Ֆրանսիայի դեսպանատան էջում կարդում եմ, որ Ֆրանսիայի կառավարության ֆինանսական աջակցությամբ՝ ՄԱԿ-ի Զարգացման ծրագրի իրականացրած նախաձեռնության շնորհիվ Լեռնային Ղարաբաղից 44 մասնակից հաջողությամբ ավարտեցին հրուշակագործության և կարի մասնագիտական դասընթացները Ֆրանս-հայկական մասնագիտական ուսումնական կենտրոնում։
Լավ է, ինչ խոսք:
Մասնակիցների թիվն էլ՝ 44, գուցե ընտրել են պատերազմի հետ «խորհրդանշելու» իմաստով, չգիտեմ: Բայց լավ է, որ օգնել են բռնի տեղահանվածներին մասնագիտանալ: Դեսպան Դըկոտինյին էլ հավաստագիր ու մրցանակ է հանձնել:
Պարզապես հիշեցի, որ 44-օրյա պատերազմից հետո, այն ժամանակ դեսպան Լաքոտը օկուպացված Հադրութի բնակիչներին հավաստիացրել էր, որ Ֆրանսիան իրենց համար դուռ կլինի իրենց իրավունքները միջազգային ատյաններում բարձրաձայնելու համար:
Ֆրանսիան, իհարկե, երկու տարի անց եղավ Պրահայի հայտնի համաձայնությունների «դռներից» մեկը:
Համաձայնություններ, որոնց հետեւանքով, փաստորեն, այսօր «արցախցու իրավունք» արտահայտությունը որակում են պատերազմահենություն եւ դարձնում Ադբեջանի շանտաժի արդարացում:
Այդ հետեւանքի պատասխանատուն Ֆրանսիան չէ իհարկե, այլ Հայաստանի կառավարությունը:
Հակոբ Բադալյան, քաղաքական վերլուծաբան