Այն, ինչը ոչնչացնելուց հետո հերքում են, իրականում ամենակենսունակն է. «Գոյ»

Վարդան Մկրտչյանի այս մեկնաբանությունը ոչ այլ ինչ է, քան փախուստ պատասխանատվությունից։

Հիմնական փաստերն արդեն ակնհայտ են․

Այս հայտարարության մեջ կան մի քանի կարևոր պահեր.

1. Սուտ և ակնհայտ վախից ծնված պաշտպանական դիրքորոշում

Եթե Վարդանը կապ չունի, ապա ո՞վ է տվել այդ որոշումը։ Ու՞մ հսկողության տակ է այժմ «ԳՈՅ» թատրոնի տարածքը։ Չէ՞ որ Սունդուկյան թատրոնը վերահսկում է այն։

Եթե դու տնօրեն ես և չգիտես, թե ինչ է կատարվում քո ենթակայության տակ գտնվող տարածքում, ապա կա՛մ խաբում ես, կա՛մ անընդունակ ղեկավար ես, կա՛մ երկուսն էլ միասին։

2. «ԳՈՅ ԹԱՏՐՈՆ ԳՈՅՈՒԹՅՈՒՆ ՉՈՒՆԻ» — ԱՆՀԱՂԹ ՊԱՅՔԱՐՈՂԻ ՄՏԱԾՈՂՈՒԹՅՈՒՆ

Ոչնչացնողների սիրելի ռազմավարությունը ժխտելն է զոհի գոյությունը։

Այն, ինչ այլևս չես կարող վերահսկել, պետք է անվանես «չկա»։

Այս նույն տրամաբանությամբ էլ մշակութային ցեղասպանություն իրականացնողները հայտարարում են, որ հայկական մշակութային ժառանգությունը «կայացել է այլ ազգերի միջոցով», հայկական եկեղեցիները «կառուցվել են ուրիշների կողմից», իսկ Արցախի հայկական մշակույթն ընդհանրապես «չի եղել»։

Սա վտանգավոր հռետորաբանություն է։ Այն, ինչը ոչնչացնելուց հետո հերքում են, իրականում ամենակենսունակն է։

Եթե «ԳՈՅ» թատրոնը գոյություն չունի, ապա ինչո՞ւ են նրա անունը ջնջում պատերից, ինչո՞ւ են նրա աթոռները հեռացնում, ինչո՞ւ են նրա անցյալի հետքերը վերացնում։

3. «ՍՊԱՌՆԱԼԻՔՆԵՐ» ՀԻՇԱՏԱԿԵԼԸ՝ ԻՆՔՆԱՊԱՇՏՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ՓՈՐՁ

Վարդան իր հայտարարության մեջ ակնարկում է «սպառնալիքների» մասին, ինչը բացահայտ ինքն իրեն զոհի տեղ դնելու մանիպուլյատիվ քայլ է։

Սա դասական ռազմավարություն է․

Նախ ապօրինաբար խլում են տարածքը։

Հետո ոչնչացնում են անցյալը։

Եվ երբ մարդիկ պահանջում են իրենց իրավունքը, նրանց հայտարարում են «սպառնացողներ»։

Ամբողջ այս իրավիճակում իրական զոհերը «ԳՈՅ» թատրոնի արվեստագետներն ու հանդիսատեսն են, ոչ թե Վարդան Մկրտչյանը։

*Վարդան Մկրտչյանը ստում է, երբ ասում է, որ կապ չունի «ԳՈՅ» թատրոնի աթոռների հեռացման հետ։

*«ԳՈՅ թատրոն գոյություն չունի» արտահայտությունը քաղաքական և մշակութային մանիպուլյացիա է՝ պատմությունը վերացնելու նպատակով։

*«Սպառնալիքների» հիշատակումը նրա պաշտպանական մանևրն է, երբ փաստարկներ այլևս չունի։

ՊԱՏԱՍԽԱՆԸ ՄԿՐՏՉՅԱՆԻՆ

Վարդան Մկրտչյան, դու կա՛մ ստում ես, կա՛մ քո թատրոնում ոչինչ չես վերահսկում, բայց երկու դեպքում էլ դու արդեն կորցրել ես դեմքդ։

Եթե «ԳՈՅ» թատրոնը «չկա», ապա ինչո՞ւ ես այդքան ուժ ներդնում՝ ջնջելու նրա պատմությունը։

«ԳՈՅ» թատրոնը կա, եղել է, և դու չես կարող այն վերացնել։

Թատրոնը պատերից պոկվող աֆիշները չեն։

Թատրոնը փակվող դռները չեն։

Թատրոնը անգամ աթոռները չեն։

Թատրոնը մենք ենք։

Եվ մենք վերադառնալու ենք։

Դու չես կարողանա ջնջել այն, ինչը մենք նորից կստեղծենք։

«Գոյ» թատրոնի կառավարման խորհրդի նախագահ Սարգիս Արզումանյան