Մարտի 30-ին Գյումրիում եւ Փարաքարում տեղի ունեցած ՏԻՄ ընտրությունները մեր ընդդիմադիրների տարբեր թեւերը համարում են Նիկոլ Փաշինյանին եւ նրա թիմին մերժելու ցուցիչ եւ այդ առթիվ հնչեցրել են ոգեւորության տարբեր աստիճանի տեսակետներ ու կարծիքներ: Թե որքանո՞վ «Ապրելու երկիր» կուսակցության թեկնածուի հաղթանակը Փարաքարում կապ ունի մյուս ընդդիմադիրների հետ`ընդամենն առանց հետին մտքի առաջարկում ենք քննել «Ապրելու երկիր» կուսակցության անցյալ-ներկայի հանրագումարը:
Իսկ Գյումրիում տեղի ունեցած ընտրությունների մասին պե՛տք է խոսել:
Գյումրիում ոչ մի ուժ միանձնյա չի կարող ստանձնել քաղաքի ղեկավարումը, եւ պետք է տեղի ունենան բանակցություններ մի կողմից 36 տոկոսից մի փոքր ավելի քվե ունեցող ՔՊ թեկնածու Սարիկ Մինասյանի եւ ընդհանուր հաշվով 50 տոկոսից ավելի ունեցող մյուս ուժերի միջեւ: Վերջիններս, ի դեպ, եթե միավորվեն, Գյումրին կարող է նաեւ հակաիշխանական քաղաքապետ ունենալ: Սակայն դա անհավանական է թվում` տարբեր հավակնությունների եւ այդ ուժերի թիկունքում եղած դերակատարների ներքին հակասությունների պատճառով:
Եւ գործնականում ստացվել է այնպես, որ ընտրողների 15 տոկոսի քվեն ունեցող եւ Գյումրիի երեք կլաններից մեկին ներկայացնող Մարտուն Գրիգորյանը պետք է որոշում կայացնի, թե իր ուժի հավաքած քվեն ո՞ւմ օգտին է ծառայեցնում` իշխող թեկնածու Սարիկ Մինասյանի՞, թե՞ պայմանական ասած` հակաիշխանական, Գյումրիի մյուս կլանը ներկայացնող Վարդան Ղուկասյանի, որպեսզի քաղաքապետ ընտրելու համար անհրաժեշտ 19 մանդատը լրանա: Վերջինիս եւ Գրիգորյանի ազգուտակը տասնյակ տարիներով հակամարտում են, անգամ մենք հիշում ենք նրանց արյունոտ բախումների պատմությունները: ՔՊ-ն ունի 14 մանդատ (թեկնածուն` Սարիկ Մինասյան), ՀԿԿ (Վարդան Ղուկասյան)` 8, «Մայր Հայաստան» (Կարեն Սիմոնյան)` 2, «Մեր քաղաքը» (Մարտուն Գրիգորյան)` 6, «Իմ հզոր համայնք» (Ռուբեն Մխիթարյան)` 3:
Ռուբեն Մխիթարյանն ու Կարեն Սիմոնյանը հենց սկզբից հայտարարեցին Վարդան Ղուկասյանին միանալու մասին, Մարտուն Գրիգորյանը, որ Արթուր Վանեցյանի ուժի հետ դաշինքով էր մասնակցում ընտրություններին եւ «Պատիվ ունեմ» խորհրդարանական խմբակցությունից է, անցավ լռության ռեժիմի, խոստանալով բոլորի սպասած հայտարարությունը երկու շաբաթ հետո կայանալիք ավագանու առաջին նիստին անել: Ինչպես հասկանում եք` ընդհատակյա առեւտրի մեծ դաշտ է բացվել: Ու չնայած Մարտուն Գրիգորյանի անդամակցած խմբակցությունից Տիգրան Աբրահամյանը հատուկ հայտարարություն արեց, որ նրան ՀՀԿ-ի հետ չկապեն, Մարտուն Գրիգորյանը երբեք չի եղել ՀՀԿ անդամ, անկուսակցական է եւ դարձել է պատգամավոր «Հայրենիք» կուսակցության քվոտայով, սակայն սխալ, թե ճիշտ` շատերն են համոզված, որ որոշումը կայացնելու է ՀՀԿ քաղաքական ղեկավարը, կամ նրա համար է բանակցելու հարմարավետ դաշտ ստեղծվել, ու ողջ քաղաքական դաշտը նրանից է կախված: Ու շատերն առավել հեռագնա են նայում Գյումրիի գործընթացներին, որպես ապագա խորհրդարանական ընտրությունների նախափորձ` հնարավոր համարելով իշխող ուժի մերժումը: Չնայած պետք է արդար լինենք ու նշենք, որ Գյումրիի նախորդ ՏԻՄ ընտրությունների համեմատ, վարչական թե այլ ռեսուրսով, իշխող ուժի ներկայացուցիչը կրկնակի ավելի քվե է հավաքել, ու սա՛ է պարտություն համարում ընդդիմությունը:
Որ մի քիչ էլ խորը մտածենք`բա որ հանկարծ պարզվի, որ այս ամենը նաեւ իշխանությունն էր կանխատեսել, ու Տարոն Մարգարյանի հանդեպ քրեական գործի համար ԱԺ-ից գլխավոր դատախազի ստացած թույլտվությունն էլ կապ ունի՞ ընտրական գործընթացի հետ, նույն խմբակցության անդամի սպասելիք տոկոսները Գյումրիում նկատի առնելով, քանի որ այդպիսով առետրի դաշտ կլիներ, ինչպես, ի դեպ, այլ քրեական գործերով էլ: Դե հիմա պատկերացրեք` «Պատիվ ունեմ» խմբակցության անդամն է որոշում (իսկ ավելի ստույգ` նրա շեֆերը) բոլոր մյուս տոկոս խփածների ճակատագիրը, այ քեզ հաջողություն:
Ես, օրինակ, չեմ զարմանա, որ Գյումրիում ընտրությունների երկրորդ փուլ լինի, այսինքն` Գրիգորյանը քվեն ոչ մեկին էլ չտա, նախ այդ պատճառով, հետո ընտրություններում արձանագրված մոտ 900-ից ավելի անճշտությունների թիվն է շատ բարձր:
Իսկ ընդհանուր առմամբ այն բանավեճը, թե Գյումրիում իշխանությունն է հաղթել-պարտվել, թե՞ ընդդիմությունը, ամոթալի է: Պարտվել ենք բոլորս, պարտվել է մտածող Հայաստանը` Գյումրիի երկու հանրահայտ կլաններին, պարտվել է իշխանությունը, որն ողջ Հայաստանում եւ Գյումրիում այնպիսի մթնոլորտ եւ իրավիճակ է ստեղծել, որ մարդիկ նորից ու նորից հայացքը գցում են կլաններին, փողին, մերժելի արժեքներ կրողներին, ու սա է ողբերգությունը: Ու միգուցե ճիշտ է լրագրողների վրաերթի տակ ընկած, ոչ սթափ վիճակում կիսաճշմարտություններ արտաբերած ու այդ պատճառով մանդատից զրկված Վիլեն Գաբրիելյանը` իշխող կուսակցությունն առողջ չէ: Ավելին, ոչ միայն առողջ չէ, այլեւ բոլորիս բերել- հասցրել է այն իրավիճակին, երբ մարդիկ ընտրում են կլաններին, իսկ ընդդիմությունը, որքան էլ ողբերգական, վերջիններիս ներկայացուցիչների կողմն է բռնում: Սա ապագա չէ: Թե բա` Գյումրիի հաղթանակի նյութականացում, իշխանափոխություն Գյումրիում, բլա-բլա-բլա, այ մարդ, կլանի ներկայացուցիչները սովորաբար առաջնորդվում են մի սկզբունքով` կլանի բարօրությամբ, դրա համար մի պահի ընդդիմության հե՞տ է պետք համագործակցել, մյուս պահին` իշխանության հետ, դա նրանց համար ոչ մի արգելակ չունի, պետք եղավ` սատանայի հետ էլ կհամագործակցեն, իսկ երկիրն ուղղակի մեղք է: Այ հիմա, որ բոլորդ սպասում եք Մարտունի (նրա շեֆերի) որոշմանը, գոնե առեւտրի լայնությունն ու երկայնքը պատկերացնո՞ւմ եք:
Ինձ զարմացնում են բոլոր իմ այն ընկերները, որոնք տարբեր կուսակցություններում են եւ նորմալ արժեքային համակարգի կրողներ լինելով` դեմքի լուրջ արտահայտությամբ Վարդան Ղուկասյանի եւ Մարտուն Գրիգորյանի ստացած քվեները համարում են ընդդիմության հաղթանակն իշխանության հանդեպ, քանի որ այդ է պարտադրում նրանց կուսակցական շահը: Այ սիրելիներս, դուք հիմա պիտի ողբայիք ընտրողների դեգրադացման համար, հանրության որակական արժեզրկման համար, դուք բոլո՛րդ եք արժեզրկվում` այդ որակի աստիճանաբար գերիշխող դառնալով, այդ որակի Աստվածը փողն, իշխանությունն ու պաշտոնն է: Գոնե գիտեք, թե ի՞նչ կսպառնա երկրին, եթե այդ որակը գերակշռի, որի միտումը նկատվում է:
Ինձ ավելի շատ վախեցնում է այն, որ հայ հանրությունը չի տարբերում գլխավորը երկրորդականից ու մոռացել է, կամ անտեսում է այն վտանգը, որ կախվում է Հայաստանի գլխին այս պահին մեծ խաղի փոփոխության արդյունքում: Շատերի հույսը, թե Թրամփն ու Պուտինը կհասկանան իրար եւ շատ հարցեր կլուծեն այդ մտայնությամբ, այս պահին չի իրականանում, ավելին՝ Թրարմփի սպառնալիքներն Իրանին Հայաստանի հանդեպ եւս լուրջ սպառնալիք են դառնում` Ադրբեջանի կողմից խառնաշփոթի մեջ օկուպացնելու Սյունիքից իրեն հարկավոր, իր բաղձած միջանցքը, եւ այդտեղ որեւէ թուղթ` ստորագրված-չստորագրված, նույնիսկ եթե դրա անունը խաղաղության թուղթ է, չի օգնի, մանավանդ՝ ամեն ինչից է երեւում, որ Ադրբեջանն այդպիսի թուղթ ստորագրելու որեւէ մտադրություն չունի: Եւ առհասարակ` երբ աշխարհում բոլորը պատերազմի են պատրաստվում, ԱՄՆ-ը, Ռուսաստանը, Իսրայելը, Ադրբեջանը, մյուսները տարածքային հավակնություններ ունեն եւ պատերազմելով են իրենց հավակնությունները մտադիր բավարարել, ողջ աշխարհն է պատերազմի պատրաստվում կամ դեֆակտո պատերազմի մեջ է, երբ մեր սահմաններին էսկալացիայի նախակարապետ կրակոցներն են խաղարկվում, ի՞նչ խաղաղությունից եք խոսում, Գյումրիում հաղթել-պարտվելուց, ուղղակի պատրաստվեք պատերազմի ու փորձեք դաշնակիցներ փնտրել:
ՄԱՐԻԵՏԱ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հ.Գ.– Հրապարակումը պատրաստելու պահին լուրեր կային, թե Մարտուն Գրիգորյանի հայտարարությունը սպասվում է մոտակա ժամերին:
Հեղինակի յութուբյան հրապարակումներին հետեւեք այս հղումով.
