակ, Մասուդ Փեզեշքիանն ասել է. «Ազգությամբ թուրք ծնվելու համար շնորհակալ եմ  Աստծուց: Ոչ ոք իրավունք չունի քամահրանքով վերաբերվել  թուրքերի մշակույթի ու լեզվի նկատմամբ»:  Նույն ելույթի ժամանակ նա հիշեցրել է, որ Սահմանադրության 15-րդ հոդվածի համաձայն՝ Իրանի թուրքերն ու  այլ էթնիկ խմբերը պետք է դպրոցներում իրենց լեզվով սովորելու  հնարավորություն ունենան:

Իրանում անցկացվող բոլոր հարցումները ցույց են տալիս, որ «բարեփոխականների» միակ թեկնածուի վարկանիշն ամենաբարձրն է:  Այդ  պատճառով էլ «արմատականների» մոտ Մասուդ Փեզեշքիանի դեմ միասնական ճակատով հանդես գալու  պահանջ է առաջացել:

Այդպիսի գաղափարով  է հանդես եկել   նախագահի  թեկնածու Մոհամմադ Բաղեր Ղալիբաֆը, առաջարկելով ընդդեմ Փեզեշքիանի, մի թեկնածվով պայքարելու մարտավարությունը: Բնականաբար, Ղալիբաֆը նկատի է ունեցել իր օգտին բացարկ հայտարարելու տարբերակը, ով ըստ հարցումների, համարվում է «պահպանողականների»  ֆավորիտը:

Այսպիսով, բոլոր հանգամանքները վկայում են, որ հունիսի 28-ի արտահերթ նախագահական ընտրությունների առաջին փուլի գլխավոր մրցակիցները Մոհամմադ Բաղեր Ղալիբաֆն ու Մասուդ Փեզեշիանն են:

Մոհամմադ Բաղեր Ղալիբաֆի աշխատանքային կենսագրությունը, մյուս թեկնածուների համեմատությամբ, ավելի  հարուստ է: Իսլամական Հեղափոխության Պահապանների Կորպուսի (ԻՀՊԿ) ռազմաօդային հրամանատարի եւ երկրի ոստիկանապետի պաշտոնները թողնելուց հետո նա ընտրվել է Թեհրանի քաղաքապետի պաշտոնում, դրանից հետո՝ նաեւ ստանձնել մեջլիսի խոսնակի պարտականությունները:

Ղալիբաֆը երեք անգամ մասնակցել է նախագահական ընտրություններին եւ մեկը մյուսին հաջորդած պարտություններից հետո իր բախտը փորձել խորհրդարանական ընտրություններում ու երկու անգամ զբաղեցրել  մեջլիսի խոսնակի պաշտոնը:

Մասուդ Փեզեշքիանի աշխատանքային կենսագրությունն ավելի համեստ է: Վերջերս նա կարողացել է Ատրպատականի  Ազարշահր, Թավրիզ   եւ Մաքու  քաղաքների ընտրողների պատկառելի քանակությամբ  քվեներով  12-րդ գումարման մեջլիսի պատգամավոր դառնալ: Փեզեշքիանն էլ Ղալիբաֆի նման երեք անգամ նախագահական ընտրություններին մասնակցելու հայտ է ներկայացրել, որոնցից մի անգամ, մինչեւ Պահապան Կորպուսի կողմի որոշման հրապարակումը, հրաժարվել է իր ներկայացրած դիմումից:

Եթե հունիսի 28-ին նախատեսված նախագահական ընտրությունների առաջին փուլից հետո ինչ-ինչ պատճառներով չհստակեցվի  արդյունքը, երկրորդ փուլը կկայանա դրանից մեկ շաբաթ անց՝ հուլիսի 5-ին: 

 ԻԻՀ նախագահի թեկնածուները

Ձախից աջ՝  ըստ հերթականության

1.    Մոհամմադ Բաղեր Ղալիբաֆ

2.    Ամիրհոսեին Ղազիզադե Հաշեմի

3.    Ալիռեզա Զաքանի

4.    Սաիդ Ջալիլի

5.    Մոսթաֆա Փուրմոհամմադի

6.    Մասուդ Փեզեշքիան

ԳՐԻԳՈՐ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ

Իրանագետ

Ըստ «Թագեսշփոգելի», «ղեկավար՝ որ կանգնում է արդի պատմության հավանաբար ամենավտանգավոր մարդու՝ Վլադիմիր Պուտինի դեմ»:

Բեռլինում լույս տեսնող «Թագեսշփիգել» թերթը հունիսի 20-ին անդրադարձել է հայաստանյան արդի քաղաքական իրողություններին:

«Պատերազմի եւ հեղաշրջման վտանգի միջեւ. Ո՞վ է Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը եւ ի՞նչ է նախատեսում (անել)» վերնագրյալ ծավալուն հոդվածում (որը տեղի սղության պատճառով կներկայացնենք սեղմ) հեղինակ Էվա Ֆիշերը, որ թերթի միջազգային քաղաքականության բաժնի խմբագիրն է, բազմիցս նույն լրատվամիջոցում լուսաբանել է Հայաստանին, ԼՂ-ին առնչվող հրատապ թեմաներ, գրում է՝ «Հեղափոխությունը Փաշինյանին Հայաստանի ղեկավար դարձրեց: Նա՝ 2018-ից ի վեր Հայաստանի պաշտոնավարող վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը, սիրահոժար թույլ է տալիս, որ իրեն Նելսոն Մանդելայի հետ համեմատեն: Չափազանցված համեմատություն է, բայց զուգահեռ կա՝ Փաշինյանն էլ որպես քաղբանտարկյալ նույնպես բանտ է նստել, հետո հեղափոխություն արել, փրկել Հայաստանի ժողովրդավարությունը, դարձել Հայաստանի կառավարության ղեկավար եւ հիմա կանգնում է արդի պատմության հավանաբար ամենավտանգավոր մարդու՝ Վլադիմիր Պուտինի դեմ: Փաշինյանը կամենում է Հայաստանն ազատել Ռուսաստանի ճիրաններից, դեպի Արեւմուտք կողմնորոշել: Նա ԵՄ-ին եւ ՆԱՏՕ-ին մերձ լինել է ձգտում, ՀԱՊԿ-ը պետք է լքի», գրում է «Թագեսշփիգելը»՝ ակնարկելով Փաշինյանի ԱԺ-ում հրապարակած խոսքը, դրան հավելելով նաեւ այն տեղեկությունը, թե վարչապետը ձգտում է նաեւ լքել ԵԱՏՄ-ն: Փաշինյանը ռիսկի է դիմում՝ Հայաստանն իր այժմյան տեսքով կվերանա աշխարհի քարտեզից, երկիրը մնացել է առանց դաշնակիցների, դրացի Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի հետ թշնամի է: Երկյուղ կա, որ Ադրբեջանը կհարձակվի՝ Հայաստանին նախկինում սատարող Ռուսաստանի դրդմամբ, մեկնաբանում է Ֆիշերը հավելելով, թե Հայաստանի բնակչության մեջ աստիճանաբար նվազում է վարչապետին աջակցությունը, այդու Փաշինյանը ռուսամետ ուժերի կողմից տապալման վտանգի տակ է:

«Ռուսական հեղաշրջումը չի կարելի բացառել, Հայաստանի ԱԱԾ-ում աշխատում են շատերը, որ Մոսկվայի հետ սերտ կապեր ունեն, «Թագեսշփիգելին» կարծիք է հայտնում Կոնրադ Ադենաուր հիմնադրամի Հարավկովկասյան գրասենյակի ղեկավար Շտեֆան Մալերիուսը: Նրա տեղեկությանը հոդվածագիրը հավելում է նաեւ այն փաստը, որ ռուսական վերահսկողության տակ են երկրի տնտեսության խոշոր ճյուղերը: «Փաշինյանը գնալով կորցնում է նաեւ բնակչության սատարումը, գրում է Բեռլինում լույս տեսնող թերթը՝ վկայակոչելով Մալերիուսի կարծիքը՝ «Նա այժմ շատ չսիրված է: Մայիսի վերջից հազարավոր բողոքավորներ նրա դեմ են. Կառավարությունը նախապես սահմանամերձ 4 գյուղ հանձնել էր Ադրբեջանին՝ վերջինիս հարձակումը կանխելու համար: Առաջին անգամ չէ, որ վարչապետը այսպիսի իրադրության դեմ հանդիման է:

Երբ 2020-ի աշնանը, հրադադարից 26 տարի անց, Ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմը սկսվեց, որի միջոցով Ադրբեջանը նվաճեց Հայաստանի վերահսկողության տակ գտնվող շրջանները, մարդիկ նմանապես փողոց ելան եւ իրենց վարչապետին «դավաճան» անվանեցին, գրում է հոդվածագիր Ֆիշերը եւ շարունակում. Բողոքի գործողություններն առաջնորդում է Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանը, որ Փաշինյանի դեմ պաշտոնանկման գործընթաց է պահանջում: «Հավանականությունը մեծ է, որ Ռուսաստանը զանգվածաբար աջակցում է այս շարժմանը», կարծիք է հայտնում Շտեֆան Մալերիուսը:

«Թագեսշփիգելը» հիշատակում է, որ ժամանակին Փաշինյանի դեմ են արտահայտվել նաեւ բանակի ներկայացուցիչները: Ռազմական հեղաշրջման սպառնալիքի դեմ Փաշինյանը իշխանությունը պահպանելու ռազմավարության համաձայն հրաժարական է տալիս, ցրում խորհրդարանը, նոր ընտրություններ կազմակերպում, հաղթում: «Թագեսշփիգելի» խմբագիր Ֆիշերն անհրաժեշտ է գտնում ընդգծել, թե «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունն ունի կենտրոնամետ, ազատական դիրքորոշում: Փաշինյանը 2017-ի խորհրդարանական ընտրություններում մանդատ ստացավ, իսկ 2018-ի ապրիլին «Թավշյա հեղափոխության» միջոցով դարձավ կառավարության ղեկավար:

Այդ ժամանակից ի վեր նախկին վարչակարգը զրկվել է իշխանությունից:  Հավանաբար պարզապես սպասում է մի հնարավորության, երբ Փաշինյանն այլեւս չի կարող բարձունքում մնալ», եզրահանգում է «Թագեսշփիգելի» հեղինակ Էվա Ֆիշերը՝ հունիսի 20-ի ծավալուն հոդվածում:

ԱՆԱՀԻՏ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

Գերմանիա