Առաքինություն
Կենդանական աշխարհում յուրաքանչյուրն ունի իր տեղն ու դերակատարությունը, որի շնորհիվ էլ ստացել է իրեն բնորոշ խորհրդանշական բնութագրում:
Օրինակ՝ շունը հավատարմության խորհրդանիշն է, կատուն՝ սեթեւթանքի (խոսքը սեւ կատուների մասին չէ):
Աղավնին խաղաղությունն է խորհրդանշում, առյուծը ուժն ու քաջությունը:
Նապաստակին ու այծին էլ բնորոշ է վախկոտությունը, հավին՝ հիշողության կորուստն ու խելքի համեստ չափաբաժինը:
Ձին համառության, տոկունության, նրբագեղության ու նվիրվածության մարմնավորումն է, աղվեսը՝ խորամանկության:
Արծվին վերապահված է ազատասիրության հատկանիշը, իսկ կրիային՝ դանդաղկոտության:
Կողքից չկռռալու դեպքում, ագռավը կարող է սահմանել երկարակեցության մրցանիշը, իսկ առնետը, առանց կռռալու էլ՝ ճամբարափոխության ռեկորդը:
Եղնիկը նրբագեղության, արագաշարժության ու հմայքի խորհրդապատկերն է, կռունկը՝ հայրենաբաղձության ու պանդխտության:
Արագիլն էլ՝ ծննդաբերության մասին երեխաներին առ ժամանակ մոլորեցնելու պատճառով, կանգնած է պտղաբերությունը խորհրդանշող պատվանդանի վրա…
Իսկ մարդը ո՞ր պատվանդանի վրա է կանգնած: Մարդու խորհրդանիշը ո՞րն է: Չէ՞ որ աստվածապատկեր մարդն էլ է կենդանական աշխարհի ներկայացուցիչը, դեռ ավելին՝ այդ աշխարհի արարչագործության թագն ու պսակը:
Առաքինի մարդկանց ընդհանրական բնութագրումը հնարավոր է: Առաքինի մարդու խորհրդանիշը հենց առաքինությունն է:
Իսկ կատարյալի կերպարով բնության գիրկը նետված արարածների մի մասին էլ, իրենց արատների ու ախտաբծերի բազմազանության ու բազմատեսակության պատճառով, ընդամնեը մի խորհրդանշական մականունով բնութագրելն անհնար է: Նրանց հնարավոր է բնութագրել միայն անհատաբար՝ անուն առ անուն:
Օրինակ, մեկը խառնակչի (մուտիլովշչիկ) հմտություններով է օժտված եւ հայտնի է որպես հմուտ խռովարար, մյուսը՝ երեսպաշտի:
Մեկին ստախոսի պիտակն է պատշաճում, մեկ ուրիշին էլ՝ ձեռնածուի (մանիպուլյատոր): Մեկը դավադրապետ է, մեկ ուրիշն էլ՝ դավաճան ու արծաթասեր: Հաստատ կան նաեւ մարդիկ, որոնք այս վերջին պարբերությունում գրված բոլոր հատկանիշները «բյուրեղացնող» անհատականություններ են: Զգուշացե՛ք նրանցից:
ԳՐԻԳՈՐ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ