ՀՀ ՊԵԿ նախկին նախարար Դավիթ Անանյանը գրում է.
Իրավիճակը գնալով ավելի է բարդանում, քանի որ զգացմունքները, բարոյական սկզբունքները մի կողմից, իսկ հանրային սպասումներն ու անելիքների սթափ գիտակցումը մյուս կողմից սուր հակասության մեջ են գտնվում։
Բագրատ Սրբազանի խորը հիասթափությունն ու դժգոհությունը՝ կապված ոստիկանական ուժերի և ոստիկանության ղեկավար անձնակազմի գործողությունների հետ, ոստիկանության համակարգային թերացումների և լիազորությունների չարաշահման, նույնիսկ՝ վերազանցման մի յուրատեսակ արձանագրում էր։ Հետևաբար, նրա՝ ոստիկաններին անվերապահորեն (վերից վար) «խուլիգան» անվանելը իրավապահ համակարգում վերաիմաստավորման և հիմնարար փոփոխությունների՝ թեև կոշտ, այնուամենայնիվ, կոչ պետք է ընկալել։
Բնական է, որ Սրբազանի կողմից նման «ընդհանրացումը» կարող է վիրավորական ընկալվել իրավապահ հանրության որոշ անդամների համար, ովքեր, այնուամենայնիվ, ձգտում են պատվով և արժանապատվորեն կատարել իրենց պարտականությունները։ Բայց սա այն մարտահրավերն է, որը ներկայացվում է բոլորին, ովքեր ծառայում են պետական համակարգում, այդ թվում՝ ոստիկանությունում: Կարևորն այստեղ ոչ այնքան պիտակավորումն է, այլ այն, թե արդյո՞ք դուք իսկապես անում եք հնարավորը ձեր պարտականությունները բարոյա-էթիկական ամենաբարձր չափանիշներին համապատասխան կատարելու համար:
«Մենք պարզապես մեր գործն ենք անում» արտահայտությունն այլևս չի կարող արդարացնել համամարդկային արժեքներին հակասող գործողությունները կամ հանցավոր անգործությունը: Միշտ կա ընտրություն՝ անել ճիշտը, դառնալ արժանավայել պահվածքի և հասարակությանը ծառայելու օրինա՞կ, թե՞ թաքնվել ձևակերպումների ու արդարացումների հետևում՝ ժխտելով սեփական պատասխանատվությունն ու փոփոխության հնարավորությունները։
Պետական մարմիններում և հատկապես ոստիկանությունում ծառայելը մեծ պատիվ ու պատասխանատվություն է։ Դա պարզապես աշխատանք չէ. դա ծառայություն է Հայրենիքին, հասարակությանն ու համայնքին, դա օրենքի, կարգի և յուրաքանչյուր քաղաքացու հիմնարար իրավունքների ու ազատությունների պաշտպանություն է: Եթե ոստիկանը կամ որևէ այլ պետական ծառայող զգում է, որ ի վիճակի չէ կատարել իր պարտականությունները այս բարձր չափանիշներով, կարո՞ղ է վրա է հասել ժամանակը վերանայել իր կոչումն ու դերը, կամ, առհասարակ, գտնվելը համակարգում:
Այսպիսով, Բագրատ Սրբազանի կոչը (թեև արտահայտված բավականին կոշտ ձևով), կարող է և պետք է մտորումների առիթ դառնա հանրային ծառայության մեջ ներգրավված յուրաքանչյուրի համար։ Նա հիշեցնում է բոլորին՝ սեփական բարոյական կողմնացույցները ներքին ստուգման ենթարկելու անհրաժեշտության մասին:
