Բաքվի իշխանությունները Ադրբեջանում հայ ռազմագերիներին վերաբերվում են որպես ոչ այլ ինչ, քան քաղաքական խաղում ռազմավարական գործիքների՝ հնչեց Ժնևում կազմակերպած ապօրինի կալանավորված Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարության, հայ ռազմագերիների և գերեվարված քաղաքացիական անձանց անհապաղ ազատ արձակելու միջազգային հանրության հետզհետե աճող կոչերի ֆոնին ՄԱԿ-ի Մարդու իրավունքների խորհրդում կայացած միջոցառմանը:
Հայ ռազմագերիների և պատանդների ճակատագիրը մնում է չլուծված։ Չկա լուծման հստակ ճանապարհ։ Չկա, քանի որ իրենք հայտնվել են ավելի լայն աշխարհաքաղաքական հակամարտության կենտրոնում և գտնվում են մի պետության ձեռքում, որը ձգտում է ոչ թե արդարության, այլ իր քաղաքական շահի բավարարմանը:
Ադրբեջանում հայ ռազմագերիների նկատմամբ վերաբերմունքը վառ խորհրդանիշ է այն բանի, թե հակամարտության մեջ քաղաքական մանիպուլյացիան որչափ հեռու կարող է գնալ։
«Բարդ է խոսել Ադրբեջանում հայ ռազմագերիների պահման պայմանների մասին, քանի որ մենք տեղեկություն ստանում ենք խիստ սահմանափակ աղբյուրներից»,- բացատրեց միջազգային իրավաբան Արփի Ավետիսյանը՝ Ժնևում ՄԱԿ-ի Մարդու իրավունքների խորհրդում, ելույթ ունենալով «Մարդու իրավունքները Ադրբեջանում» միջոցառմանը։
Հիշեցնենք, որ մարտի 18-ին Քրիստոնեական միջազգային համերաշխության կազմակերպությունը՝ ՔՄՀ (CSI) միջոցառում էր հրավիրել՝ Ադրբեջանի կողմից անարդարացիորեն ձերբակալված հայերի կացությունը լուսաբանելու նպատակով: Իրավունքի և արդարադատության եվրոպական կենտրոնի (ECLJ) հետ համատեղ կազմակերպված իրավապաշտպանների այս հավաքն ընդգծեց հայ ռազմագերիները անհապաղ և անվերապահ ազատ արձակման հրամայականը:
Քննարկման մասնակիցների թվում ընդգրկված էին իրավապաշտպան և ականավոր իրավաբան Սիրանուշ Սահակյանը, ով Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանում հայ գերիների ընտանիքների պաշտպանն է և ղեկավարում է «ICLaw-Center Armenia»իրավապաշտպանական կազմակերպությունը։ Քննարկման մեկ այլ մասնակից էր առաջատար իրավաբան և միջազգային հանրային կապերի խորհրդատու, Մարդու իրավունքների միջազգային ֆեդերացիայի նախկին գլխավոր քարտուղար Ֆիլիպ Կալֆայանը, ինչպես նաև ռազմավարական դատավարության հարցերով միջազգային փաստաբան Արփի Ավետիսյանը։
Լորդ Դեյվիդ Ալթոնը տեսաուղերձի միջոցով իր ձայնը փոխանցեց դատավարությանը` հորդորելով ազատ արձակել ադրբեջանական կալանքի ներքո հյուծվող 23 հայերին: Միավորված ազգերի կազմակերպությունում այս քննարկում ծառայեց որպես պարզաբանում և ևս մի կոչ միջազգային հանրությանը` արդարադատության վերականգնման համար կայուն դիվանագիտական ճնշման հրատապությունը շեշտելով։ Միջոցառման ամբողջական ձայնագրությունը հասանելի է առցանց:
«Էթնիկ հայերի դատավարությունն ու կալանավորումը» թեմայով քննարկման ժամանակ Արփի Ավետիսյանը հայտարարեց, որ ոչ մի անկախ մարմին հայ բանտարկյալներին այցելելու հնարավորություն չի ունեցել, և ոչ էլ հնարավորություն է ունեցել ծանոթանալու նրանց պահման պայմաններին։ «Մեր պատկերը հիմնված է Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեի տեղեկատվության վրա։ Տեղեկատվության մյուս աղբյուրը բանտարկյալների ընտանիքներն են։ Օրինակ, եթե քննենք Ռուբեն Վարդանյանի կալանքի պայմանները, երբ նա հացադուլի մեջ էր, ապա, ըստ նրա ընտանիքի անդամների տեղեկությունների, նա պահվել է մեկուսացման մեջ, բուժզննում չի կատարվել, առողջական վիճակը վատացել է։ Հրապարակված լուսանկարները փաստում են նրա նկատմամբ իրականացված խոշտանգումների մասին։ Ադրբեջանի իշխանությունները պնդում են, որ ադրբեջանցի իրավապաշտպանն այցելել է հայ բանտարկյալներին, սակայն մենք քաջատեղյակ ենք, որ նրան չի կարելի համարել որպես անկախ մարմին, և չի կարելի վստահել իր տրամադրած տեղեկատվությանը։ Եվրոպայի խորհրդի «Խոշտանգումների և անմարդկային կամ արժանապատվությունը նվաստացնող վերաբերմունքի կամ պատժի կանխարգելման» կոմիտեի այցը մերժվել է, ինչը որ մտահոգիչ է»։
Ֆիլիպ Կալֆայանը նշեց, թե ինչ բացարձակ ստորություն է իրենից ներկայացնում, առկա հանգամանքներում ընթացող, կեղծ արդարադատությունը: «Մարդիկ, որ ժամանակին նստած էին բանակցությունների սեղանի շուրջ՝ որպես միջազգայնորեն թույլատրված դիվանագիտական գործընթացի անբաժանելի մաս, այժմ մեղադրվում են ահաբեկչության մեջ», – նշեց նա։ Ֆիլիպ Կալֆայանը պնդեց, որ վերջիններիս միակ օրինազանցությունը եղել է դիմադրության ոգին մարմնավորելը` ձգտելով պաշտպանել Արցախի Հանրապետության գոյությունը:
2023 թ սեպտեմբերին Ադրբեջանը ձեռնարկել էր լայնածավալ ռազմական ներխուժում, որի գագաթնակետն էր Լեռնային Ղարաբաղի հայ քրիստոնյա բնակչության զանգվածային արտաքսումը, որը որ ավարտվեց եռամյա էթնիկ զտումներով: Երկու մեծածավալ ռազմական հարձակումները և իննամսյա անողոք շրջափակումը Արցախի բնակիչներին զրկեց հիմնական սննդամթերքից, այդ թվում՝ դեղամիջոցներից:
Ադրբեջանն ընդունել է այս գործողությունների ընթացքում ձերբակալված 23 հայ տղամարդու կալանավորումը, որոնց թվում է գտնվում նաև հայտնի բարերար, Լեռնային Ղարաբաղի նախկին պետնախարար Ռուբեն Վարդանյանը։ Տագնապալի է, որ մոտ 80 այլ անձինք, որոնց վերջին անգամ տեսել են ադրբեջանական բանտում, այժմ դասակարգվում են որպես բռնի անհետացածներ:
23 ձերբակալվածներից 16-ը ներկայումս Ադրբեջանում ենթարկվում են դատականգործընթացի։ Սիրանուշ Սահակյանը պարզաբանեց այս դատավարություններում տիրող պատշաճ դատավարության բազմաթիվ խախտումներ՝ պնդելով, որ ադրբեջանական դատական համակարգը համարվում է աշխարհում ամենաստրկամիտներից մեկը։
«Երևակայալի չի մի սցենար, երբ արմատացած հակահայկական տրամադրությունների միջավայրում նախագահող ադրբեջանցի դատավորը կարող է անաչառ արդարադատություն իրականացնել», – ասաց նա :
Արփի Ավետիսյանը, իր հերթին, ի ցույց դրեց հայ բանտարկյալների ճակատագիրը խաղաղ բանակցություններում Հայաստանի Հանրապետությունից պահանջած քաղաքական զիջումների հետ կապելու Ադրբեջանի ցինիկ մանևրը։ «Ըստ էության, նրանք բոլորն էլ պատանդ են», – ասաց նա։
Արփի Ավետիսյանը հավելեց, որ հայ բանտարկյալները քաղբանտարկյալ են, որոնց օգտագործում են Բաքվի իշխանությունները։ «Ցավոք, մենք տեսնում ենք, որ բանակցությունները ձգձգվում են, և որևէ լուծում չի գտնվել։ Այդ մարդիկ գործիքներ են Բաքվի իշխանությունների ձեռքում»։
Ժնևում ՔՄՀ-ի (CSI) կողմից ՄԱԿ-ում կազմակերպած միջոցառումը կայացավ ապօրինի կալանավորված ԼՂ ռազմաքաղաքական ղեկավարության, ռազմագերի և գերեվարված քաղաքացիական անձանց անհապաղ ազատ արձակելու միջազգային հանրության հետզհետե աճող կոչերի ֆոնին: Մարտի 3-ին ՄԱԿ-ի Մարդու իրավունքների գերագույն հանձնակատար Ֆոլքեր Թյուրքը միանշանակորեն հայտարարել է, որ «Ադրբեջանում կամայականորեն ձերբակալված բոլոր անձինք, ներառյալ էթնիկ հայերը, պետք է անհապաղ ազատ արձակվեն, և խստագույնս պետք է հարգվեն արդար դատավարության նրանց հիմնարար իրավունքները» :
Միացյալ Նահանգների ազգային անվտանգության հարցերով խորհրդական Մայքլ Ուոլց պատմեց դիվանագիտական մի նախաձեռնության մասին, որի ընթացքում հայ գերիներին ազատագրելու անհրաժեշտությանը հարցով ուղղակիորեն դիմել է ադրբեջանցի բարձրաստիճան պաշտոնյա Հիքմեթ Հաջիևին:
Չնայած արցախահայության պաշտպանությանն ուղղված միջազգային հանրության աճող հրատապ կոչերին, Ադրբեջանի իշխանություններն իրենց հերթին խնդիրը համարում են լուծված. Ադրբեջանի իշխանությունների տեսանկյունից նույնիսկ Կարմիր Խաչի կոմիտեի տեղական մասնաճյուղի գործունեության կարիքը այսուհետև չկա։ Ըստ ադրբեջանական կառավարության, այլևս գոյություն չունեն այն պատճառները, որոնք նախկինում պահանջում էին, որպեսզի ԿԽՄԿ-ն ուղղակիորեն գործունեություն ծավալի Ադրբեջանում: Ադրբեջանական ARA լրատվական գործակալությունը « հիշեցնում է », որ նախկինում որոշակի խնդիրներ են եղել Ադրբեջանի և Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեի միջև։ Այսպիսով, 2020-ականների սկզբին ԿԽՄԿ-ն գրասենյակ էր բացել Ստեփանակերտում՝ առանց «ադրբեջանական իշխանություններին ծանուցելու»։ Բաքուն մարդասիրական կազմակերպությանը նաև մեղադրել է, մասնավորապես, «մաքսանենգ ապրանքներ տեղափոխելու համար մարդկանց տարհանման համար նախատեսված շտապօգնության մեքենաների օգտագործման» մեջ։ Այնինչ, ամիսը մեկ անգամ ԿԽՄԿ-ի աշխատակիցներն այցելում են հայ գերիներին, շփվում նրանց հետ և հնարավորություն տալիս կապ հաստատել իրենց ընտանիքների հետ։
Ինչ վերաբերում է ՄԱԿ-ին, ապա Բաքուն վերանայում է այդ միջազգային կազմակերպության հետ իր համագործակցության առաջնահերթությունները՝ հաշվի առնելով առկա «նոր իրողությունները»։ Այդ մասին վերջերս հայտարարել է Ադրբեջանի արտգործնախարար Ջեյհուն Բայրամովը։ Այդօրինակ «նոր իրողություններ» նա անվանեց 2020 թվականին Հայաստանի հետ ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմում հաղթանակը և այն, որ «Ադրբեջանն այժմ կարող է հոգ տանել իր մասին և նույնիսկ լինել բարերար»։ Բայրամովը պարզաբանել է, որ «թերևս ՄԱԿ-ի առանձին գործակալությունների հետ համատեղ համագործակցության մեխանիզմի միջոցով որոշակի գործընկերություն կարող է շարունակվել՝ համաձայն [Ադրբեջանի] ազգային առաջնահերթությունների»: Այնուհետև, իրենց իսկ աղբյուրներին հղում կատարելով, մի շարք ադրբեջանական լրատվամիջոցներ հայտնել են, որ պաշտոնական Բաքուն ցանկանում է փատկել Ադրբեջանում ՄԱԿ-ի չորս գրասենյակ՝ ՄԱԿ-ի Զարգացման ծրագիրը (ՄԱԶԾ), ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադրամը (UNFPA), ՄԱԿ-ի փախստականների հարցերով գերագույն հանձնակատարը (UNHCR) և ՄԱԿ-ի մանկական հիմնադրամը (UNICEF):
Նշենք, որ Ադրբեջանի իշխանությունները նախկինում կասեցրել են BBC-ի և այլ արտասահմանյան լրատվամիջոցների գործունեությունը իրենց տարածքում։ Իսկ Եվրախորհրդի Խորհրդարանական վեհաժողովի 2020 թ բանաձեւում Ադրբեջանը կոչվել է « լրագրողների համար ամենաթշնամական երկրներից մեկը»։ Դա տեղի է ունեցել Ադրբեջանում լրագրողների զանգվածային ձերբակալություններից և ամբողջ խմբագրությունների փակումից երեք տարի առաջ, իսկ 2024 թ Վեհաժողովը դադարեցրել է մարդու իրավունքների խախտումների համար ադրբեջանական պատվիրակության աշխատանքը։ Սակայն ադրբեջանական քարոզչությունը դրանից միայն ոգևորվում է՝ հայտարարելով, որ երկիրն այժմ կկարողանա ավելի անկախ քաղաքականություն վարել։
Այնինչ, մինչ ռազմագերիները ենթարկվում են աներևակայելի խոշտանգումների, միջազգային հանրությունը չպետք է աչքաթող անի այն փաստը, որ դա որպես պետական քաղաքականության գործիք մարդկային կյանքի օգտագործում է: Դա ոչ միայն բարոյական անարգանք է, այլև միջազգային իրավունքի և մարդկային արժանապատվության սկզբունքների բացահայտ խախտում։ Հետևաբար հարցն այն է, թե արդյոք կարելի է արդարադատություն հաստատել Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարության, հայ ռազմագերի և գերեվարված քաղաքացիական անձանց նկատմամբ, և որքանով է միջազգային հանրությունը վճռական պատասխանատվության ենթարկելու Ադրբեջանին վերջինիս գործողությունների համար:
Մարիամ Խաթլամաջյան
Armenian’s prisoners of war in Azerbaijan are regarded by the Baku authorities as political pawns
The Baku authorities treat Armenian prisoners of war in Azerbaijan as political pawns. The event, organised by Christian Solidarity International (CSI) at the UN Human Rights Council in Geneva, took place against the backdrop of increasing calls for the immediate release of illegally detained persons of Nagorno-Karabakh’s military and political leaders, prisoners of war and captured civilians.
The fate of the Armenian prisoners of war and hostages remains unresolved. There is no clear path to a solution. There is none, because they are at the centre of a wider geopolitical conflict and are in the hands of a state that is not seeking justice, but to satisfy its political interests.
Moreover, the treatment of Armenian prisoners of war in Azerbaijan is a striking symbol of the extent to which political manipulation can take place in a conflict.
‘It is difficult to talk about the conditions of detention of Armenian prisoners of war in Azerbaijan as we get information from limited sources,’ said Arpi Avetisyan – a human rights lawyer- during a panel discussion on “Trials and Detention of Ethnic Armenians” at the UN Human Rights Council in Geneva at the conference “Human Rights in Azerbaijan”.
Recall that on 18 March Christian Solidarity International (CSI) held an event on the fate of ethnic Armenians unjustly detained by Azerbaijan. Organised jointly with the European Centre for Law and Justice (ECLJ), this gathering of prominent human rights defenders highlighted the need for the immediate and unconditional release of these illegally held prisoners – Nagorno-Karabakh’s military and political leaders, prisoners of war and detained Armenian civilians.
Among the panellists were Siranush Sahakyan, a distinguished human rights lawyer who has represented the families of the detainees before the European Court of Human Rights, Leading ICLaw-Center Armenia; Philippe Kalfayan, Lawyer and International Public Affairs Consultant, former Secretary General of the International Federation for Human Rights; and Arpi Avetisyan, a human rights lawyer specialised in strategic litigation.
Lord David Alton lent his voice to the proceedings through a video message, ardently imploring for the release of the 23 Armenians presently languishing in Azerbaijani custody. This discourse at the United Nations served as a clarion call to the international community, reinforcing the urgency of sustained diplomatic pressure to rectify this gross miscarriage of justice. The complete recording of the event is available for viewing online.
During the discussion on ‘Trial and Detention of Ethnic Armenians’, Arpi Avetisyan stated that no independent body had had the opportunity to visit Armenian prisoners and familiarise themselves with the conditions of their detention. ‘The picture we have is based on information from the International Committee of the Red Cross. The other source of information available is the prisoners’ families. For example, if we look at the conditions of detention of Ruben Vardanyan, while he was on hunger strike, according to information from his family members, he was kept in isolation, no medical examination was carried out and his state of health deteriorated. The photos released document the torture inflicted on him. The Azerbaijani authorities claim that the Azerbaijani human rights defender visited the Armenian prisoners, but we know that this cannot be considered an independent body whose information can be trusted. The visit by the Council of Europe’s Committee for the Prevention of Torture and Inhuman or Degrading Treatment or Punishment was refused, which is worrying.’
Philippe Kalfayan articulated the sheer travesty of justice manifest in the present circumstances. “These men were once seated at the negotiating table, integral to an internationally sanctioned diplomatic process. And now, they stand accused of terrorism,” he remarked. He contended that their sole transgression was to have embodied the spirit of resistance, seeking to uphold the existence of the Republic of Nagorno-Karabakh.
In September 2023, Azerbaijan launched a large-scale military invasion that culminated in the mass expulsion of the Armenian Christian population of Nagorno-Karabakh, ending a three-year campaign of ethnic cleansing. This period was marked by two major military offensives and a brutal nine-month blockade that deprived the inhabitants of basic foodstuffs as well as medicine.
Azerbaijan has acknowledged the detention of 23 Armenian men arrested during this operation, among them Ruben Vardanyan, a well-known philanthropist and former Nagorno-Karabakh state minister. Alarmingly, some 80 others, last seen in Azerbaijani custody, are now classified as forcibly disappeared.
Of the 23 known detainees, 16 are currently being subjected to judicial proceedings in Azerbaijan. Siranush Sahakyan elucidated the manifold violations of due process pervading these trials, contending that Azerbaijan’s judiciary is widely regarded as among the most compromised and subservient in the world.
‘There is no conceivable scenario in which a presiding Azeri judge living in an environment of entrenched anti-Armenian sentiment could dispense impartial justice,’ she said.
Arpi Avetisyan further exposed Azerbaijan’s cynical manoeuvre of linking the fate of these prisoners to the political concessions demanded by the Republic of Armenia in the ongoing peace talks. ‘In essence, they are all hostages,’ she stated.
Arpi Avetisyan said that the Armenian prisoners were political prisoners who were being used by the Baku authorities. ‘Unfortunately, we see that negotiations are dragging on and no solution has been found. These people are instruments in the hands of the Baku authorities.’
The event organised by the CSI at the United Nations in Geneva took place against a backdrop of increasing calls for the immediate release of those illegally detained – Nagorno-Karabakh’s military and political leaders, prisoners of war and captured civilians. On 3 March, UN High Commissioner for Human Rights Volker Türk unequivocally stated that ‘all those arbitrarily detained in Azerbaijan, including ethnic Armenians, must be released immediately and their fundamental rights to a fair trial must be scrupulously respected’.
In a significant diplomatic overture, the United States National Security Advisor, Michael Waltz, disclosed that he had directly impressed upon Hikmet Hajiyev, a senior Azerbaijani official, the necessity of liberating the captives.
Despite the international community’s increasingly urgent appeals in defence of the Artsakh Armenians, the Azerbaijani authorities, for their part, considered the issue resolved; from the point of view of the Azerbaijani authorities, there is no need even for the functioning of a local branch of the Red Cross Committee. The Government of Azerbaijan considers that the reasons that previously required the ICRC to operate directly in Azerbaijan do not exist. The Azerbaijan News Agency ARA “recalls” that in the past there have been certain problems between Azerbaijan and the International Committee of the Red Cross. Thus, in the early 2020s, the ICRC opened an office in Stepanakert without ‘notifying the Azerbaijani authorities’. Baku also accused the humanitarian organisation of ‘smuggling’, in particular, of ‘using ambulances intended for evacuation of people to transport smuggled goods’. Once a month ICRC staff visit the captives, communicate with them and give them the opportunity to contact their families.
As for the UN, Baku is reconsidering priorities of cooperation with the organisation taking into account new realities, Foreign Minister Ceyhun Bayramov said recently. Such realities, he called the victory in the second Karabakh war with Armenia in 2020 and the fact that the country can now take care of itself and even be a donor. ‘Partnership with some UN agencies will be continued through the mechanism of project co-operation in accordance with national priorities,’ Bayramov clarified. Then, already citing their own sources, a number of Azerbaijani media reported that official Baku wants to close four UN offices in Azerbaijan: the UN Development Programme (UNDP), the UN Population Fund (UNFPA), the UN High Commissioner for Refugees (UNHCR) and the UN Children’s Fund (UNICEF).
Earlier, the authorities stopped the BBC and other foreign media from operating on their territory. The 2020 resolution of the Parliamentary Assembly of the Council of Europe called Azerbaijan ‘one of the most hostile countries for journalists’. This happened three years before the mass arrests of journalists and the closure of entire editorial offices in Azerbaijan, and in 2024 the Assembly suspended the work of the Azerbaijani delegation for human rights violations. However, propagandists in Azerbaijan were only happy about this, announcing that the country would now be able to pursue a more independent policy.
While prisoners of war are being subjected to unimaginable torture, the international community must not lose sight of the fact that this is the use of human life as an instrument of state policy. This is not only a moral scandal, but also a flagrant violation of international law and the principles of human dignity. The question therefore arises as to whether it is possible to obtain justice for the political-military leaders of Artsakh, the Armenian prisoners of war and the captured civilians, and to what extent the international community will be prepared to hold Azerbaijan accountable for its actions.
© ArmActu22 March 2025
Main source: https://armactu.fr/en/2025/03/19/18830/
Pour l’Azerbaïdjan, les prisonniers de guerre arméniens ne sont que des pions dans un jeu politique
Les prisonniers de guerre arméniens en Azerbaïdjan sont traités comme des pions politiques par les autorités de Bakou. L’événement, organisé par Christian Solidarity International au Conseil des droits de l’homme des Nations unies à Genève, s’est déroulé dans un contexte où les appels à la libération immédiate des personnes détenues illégalement – dirigeants militaires et politiques du Haut-Karabagh, prisonniers de guerre et civils capturés – se multiplient.
Le sort des prisonniers de guerre et des otages arméniens reste sans réponse. Il n’y a pas de voie claire vers une solution. Il n’y en a pas, parce qu’ils se trouvent au centre d’un conflit géopolitique plus large et qu’ils sont entre les mains d’un État qui ne cherche pas à obtenir justice, mais à satisfaire ses intérêts politiques.
Qui plus est, le traitement des prisonniers de guerre arméniens en Azerbaïdjan est un symbole frappant de l’ampleur que peut prendre la manipulation politique dans un conflit.
« Il est difficile de parler des conditions de détention des prisonniers de guerre arméniens en Azerbaïdjan, car nous recevons des informations de sources limitées », a expliqué Arpi Avetisyan, avocate internationale, au Conseil des droits de l’homme des Nations unies à Genève, lors de la conférence « Droits de l’homme en Azerbaïdjan ».
Rappelons que le 18 mars, Christian Solidarity International (CSI) a organisé un événement parallèle mettant en lumière le sort des Arméniens injustement détenus par l’Azerbaïdjan. Organisée conjointement avec le Centre européen pour le droit et la justice (ECLJ), cette discussion de défenseurs des droits de l’homme a souligné l’impératif d’une libération immédiate et inconditionnelle de ces prisonniers détenus illégalement – dirigeants militaires et politiques du Haut-Karabagh, prisonniers de guerre et civils arméniens capturés.
Parmi les intervenants figuraient Siranush Sahakyan, avocat spécialisé dans les droits de l’homme et ayant représenté les familles des détenus devant la Cour européenne des droits de l’homme, et dirigeant principal d’ICLaw-Center Armenia ; Philippe Kalfayan, avocat et consultant en affaires publiques internationales, ancien secrétaire général de la Fédération internationale des ligues des droits de l’homme et Arpi Avetisyan, avocat spécialisé dans les droits de l’homme et les litiges stratégiques.
Lord David Alton a également apporté son soutien par un message vidéo, exhortant à la libération des 23 Arméniens actuellement détenus par l’Azerbaïdjan. Ce discours poignant prononcé aux Nations Unies a servi d’appel à la communauté internationale, enforçant l’urgence d’une pression diplomatique soutenue pour rectifier cette erreur judiciaire flagrante. L’enregistrement complet de l’événement est disponible en ligne .
Au cours de la discussion sur le thème « Procès et détention des Arméniens de souche », Arpi Avetisyan a déclaré qu’aucun organisme indépendant n’avait eu l’occasion de rendre visite aux prisonniers arméniens et de se familiariser avec leurs conditions de détention. L’image que nous avons est basée sur les informations du Comité international de la Croix-Rouge. L’autre source d’information disponible est constituée par les familles des prisonniers : « Par exemple, si nous regardons les conditions de détention de Ruben Vardanyan, alors qu’il était en grève de la faim, selon les informations fournies par les membres de sa famille, il a été maintenu à l’isolement, aucun examen médical n’a été effectué et son état de santé s’est détérioré. Les photos diffusées témoignent des tortures qui lui ont été infligées. Les autorités azerbaïdjanaises affirment que le défenseur azerbaïdjanais des droits de l’homme a rendu visite aux prisonniers arméniens, mais nous savons qu’il ne peut être considéré comme un organisme indépendant dont les informations sont dignes de confiance. La visite du Comité pour la prévention de la torture et des peines ou traitements inhumains ou dégradants du Conseil de l’Europe a été refusée, ce qui est inquiétant.»
Philippe Kalfayan a souligné le pur simulacre de justice qui se manifeste dans les circonstances actuelles. « Ces hommes étaient autrefois assis à la table des négociations et faisaient partie intégrante d’un processus diplomatique sanctionné par la communauté internationale. Et maintenant, ils sont accusés de terrorisme », a-t-il fait remarquer. Il a affirmé que leur seule transgression était d’avoir incarné l’esprit de résistance, en cherchant à maintenir l’existence de la République du Haut-Karabagh.
En septembre 2023, l’Azerbaïdjan a lancé une invasion militaire à grande échelle qui a abouti à l’expulsion massive de la population chrétienne arménienne du Haut-Karabagh, mettant fin à une campagne de nettoyage ethnique de trois ans. Cette période a été marquée par deux grandes offensives militaires et un blocus brutal de neuf mois qui a privé les habitants de denrées alimentaires de base et de médicaments.
L’Azerbaïdjan a reconnu la détention de 23 Arméniens arrêtés au cours de cette opération, dont Ruben Vardanyan, philanthrope bien connu et ancien ministre du Haut-Karabagh. Il est alarmant de constater que quelque 80 autres personnes, vues pour la dernière fois sous la garde de l’Azerbaïdjan, sont aujourd’hui considérées comme disparues de force.
Sur les 23 détenus connus, 16 font actuellement l’objet de procédures judiciaires en Azerbaïdjan. Siranush Sahakyan a élucidé les multiples violations des droits de la défense dans ces procès, affirmant que le système judiciaire azerbaïdjanais est largement considéré comme l’un des plus compromis et des plus serviles au monde.
« L’on ne saurait imaginer un scénario dans lequel un juge azerbaïdjanais vivant dans un environnement où le sentiment anti-arménien est bien ancré, pourrait rendre une justice impartiale », a-t-elle déclaré .
Arpi Avetisyan a également dénoncé la manœuvre cynique de l’Azerbaïdjan consistant à lier le sort de ces prisonniers aux concessions politiques demandées par la République d’Arménie dans le cadre des pourparlers de paix en cours. « En fait, ils sont tous des otages », a-t-elle déclaré.
Arpi Avetisyan a déclaré que les prisonniers arméniens étaient des prisonniers politiques utilisés par les autorités de Bakou. « Malheureusement, nous constatons que les négociations traînent en longueur et qu’aucune solution n’a été trouvée. Ces personnes sont des instruments aux mains des autorités de Bakou. »
L’événement organisé par le CSI à l’ONU à Genève s’est déroulé dans un contexte où les appels à la libération immédiate des personnes détenues illégalement se multiplient. Le 3 mars, le Haut Commissaire des Nations Unies aux droits de l’homme, Volker Türk, a déclaré sans équivoque que « toutes les personnes détenues arbitrairement en Azerbaïdjan, y compris les Arméniens de souche, doivent être libérées immédiatement et leur droit fondamental à un procès équitable doit être scrupuleusement respecté. »
Dans le cadre d’une ouverture diplomatique importante, Michael Waltz, conseiller à la sécurité nationale des États-Unis, a révélé qu’il avait directement fait comprendre à Hikmet Hajiyev, un haut fonctionnaire azerbaïdjanais, la nécessité de libérer les captifs.
En dépit des appels de plus en plus pressants de la communauté internationale en faveur des Arméniens de l’Artsakh, les autorités azerbaïdjanaises considèrent, pour leur part, que la question est résolue ; du point de vue des autorités azerbaïdjanaises, le fonctionnement d’une antenne locale du Comité de la Croix-Rouge n’est même point nécessaire. Le gouvernement azerbaïdjanais considère que les raisons qui obligeaient auparavant le CICR à opérer directement en Azerbaïdjan n’existent plus. L’agence de presse azerbaïdjanaise ARA rappelle qu’il y a eu par le passé certains problèmes entre l’Azerbaïdjan et le Comité international de la Croix-Rouge. Ainsi, au début des années 2020, le CICR a ouvert un bureau à Stepanakert, la capitale de la République non reconnue du Haut-Karabagh (Artsakh), sans en avertir les autorités azerbaïdjanaises. Bakou a également accusé l’organisation humanitaire de faire de la contrebande et d’utiliser des ambulances destinées à l’évacuation de personnes pour transporter des marchandises de contrebande. Une fois par mois, les collaborateurs du CICR rendent visite aux captifs, communiquent avec eux et leur donnent la possibilité de contacter leur famille.
En ce qui concerne les Nations unies, Bakou reconsidère les priorités de la coopération avec l’organisation en tenant compte des nouvelles réalités, a récemment déclaré le ministre des Affaires étrangères Ceyhun Bayramov. Ces réalités, il les appelle la victoire dans la deuxième guerre du Karabagh avec l’Arménie en 2020 et le fait que le pays peut maintenant se prendre en charge et même être un donateur. « Le partenariat avec certaines agences des Nations unies se poursuivra par le biais du mécanisme de coopération de projets conformément aux priorités nationales », a précisé Bayramov. Ensuite, citant leurs propres sources, un certain nombre de médias azerbaïdjanais ont rapporté que le Bakou voulait fermer quatre bureaux de l’ONU en Azerbaïdjan : le Programme des Nations Unies pour le développement (PNUD), le Fonds des Nations Unies pour la population (FNUAP), le Haut Commissariat des Nations Unies pour les réfugiés (HCR) et le Fonds des Nations Unies pour l’enfance (UNICEF).
Auparavant, les autorités avaient empêché la BBC et d’autres médias étrangers d’opérer sur leur territoire. La résolution 2020 de l’Assemblée parlementaire du Conseil de l’Europe a qualifié l’Azerbaïdjan de « l’un des pays les plus hostiles pour les journalistes ». Cela s’est produit trois ans avant les arrestations massives de journalistes et la fermeture de rédactions entières en Azerbaïdjan, et en 2024, l’Assemblée a suspendu les travaux de la délégation azerbaïdjanaise pour violation des droits de l’homme. Cependant, les propagandistes azerbaïdjanais ne pouvaient que s’en réjouir, annonçant que le pays serait désormais en mesure de mener une politique plus indépendante.
Alors que des prisonniers de guerre sont soumis à des tortures inimaginables, la communauté internationale ne doit pas perdre de vue qu’il s’agit de l’utilisation de la vie humaine comme instrument de la politique d’un État. Il s’agit non seulement d’un outrage moral, mais aussi d’une violation flagrante du droit international et des principes de la dignité humaine. La question se pose donc de savoir s’il est possible d’obtenir justice pour les dirigeants politico-militaires de l’Artsakh, les prisonniers de guerre arméniens et les civils capturés, et dans quelle mesure la communauté internationale sera prête à tenir l’Azerbaïdjan pour responsable de ses actes.
© ArmActu22 mars 2025
Source principale : https://armactu.fr/2025/03/19/18828/
Для азербайджанских властей армянские военнопленные лишь пешки в политической игре
Власти Баку обращаются с армянскими военнопленными в Азербайджане как с политическими пешками. Мероприятие, организованное Международной организацией христианской солидарности (CSI) в Совете по правам человека ООН в Женеве, прошло на фоне участившихся призывов к немедленному освобождению незаконно удерживаемых лиц военных и политических лидеров Нагорного Карабаха, военнопленных и захваченных гражданских лиц.
Судьба армянских военнопленных и заложников остается нерешенной. Нет четкого пути к решению. Нет, потому что они находятся в центре более широкого геополитического конфликта и в руках государства, которое стремится не к справедливости, а к удовлетворению своих политических интересов.
Более того, обращение с армянскими военнопленными в Азербайджане – яркий пример того, насколько низко могут опуститься политические манипуляции в конфликте.
« Трудно говорить об условиях содержания армянских военнопленных в Азербайджане, поскольку мы получаем информацию из ограниченных источников», – заявила Арпи Аветисян – адвокат-международник, во время дискуссии на тему «Судебные процессы и содержание под стражей этнических армян» в Совете по правам человека ООН в Женеве на конференции «Права человека в Азербайджане».
Напомним, что 18 марта Christian Solidarity International (Международная организация христианской солидарности — CSI) провела мероприятие, посвященное судьбе этнических армян, несправедливо задержанных Азербайджаном. Организованное совместно с Европейским центром права и справедливости (ECLJ), это собрание видных правозащитников подчеркнуло необходимость немедленного и безусловного освобождения этих незаконно удерживаемых заключенных — военных и политических лидеров Нагорного Карабаха, военнопленных и задержанных армянских гражданских лиц.
Среди участников дискуссии были Сирануш Саакян, юрист по правам человека, представлявшая семьи задержанных в Европейском суде по правам человека; Филипп Калфаян, бывший генеральный секретарь Международной федерации за права человека; и Арпи Аветисян, адвокат-международник по правам человека, специализирующийся в стратегическом судопроизводстве.
Поддержку мероприятию выразил лорд Дэвид Олтон, обратившийся с видеообращением, в котором он настоятельно призвал власти Баку к освобождению 23 армян, находящихся в азербайджанском плену. Это пронзительное выступление в Организации Объединенных Наций послужило призывом к международному сообществу, усилив неотложную необходимость постоянного дипломатического давления для исправления этой ситуачии. Полная запись мероприятия доступна для просмотра онлайн.
В ходе дискуссии на тему «Суд над этническими армянами и их задержание» Арпи Аветисян заявила, что ни у одного независимого органа не было возможности посетить армянских заключенных и ознакомиться с условиями их содержания. «Картина, которой мы располагаем, основана на информации Международного комитета Красного Креста. Другим доступным источником информации являются семьи заключенных. Например, что касается условий содержания Рубена Варданяна во время голодовки, то, по информации членов его семьи, он содержался в изоляции, медицинское обследование не проводилось, а состояние его здоровья ухудшилось. Опубликованные фотографии документируют примененные к нему пытки. Власти Азербайджана утверждают, что азербайджанский правозащитник посетил армянских заключенных, но мы знаем, что эту инстанцию нельзя считать независимым органом, информации которого можно доверять. Визит Комитета Совета Европы по предупреждению пыток и бесчеловечного или унижающего достоинство обращения или наказания был отклонен азербайджанскими властями, что вызывает беспокойство».
Филипп Калфаян сформулировал возмущение происходящим: «Эти люди сидели за столом переговоров, участвовали в международном дипломатическом процессе. А теперь их обвиняют в терроризме», – отметил он. По его словам, их единственная «вина» заключается в том, что они символизировали сопротивление и стремились сохранить существование Республики Арцах (Нагорного Карабаха).
В сентябре 2023 года Азербайджан начал широкомасштабное военное вторжение, завершившееся массовым изгнанием армянского христианского населения Нагорного Карабаха, что стало завершением трехлетней кампании этнических чисток. Этот период были отмечен двумя крупными военными наступлениями и жестокой девятимесячной блокадой, лишившей жителей основных продуктов питания, а также медикаментов.
Азербайджан признал факт задержания 23 армянских мужчин, арестованных в ходе этой операции, среди которых известный филантроп и бывший государственный министр Нагорного Карабаха Рубен Варданян. Тревожно, что еще около 80 человек, которых в последний раз видели в азербайджанских застенках, в настоящее время классифицируются как насильственно исчезнувшие.
Из 23 задержанных 16 человек в настоящий момент находятся под судом в Азербайджане. Сирануш Саакян указала на многочисленные нарушения их прав в ходе судебных процессов, подчеркнув, что азербайджанская судебная система считается одной из наименее независимых и наиболее коррумпированных в мире.
«Не существует мыслимого сценария, при котором председательствующий азербайджанский судья, живущий в среде укоренившихся антиармянских настроений, мог бы вершить беспристрастное правосудие», — заявила она.
Арпи Аветисян также разоблачила циничный маневр Азербайджана, связавшего судьбу этих заключенных с политическими уступками, которых требует Республика Армения на текущих мирных переговорах. По сути, все они являются заложниками, — заявила она.
Арпи Аветисян заявила, что армянские заключенные являются политическими заключенными, которых используют бакинские власти. К сожалению, мы видим, что переговоры затягиваются, а решение так и не найдено: «Эти люди — инструмент в руках властей Баку».
Мероприятие ISC прошло на фоне участившихся призывов к немедленному освобождению незаконно удерживаемых лиц — военных и политических лидеров Нагорного Карабаха, военнопленных и захваченных гражданских лиц. 3 марта Верховный комиссар ООН по правам человека Фолькер Тюрк недвусмысленно заявил, что «все произвольно задержанные в Азербайджане, включая этнических армян, должны быть немедленно освобождены, а их основные права на справедливое судебное разбирательство должны неукоснительно соблюдаться».
В прессе было сообщение о том, что советник по национальной безопасности США Майкл Уолтц, в качестве важного дипломатического шага, напрямую убедил Хикмета Гаджиева, высокопоставленного азербайджанского чиновника, в необходимости освобождения пленников.
Несмотря на все более настоятельные призывы международного сообщества в защиту армян Арцаха, власти Азербайджана, со своей стороны, считают вопрос решенным. С их точки зрения, нет необходимости даже в функционировании местного отделения Комитета Красного Креста (МККК). Правительство сочло, что причины, ранее требовавшие деятельности МККК непосредственно в Азербайжане, отсутствуют. Азербайджанское информационное агентство АРА напоминает, что в прошлом между Азербайджаном и МККК возникали определенные проблемы. В частности, пишет АРА, то, что в начале 2020-х годов МККК открыл офис в Степанакерте без «уведомления властей Азербайджана». Более того, Баку обвинял гуманитарную организацию в «использовании для транспортировки контрабандных товаров автомобилей скорой медицинской помощи, предназначенных для эвакуации людей». Раз в месяц сотрудники МККК навещают пленных, общаются с ними и предоставляют им возможность связаться со своими семьями.
Что касается Организации Объединенных Наций (ООН), Баку пересматривает приоритеты сотрудничества с организацией с учетом новых реалий, заявил недавно глава МИД страны Джейхун Байрамов. Такими реалиями он назвал победу во второй карабахской войне с Арменией в 2020 году и то, что страна теперь может позаботиться о себе сама и даже быть донором. «Партнерство с некоторыми агентствами ООН будет продолжено посредством механизма проектного сотрудничества в соответствии с национальными приоритетами», — пояснил Байрамов. Затем, уже со ссылками на собственные источники, целый ряд азербайджанских СМИ сообщили, что официальный Баку хочет закрытия в Азербайджане четырех офисов ООН: Программы развития ООН (ПРООН), Фонда ООН по народонаселению (ЮНФПА), Верховного комиссариата ООН по делам беженцев (УВКБ ООН) и Детского фонда ООН (ЮНИСЕФ).
Ранее власти прекратили работу Би-би-си и других иностранных СМИ на своей территории. В резолюции Парламентской ассамблеи Совета Европы 2020 года Азербайджан назывался «одной из самых враждебных стран для журналистов». И это было еще за три года до того, как в Азербайджане начались массовые аресты журналистов и закрылись целые редакции. А уже в 2024 Ассамблея приостановила работу делегации Азербайджана как раз за нарушения прав человека. Впрочем, пропагандисты в Азербайджане этому только обрадовались, объявив, что теперь страна сможет проводить более независимую политику.
В то время как военнопленные подвергаются немыслимым пыткам, международное сообщество не должно упускать из виду, что речь идет об использовании человеческой жизни в качестве инструмента государственной политики. Это не только моральный скандал, но и вопиющее нарушение международного права и принципов человеческого достоинства. Поэтому возникает вопрос, возможно ли добиться справедливости в отношении военно-политических лидеров Арцаха, армянских военнопленных и захваченных гражданских лиц, и в какой степени международное сообщество будет готово призвать Азербайджан к ответу за свои действия.
© ArmActu22 марта 2025 г.
Основной источник: https://armactu.fr/ru/2025/03/19/18832/
Per le autorità azere i prigionieri di guerra armeni sono solo pedine di un gioco politico
Le autorità di Baku trattano i prigionieri di guerra armeni in Azerbaigian come pedine politiche. L’evento, organizzato da Christian Solidarity International (CSI) presso il Consiglio per i diritti umani delle Nazioni Unite a Ginevra, si è svolto in un contesto di crescenti richieste di rilascio immediato dei leader militari e politici del Nagorno-Karabakh detenuti illegalmente, dei prigionieri di guerra e dei civili catturati.
Il destino dei prigionieri di guerra e degli ostaggi armeni rimane irrisolto. Non c’è un percorso chiaro verso una soluzione. Non c’è, perché sono al centro di un più ampio conflitto geopolitico e sono nelle mani di uno Stato che non cerca giustizia, ma di soddisfare i propri interessi politici.te un conflitto.
Inoltre, il trattamento dei prigionieri di guerra armeni in Azerbaigian è un simbolo eclatante della misura in cui la manipolazione politica può avvenire in un conflitto.
“È difficile parlare delle condizioni di detenzione dei prigionieri di guerra armeni in Azerbaigian, poiché le informazioni che otteniamo provengono da fonti limitate”, ha dichiarato Arpi Avetisyan, avvocato internazionale, durante una tavola rotonda su ‘Processi e detenzione di armeni etnici’ presso il Consiglio per i diritti umani delle Nazioni Unite a Ginevra, in occasione della conferenza ‘Diritti umani in Azerbaigian’.Come promemoria, il 18 marzo Christian Solidarity International (CSI) ha tenuto un evento sulla sorte degli armeni detenuti ingiustamente dall’Azerbaigian. Organizzato in collaborazione con il Centro europeo per il diritto e la giustizia (ECLJ), questo incontro di importanti difensori dei diritti umani ha evidenziato la necessità di un rilascio immediato e incondizionato di questi prigionieri illegali – leader militari e politici del Nagorno-Karabakh, prigionieri di guerra e civili armeni detenuti.
Tra i relatori c’erano Siranush Sahakyan, illustre avvocato per i diritti umani che ha rappresentato le famiglie dei detenuti davanti alla Corte europea dei diritti umani, leader dell’ICLaw-Center Armenia; Philippe Kalfayan, avvocato e consulente per gli affari pubblici internazionali, ex segretario generale della Federazione internazionale per i diritti umani; e Arpi Avetisyan, avvocato per i diritti umani specializzato in controversie strategiche.
Lord David Alton ha dato voce ai lavori attraverso un videomessaggio, implorando ardentemente il rilascio dei 23 armeni attualmente detenuti in Azerbaigian. Questo discorso alle Nazioni Unite è servito a lanciare un appello alla comunità internazionale, rafforzando l’urgenza di una pressione diplomatica sostenuta per correggere questo grave errore giudiziario. La registrazione completa dell’evento è disponibile online.
Durante la discussione su “Processo e detenzione degli armeni etnici”, Arpi Avetisyan ha dichiarato che nessun organismo indipendente ha avuto l’opportunità di visitare i prigionieri armeni e di familiarizzare con le condizioni della loro detenzione. “Il quadro che abbiamo si basa sulle informazioni fornite dal Comitato internazionale della Croce Rossa. L’altra fonte di informazioni disponibile sono le famiglie dei prigionieri. Ad esempio, se guardiamo alle condizioni di detenzione di Ruben Vardanyan, mentre era in sciopero della fame, secondo le informazioni dei suoi familiari, è stato tenuto in isolamento, non è stato effettuato alcun esame medico e il suo stato di salute è peggiorato. Le foto diffuse documentano le torture inflittegli. Le autorità azere affermano che un difensore dei diritti umani azero ha visitato i prigionieri armeni, ma sappiamo che questo non può essere considerato un organismo indipendente di cui ci si possa fidare. La visita del Comitato per la prevenzione della tortura e delle pene o trattamenti inumani o degradanti del Consiglio d’Europa è stata rifiutata, il che è preoccupante”.
Philippe Kalfayan ha sottolineato la pura parodia della giustizia che si manifesta nelle circostanze attuali. “Questi uomini una volta erano seduti al tavolo dei negoziati, parte integrante di un processo diplomatico sancito a livello internazionale. E ora sono accusati di terrorismo”, ha osservato. Ha affermato che la loro unica trasgressione è stata quella di aver incarnato lo spirito di resistenza, cercando di sostenere l’esistenza della Repubblica del Nagorno-Karabakh.
Nel settembre 2023, l’Azerbaigian ha lanciato un’invasione militare su larga scala che è culminata nell’espulsione di massa della popolazione armena cristiana del Nagorno-Karabakh, ponendo fine a una campagna di pulizia etnica durata tre anni. Questo periodo è stato segnato da due grandi offensive militari e da un brutale blocco di nove mesi che ha privato gli abitanti dei prodotti alimentari di base e delle medicine.
L’Azerbaigian ha riconosciuto la detenzione di 23 uomini armeni arrestati durante questa operazione, tra cui Ruben Vardanyan, noto filantropo ed ex ministro dello Stato del Nagorno-Karabakh. È allarmante che altre 80 persone, viste per l’ultima volta sotto la custodia dell’Azerbaigian, siano ora classificate come scomparse forzate.
Dei 23 detenuti noti, 16 sono attualmente sottoposti a procedimenti giudiziari in Azerbaigian. Siranush Sahakyan ha illustrato le molteplici violazioni del giusto processo che pervadono questi processi, sostenendo che il sistema giudiziario dell’Azerbaigian è ampiamente considerato tra i più compromessi e asserviti al mondo.
“Non è pensabile che un giudice azero che presiede in un ambiente di radicato sentimento anti-armeno possa dispensare una giustizia imparziale”, ha dichiarato.
Arpi Avetisyan ha inoltre denunciato la cinica manovra dell’Azerbaigian di collegare il destino di questi prigionieri alle concessioni politiche richieste dalla Repubblica d’Armenia nei colloqui di pace in corso. “In sostanza, sono tutti ostaggi”, ha dichiarato.
Arpi Avetisyan ha affermato che i prigionieri armeni sono prigionieri politici che vengono usati dalle autorità di Baku. “Purtroppo, vediamo che i negoziati si trascinano e non è stata trovata alcuna soluzione. Queste persone sono strumenti nelle mani delle autorità di Baku”.
L’evento organizzato dalla CSI presso le Nazioni Unite a Ginevra si è svolto in un contesto di crescenti richieste di rilascio immediato delle persone detenute illegalmente – leader militari e politici del Nagorno-Karabakh, prigionieri di guerra e civili catturati. Il 3 marzo, l’Alto Commissario delle Nazioni Unite per i diritti umani Volker Türk ha dichiarato inequivocabilmente che “tutte le persone detenute arbitrariamente in Azerbaigian, compresi i cittadini di etnia armena, devono essere rilasciate immediatamente e i loro diritti fondamentali a un giusto processo devono essere scrupolosamente rispettati”.In un’importante iniziativa diplomatica, il consigliere per la sicurezza nazionale degli Stati Uniti, Michael Waltz, ha rivelato di aver fatto capire direttamente a Hikmet Hajiyev, un alto funzionario azero, la necessità di liberare i prigionieri.Nonostante gli appelli sempre più pressanti della comunità internazionale in difesa degli armeni dell’Artsakh, le autorità azere, da parte loro, considerano la questione risolta; dal punto di vista delle autorità azere, non c’è nemmeno bisogno del funzionamento di una sezione locale del Comitato della Croce Rossa. Il governo dell’Azerbaigian ritiene che le ragioni che in precedenza imponevano al CICR di operare direttamente in Azerbaigian non esistano più. L’agenzia di stampa azera ARA “ricorda” che in passato ci sono stati alcuni problemi tra l’Azerbaigian e il Comitato internazionale della Croce Rossa. Così, all’inizio degli anni 2020, il CICR ha aperto un ufficio a Stepanakert senza “notificare le autorità azere”. Baku ha inoltre accusato l’organizzazione umanitaria di “contrabbando”, in particolare di “utilizzare ambulanze destinate all’evacuazione di persone per trasportare merci di contrabbando”. Una volta al mese il personale del CICR visita i prigionieri, comunica con loro e dà loro la possibilità di contattare le loro famiglie.
Per quanto riguarda l’ONU, Baku sta riconsiderando le priorità di cooperazione con l’organizzazione tenendo conto delle nuove realtà, ha dichiarato recentemente il Ministro degli Esteri Ceyhun Bayramov. Tali realtà, ha definito la vittoria nella seconda guerra del Karabakh con l’Armenia nel 2020 e il fatto che il Paese è ora in grado di prendersi cura di se stesso e persino di essere un donatore. “Il partenariato con alcune agenzie delle Nazioni Unite continuerà attraverso il meccanismo della cooperazione di progetto in accordo con le priorità nazionali”, ha chiarito Bayramov. Poi, citando già le proprie fonti, alcuni media azeri hanno riferito che Baku vuole chiudere quattro uffici delle Nazioni Unite in Azerbaigian: il Programma di sviluppo delle Nazioni Unite (UNDP), il Fondo delle Nazioni Unite per la popolazione (UNFPA), l’Alto Commissariato delle Nazioni Unite per i rifugiati (UNHCR) e il Fondo delle Nazioni Unite per l’infanzia (UNICEF). La risoluzione 2020 dell’Assemblea parlamentare del Consiglio d’Europa ha definito l’Azerbaigian “uno dei Paesi più ostili per i giornalisti”.
In precedenza, le autorità hanno impedito alla BBC e ad altri media stranieri di operare sul loro territorio. Questo accadeva tre anni prima degli arresti di massa dei giornalisti e della chiusura di intere redazioni in Azerbaigian, e nel 2024 l’Assemblea ha sospeso il lavoro della delegazione azera per violazione dei diritti umani. Tuttavia, i propagandisti dell’Azerbaigian non hanno fatto altro che rallegrarsene, annunciando che il Paese sarebbe ora in grado di perseguire una politica più indipendente.
Mentre i prigionieri di guerra vengono sottoposti a torture inimmaginabili, la comunità internazionale non deve perdere di vista il fatto che si tratta dell’uso di una vita umana come strumento di politica statale. Non si tratta solo di uno scandalo morale, ma anche di una flagrante violazione del diritto internazionale e dei principi della dignità umana. Ci si chiede quindi se sia possibile ottenere giustizia per i leader politico-militari dell’Artsakh, per i prigionieri di guerra armeni e per i civili catturati, e fino a che punto la comunità internazionale sarà disposta a ritenere l’Azerbaigian responsabile delle sue azioni.
© ArmActu22 marzo 2025
Fonte principale: https://armactu.fr/it/2025/03/19/18834/
