Բանաստեղծ Ղուկաս Սիրունյանի եղբայրը ՝ Արամը, մի գեղեցիկ հուշ է պատմել։
Ղուկասի և Արա Առաքելյանի հետ մեքենայով գնում են։ Հանկարծ ճանապարհային ոստիկանը կանգնեցնում է մեքենան, մոտենում ու ներկայանում՝ պահանջելով համապատասխան փաստաթղթեր։
Ստուգումից հետո Ղուկասը հարցնում է.
_ Պարոն կապիտան, ինչու՞ ինձ կանգնեցրիք։
_ Պարոն փոխգնդապետ, տեսնում եք, այնտեղ կանաչ լույս է վառվում։
Ղուկասը հումորով ասում է.
_ Այո, տեսնում եմ, կանաչն էլ , կարմիրն էլ, դեղինն էլ, և, ընդհանրապես, կապույտն էլ, վարդագույնն էլ և բոլոր լույսերը միշտ պիտի վառվեն մեր ճանապարհին։
Ոստիկանը ժպտում է՝ բարի ճանապարհ մաղթելով։
Հուլիսի 1-ը Ղուկաս Սիրունյանի հիշատակի օրն է։
