Բացի հարցականից, որը մեր հավելումն է, վերնագիրը Անկարայում ապրող «Հուրիյեթ» օրաթերթի սյունակագիր Բուրակ Բեկդիլինն է, որն իր ստորեւ թարգմանաբար եւ հատվածաբար ներկայացվող մեկնաբանությունը զետեղել է «Gatestone» ինստիտուտի կայքում:
Տասնչորս տարի շարունակ Ռեջեփ Թայիբ Էրդողանի իսլամական կառավարության տակ գտնվող Թուրքիան մի ժամանակ «կամուրջ» էր համարվում եվրոպական եւ մահմեդական քաղաքակրթությունների միջեւ: Նրա անդամակցությունը Եվրոմիությանը խրախուսում էին բոլորը: Երեք տասնամյակ անց նա դարձել է Եվրոպայի լուրջ խնդիրներից մեկը:
«Թուրքական խնդիրը» երկրի ներսում ժամանակ առ ժամանակ տեղի ունեցող պայթյունները չեն: Ոչ էլ հեղաշրջման փորձը կամ այն, թե ով է իշխում այնտեղ: Դա ժողովրդավարության իսպառ բացակայությունն է, որն անհերքելի է:
Եվրոպան, թեեւ շատ դանդաղորեն, սկսել է սթափվել «կամրջի» այդ հասկացությունից: Գերմանիայի արտգործնախարար Ֆրանկ Վալտեր Շթայնմայերի խոսքերով իր երկրի հարաբերությունները Թուրքիայի հետ այնքան վատ են ներկայիս, որ իրականում «ոչ մի հիմք» չկա բանակցություններ վարելու: «Մեր երկրները նման են երկու տարբեր մոլորակներից եկած էմիսարների», ասել է նա, եւ նա ճիշտ է: Նա նաեւ միակը չէ, որ Թուրքիային «օտար» է համարում:
Իտալիայի վարչապետ Մաթեո Ռենզին , Էրդողանի «Իտալիան պետք է ոչ թե իմ որդու, այլ մաֆիայի հարցով զբաղվի» հորդորին պատասխանելով ասել է, գուցե Էրդողանին ոչ հասկանալի լեզվով. «Իտալիայում գործում է անկախ իրավական համակարգ, եւ դատավորները պատասխանատու են իտալական սահմնադրության, եվ ոչ թե Թուրքիայի նախագահի առաջ»:
Իր հերթին, անսովոր ռեալիզմ ցուցաբերլով, Ավստրիայի կանցլեր Քրիստիան Քեռնը նշել է, որ եվրոպական կառավարությունների ղեկավարների հետ քննարկելու է Թուրքիայի ԵՄ անդամակցության վերաբերյալ խոսակցություններին վերջ տալու հարցը: Նա անդամակցության այդ խոսքերը բնութագրել է որպես «դիվանագիտական ֆիկցիա»: «Մենք գիտենք, որ Թուրքիայի ժողովրդավարության մակարդակները բավարար չեն անդամակցության համար», ասել է նա:
Նույնիսկ կիպրոսաբնակ թուրքերն են վախենում Էրդողանի վարած իսլամականացման քաղաքականությունից: Ութսուն քաղաքական խմբավորումներից մոտ 1.500 հոգի Նիկոսիայում փողոց են դուրս եկել բողոքելու «իրենց աշխարհիկ մշակույթը իսլամական նորմերին հարմարեցնելու Թուրքիայի ջանքերի» դեմ:
Այս բոլորը անխուսափելիորեն Թուրքիային դարձնում են «օտար թեկնածու», որն ակնկալում է մուտք գործել եվրոպական այդ «ակումբը»: Ըստ Եվրոպայում անցկացված մի հարցախույզի, Թուրքիան անդամակցության ամենանվազ ցանկալի թեկնածուն է: Նրա անդամակցությանը դեմ է Նորվեգիայում բնակչության 54 տոկոսը, իսկ Գերմանիայումՙ 81 տոկոսը: Ջելալ Յալընըզ անունով թուրք քիչ հայտնի մի փիլիսոփա 60-ականների թուրքերին նմանեցրել է «նավի ուղեւորների, որոնք դեպի արեւմուտք են վազում, մինչ իրենց նավը դեպի արեւելք է գնում»:
«Սակայն թուրքերը մենակ չէին այդ ձգտման մեջ: Նրանց թիկունքում կանգնած էին այսպես կոչված ազատամիտ, «լիբերալ» արեւմտյան ղեկավարներ», եզրափակում է հոդվածը Բուրակ Բեկդիլը:
