Երբ ճնշվում է ազգերի ինքնորոշման իրավունքը, և այդ իրավունքն իրացնող անհատները բռնի տեղահանվում են իրենց հայրենիքից, հասկանալիորեն ազգերի ինքնորոշումը դադարում է, սակայն վերադարձի իրավունքը ձեռք է բերում նոր իմաստ։ Այսօր կայացած քննարկման ժամանակ այս մասին ասաց Միջազգային և համեմատական իրավունքի կենտրոնի ղեկավար, ՄԻԵԴ-ում հայ գերիների շահերի ներկայացուցիչ Սիրանուշ Սահակյանը։
«Մեր գնահատմամբ՝ վերադարձի իրավունքի իրացումն անհատական մակարդակով նպաստելու է ազգերի ինքնորոշման իրավունքի իրականացմանը, և առանց վերադարձի չի կարող լինել ինքնորոշում։ Արցախի ինքնորոշումը բացառապես կարող է կայանալ հենց Արցախի տարածքի վրա, դրա համար այս պահին վերադարձի իրավունքն այն նախապայմանն է, առանց որի չենք կարող հասնել ազգերի ինքնորոշման իրավունքի կայացման։
Այստեղ մենք հետընթաց ունենք, որովհետև փաստացի կայացած պետականությունը զրկվել է երկու կարևոր ատրիբուտից՝ տարածքից և այդ տարածքում ապրող բնակչությունից։ Ստացվում է, որ պետք է վերադառնանք մի զրոյական կետ, վերաբնակեցնենք այդ տարածքն արցախցիներով՝ կրկին մեկնարկելու ինքնորոշման իրավունքի իրականացումը»,- ասաց Սիրանուշ Սահակյանը։