ՄԱԿ-ի ամբիոնից Փաշինյանը հարց է տալիս չգիտեմ ում, երևի տիեզերքին ասելով ՝ «Ադրբեջանի նախագահը տարբեր ամբիոններից խոսում է Հայաստանի իբր կապիտուլյացիայի մասին։ Ո՞րն է ահռելի պոզիտիվ բովանդակության պայմաններում օբյեկտիվ իրականության հետ կապ չունեցող ագրեսիվ ենթատեքստերի հոլովումը»:
Պատասխանում եմ ՄԱԿ-ի ամբիոնից կատարյալ դատարկ դահլիճում երևի տիեզերքին ուղված Փաշինյանի հարցին:
Քաղաքականությունը բարդ, բազմաշերտ գործ է «լրագրիչություն չէ»: Քո ասած «ահռելի պոզիտիվ բովանդակության» սպասարկումը քեզ տվել են որպես խաղալիք մի ողջ ժողովրդի հետ խաղալու համար, ոչ թե դրան հավատալու կամ վստահելու համար: Եթե դու էդ «ահռելի պոզիտիվ բովանդակության» խայծը կերել ես ու ստորագրվել դրա տակ, դա չի նշանակում, որ քեզ դա տվողը և դրանով կերակրողը ևս դա ընկալելու է որպես իրողություն և հետևի դրան: Ավելին, ոչ թե չի ընկալելու և հետևի այլ քո օգնությամբ մաշելու և սննկացնեցնելու է բոլորիս:
P.S.
Մինչ մեզ վրա ինքնամոռաց խաղաղություն են վաճառում, շուրջ երկու ամիս է տալիս եմ մեկ հարց բոլորին: «Արդյո՞ք Ալիևի և Փաշինյանի ընկալումները ստորագրված փաստաթղթի դրույթների վերաբերյալ նույնն են»: Այն, որ դրանք նույնը չեն արդեն բացահայտ է: Եթե դրանք նույնը չեն, ինչի՞ տակ է ստորագրել Փաշինյանը, ինչ իրավունքով և ո՞վ է շարունակելու գնել այս ֆարսը:
Վլադիմիր Մարտիրոսյան, քաղաքագետ
