| Թերթի նախորդ համարում անդրադարձել էի հարեւան Վրաստանում ազգայնականների կազմակերպած բողոքի ակցիաներին, որոնց ընթացքում նրանք հղում էին արել ԼԳՏԲ համայնք կոչվող սեռագարներին ու նրանց աջակիցներին: Գրությանս մեջ հստակ նշել էի, որ վաղ թե ուշ այդ ալիքը տարածվելու է ամբողջ աշխարհով մեկ, եւ զուտ քաղաքական շահեր սպասարկող այդ խմբերը հայտնվելու են երկընտրանքի առաջՙ կա՛մ ապրել որպես նորմալ մարդիկ, կա՛մ ոչնչանալ: Այսօր այդ մոտեցումը կիսում են եվրոպական բազմաթիվ պետություններ, նույնիսկ այնպիսիները, որոնք դեռեւս մի քանի տարի առաջ կրծքով պաշտպանում էին դրանց: Ցավոք, Հայաստանում ցայսօր էլ կան մարդիկ, որոնք կարծում են, որ աղանդի նմանվող այդ խմբերն ապագա ունեն եւ, դեռ ավելին, նորմալ մարդիկ են: Թող ներվի ասել, բայց մենք ամեն ոլորտում գոնե մի քանի տասնամյակ հետ ենք ընկել, նույնիսկ այս հարցում, որի մեջ կիսով չափ ընկղմված ենք, տանուլ տվեցինք: Ինչպե՞ս:Աշխարհի բազմաթիվ պետություններ վերջին 50-60 տարիներին հանդես են եկել ազատական գաղափարներով ու մեզ հայտնի հանդուրժողականության կարգախոսներով: Նրանք, իհարկե, այդ ամենը ծառայեցրել են իրենց պետական շահերին, իսկ մենք, ինչպես ասում են, քնած էինք, խորը քնով էինք քնած եւ մեր երազներում Ստամբուլն արյան ծով էինք դարձնում, մինչդեռ այդ ժամանակ ծրագրվում էր մեր վերջին պատառ հայրենիքի քարտեզի հերթական սղումը: Այսօր, երբ ամբողջ աշխարհն իրեն արդեն սպառել է գլոբալիստական խաղերի մեջ եւ այլընտրանք չունի, ինչպես նաեւ հասկացել է, որ չափազանց գլոբալիզացիան կործանարար է, հուշիկ քայլերով հայացքն ուղղում է դեպի ազգայնականությանը, Կենտրոնական Եվրոպայի դեպքումՙ չափավոր ազատականությանը:Իսկ ի՞նչ ենք անում մենք. ազգովին քնից հենց նոր արթանացել ենք եւ որոշել հանդուրժողական-գլոբալիստական խաղեր խաղալՙ դրա մեջ փնտրելով տնտեսական ու ռազմական զարգացման բոլոր հեռանկարները: Մենք հագնում ենք մեծ տերությունների այն լաթերը, որոնք նրանք կրել են կես դարից ավելի եւ մինչեւ վերջ մսխել դրա կապիտալըՙ բոլոր առումներով: Մենք ուզում ենք հյութ քամել մի մրգից, որը վաղուց քամվել է շատերի կողմից եւ նետվելով արեւի տակՙ չորացել ու փշրման եզրին հասել: Մենք մութ սենյակում կատու ենք փնտրումՙ քաջ գիտակցելով, որ այնտեղ կատու չկա:Նախորդ համարում բերված վրացական օրինակը ոմանց հավատ չէր ներշնչել, եւ մի քանիսն էլ կարծիք հայտնեցին, որ սա Կովկասն է եւ ամեն դեպքում այդպիսի ցնցումներ ժամանակ առ ժամանակ կլինեն: Լավ, համաձայն եմ, ես օրինակներ բերելու առումով Կովկասից կմեկնեմ Կենտրոնական Եվրոպա, ասենքՙ Հունգարիա, որտեղից սերում է բոլոր համասեռամոլների հոգեհայր Ջորջ Սորոսը: Մեկ շաբաթ առաջ այդ երկրի պառլամենտի 157 պատգամավոր կողմ է քվեարկել մի օրենքի, որը պնդում է անչափահասների համար անհասանելի դարձնել ԼԳՏԲ-ի մասին տեղեկություններըՙ դպրոցում, հեռուստատեսությամբ, թատրոնում, փողոցում եւ այլուր: Ավելինՙ Հունգարիայի վարչապետը Եվրոպային պաշտոնապես կոչ արեցՙ իրենց երեխաներ դաստիարակելու ուղիներ ցույց չտալ, որովհետեւ իրենք լավ գիտեն այդ ուղիները.«Մենք հարգալից վերաբերմունք ենք պահանջում, մենք չենք կարող համակերպվել այն մտքի հետ, որ Եվրոմիության մյուս անդամ երկրները մեզ ուղարկեն, թե ինչպես, ինչ ուղիներով դաստիարակենք մեր երեխաներին, դա կոպիտ սխալ է, դա թյուրիմացություն է» :Հետաքրքրական է, որ ավելի քան յոթ ամիս առաջ Հունգարիան, որին շատերը հղում են անում որպես ԼԳՏԲ համայնքի կարեւոր կենտրոն, ԼԳՏԲ համայնքի դեմ պայքարի հատուկ օրենք է ընդունել: Այսօր Հունգարիայի սահմանադրության մեջ շատ պարզ, հստակ եւ առանց տողատակերի գրված է, որ ընտանիքում հայրը տղմարդ է, մայրըՙ կին, ոչ թե ծնող-1, ծնող-2 ձեւաչափով, ինչպես պնդում են շատերը:Անցող շաբաթ վրացիներից ու հունգարացիներից բացի փողոց էին դուրս եկել նաեւ բուլղարացիներըՙ ավանդական ընտանիքի եւ արժանապատիվ դաստիարակություն փոխանցելու իրավունքով: Ինչպես ամենուրՙ այստեղ էլ բացատրությունը մեկն էՙ Եվրոմիությունը երեխաների դաստիարակման սխալ ռազմավարություն է ընտրել, որը կործանման է տանում:Ահա այսպես, Բուլղարիայից մինչեւ Հունգարիա, Հունգարիայից մինչեւ Վրաստան պայքարի նոր ալիք է սկսվել ազգային դիմագծի համար, էլ չեմ խոսում այն պետությունների մասին, որտեղ նման հոգեկան հիվանդներին ուղղակի հոգեբուժարաններում փակի տակ են պահում, իսկ գնդակահարությունների ու կռնատելու մասինՙ Արեւելքի փորձը բոլորս լավ գիտենք: Իսկ Հայաստանում այս օրերին ոմանք որոշել են Ստամբուլյան եւ Լանզարոտեի կոնվենցիաները վավերացնել ու, ասենք, հենց դպրոցներում երեխաներին սովորեցնել…չասեմ թե ինչ: Դա սխալ մոտեցում է, որը կործաման է տանում, եւ վաղ թե ուշ անպայման զղջալու ենք, բայց չմոռանանք, որ մենք ոչ Բուլղարիա ենք, ոչ էլ Հունգարիա, եւ վաղվա զղջումը կարող է ուշ լինել, հիմա՛ է պետք զղջալ: |
ՎԱՂՎԱ ԶՂՋՈՒՄԸ ԿԱՐՈՂ Է ՈՒՇ ԼԻՆԵԼ. ՀԻՄԱ՛
Վերջին լուրեր
Ադրբեջանցի ռազմական փորձագետը կալանավորվել է պետական գաղտնիք պարունակող տեղեկություններ հրապարակելու մեղադրանքով
Ադրբեջանում պետական գաղտնիք պարունակող տեղեկություններ հրապարակելու մեղադրանքով ձերբակալվել է ռազմական փորձագետ Ադալաթ Վերդիևը, ինչպես հայտնում է APA-ն, հայտնել է Ադրբեջանի...
ԿարդալDetails
“Վահան Թեքեյան” Սոցիալ-Մշակութային Հիմնադրամ
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են։ Կայքի նյութերը տարածելիս հղումը կայքին պարտադիր է։©2024 «ԱԶԳ» վերլուծական