Այսօր ժամանակը չէ, որ Կեսարը վերցնի այն, ինչը իրենը չէ. մի՛ թողեք, որ Աշխարհը դատի Եկեղեցին. կարգալույծ քահանա

2017 թվականին կարգալույծ հռչակված Տեր Եզրաս քահանա Բոգդանը (Ռումինիայի հայոց թեմ) գրել է Հայ առաքելական եկեղեցու շուրջ ծավալվող իրադարձությունների, իշխանությունների՝ եկեղեցու դեմ արշավի մասին։

Աշխարհիկ անունով Փաուլ Բոգդանի հրապարակումը՝ ստորև.

Միշտ հավատացել եմ, որ Եկեղեցու ներսում հնչող ձայնը կարող է իրական փոփոխություն բերել, և այդ պատճառով, երբ թողեցի այն պայքարը, որը վարում էի արդարության համար, և հեռացա հոգևոր դասից, կարծում էի՝ պիտի լռեմ։ Վախենում էի, որ իմ ցանկացած խոսք այլևս չի ծառայի վիրավոր սրտով ուղղություն որոնող Եկեղեցուն, այլ կարող է շփոթեցնել շատերին ու չհանգեցնել մի Մոր, որի մարմնին և կյանքին ես նվիրել էի իմ ամբողջ սիրտը։

Տարիների լռությունից, տարիների ցավից ու հեռացումից հետո, երբ այլևս չէի լսում Հայ Եկեղեցու զանգերի կանչը, հանկարծ, ասես մի այլ աշխարհից, հոգուս հասան այդ նույն զանգերի ձայները։ Կարծես մի Մոր ձայն լիներ՝ վիրավորված, տառապող, ծնկած՝ հազարավոր տարիների դժվարությունների միջով, այսօր էլ բարձրացնող իր ցավը։ Նա շրջապատված է ներսի ու դրսի ճնշումներով, և նրա արցունքները գետեր են հոսում։

Այս Մորը ներկայացնում են աշխարհիկ դատաստանին։ Նրան՝ Հիսուսի Մարմնին, պիտի դատեն մարդիկ, ովքեր երբեք չեն խոնարհվել Նրա Սրբության առաջ։ Կարո՞ղ է Եկեղեցին ենթարկվել դատաստանի։ Այո, բայց այդ դատաստանը պիտի կատարվի ներսից՝ Նրա զավակների կողմից, նրանց, ովքեր կրում են Սուրբ Առաքելական Աթոռի մեծ և անփոփոխ Քսուքը, ոչ թե ժամանակավոր աշխարհիկ ուժերի ձեռքով։ Եկեղեցին ժամանակի քամիներով չի փոխվում. նրա վերափոխումը կախված է Քրիստոսից և Նրա օծյալների իմաստությունից, ոչ թե աշխարհիկ կարգերից, որոնք երբեմն պարտադրվում են ուժով։ Փոփոխությունը տեղի է ունենում այնպես, ինչպես հաճելի է Տիրոջը, ոչ թե մարդու կամ քաղաքական ներկայացումների ձևով։

Երբ իմ ժամանակին պայքարեցի, այն, ինչ կարծում էի՝ անարդարություն է Եկեղեցում, և պարտվեցի, չէի հասկանում, որ ինձ չէր տրված արդարություն հաստատել Եկեղեցու ներսում։ Ես ինձ վիրավոր և անարդարացիորեն տուժած էի համարում, և իմ զայրույթը խավարում էր սիրտս։ Բայց տարիները անցան, ու հասկացա՝ ունեի իմ տեղը Սուրբ Եկեղեցում։ Եվ եթե ես ավելի մեծ հավատարմությամբ ծառայեի իմ համեստ կոչմանը, փոփոխությունը ոչ թե գար անհատի հեղափոխությամբ, այլ իմ նմանների համբերությամբ, հավատով, անշահախնդրությամբ և սիրով՝ դանդաղ, բայց անխափան։

Այս ամենը ասելով՝ պիտի խոստովանեմ անկեղծ վախով, որ Եկեղեցին այսօր ենթարկվում է հարձակման, որի նպատակն է այն կտրել իր առաքելական արմատներից։ Ես երբեք չեմ ունեցել ոչ շահ, ոչ անձնական պահանջ ներկայիս Նորին Սրբություն, Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Գարեգին Բ-ի հանդեպ։ Ես ունեցել եմ բազմաթիվ հանդիպումներ, ընդունել և՛ նրա պարգևատրումները, և՛ առավել ևս նրա խրատներն ու պատժամիջոցները։ Ես չեմ դատում նրան այն բանի համար, որ նա ինձ հեռացրեց քահանայությունից. դա իր իրավունքների սահմաններում էր։ Չեմ պաշտպանում նրան, և չեմ դատապարտում։ Ես պաշտպանում եմ Սուրբ Քառանկյան՝ Առաքելական Աթոռի անփոխարինելի իշխանությունը։

Կոչ եմ անում իմ նախկին եղբայրներին և հայրերին՝ Հիսուս Քրիստոսում։ Մի՛ թողեք, որ Աշխարհը դատի Եկեղեցին։ Եթե ցանկանում եք փոփոխություն, իրականացրեք այն ներսից՝ եղբայրական սիրով, համբերությամբ և կանոնական կարգով։ Մի՛ օգտագործեք աշխարհիկ ուժեր, որոնք կապ չունեն Քրիստոսի հետ և չեն ծառայում Նրա Մարմնի առողջությանը։ Հանդիպեք միմյանց, խորհեք, քննարկեք, և գտեք այն ուղին, որն ընդունելի է թե՛ Քրիստոսին, թե՛ Նրա Եկեղեցուն։ Այսօր ժամանակը չէ, որ Կեսարը վերցնի այն, ինչը իրենը չէ։ «Կեսարին՝ ինչն է Կեսարինը, իսկ Աստծուն՝ Աստծո պատկանելին»։

Ես սա ասում եմ երկինք մեկնած ձեռքերով՝ որպես ձեր նախկին ծառայող եղբայր, ում դուք ճանաչեցիք Եզրաս անունով։