Թեեւ սքողված սովը բնորոշ է նոր զարգացող երկրներին, բարձր եկամուտներ ունեցող երկրները եւս զերծ չեն դրանից. այնտեղ խնդիրը կարող է զուգորդվել գիրության հետՙ որպես ճարպերի եւ ածխաջրերի չարաշահման հետեւանք։ Մտահոգիչ է նաեւ այն, որ նոր զարգացող երկրների բնակչությունը կամաց-կամաց հրաժարվում է իր ավանդական սննդակարգիցՙ անցնելով խիստ փոխակերպված եւ գերկալորիական սննդամթերքների եւ ըմպելիքների, որոնք առաջացնում են գիրություն եւ խրոնիկական հիվանդություններ։ Նման փոփոխության պայմաններում նոր զարգացող բազմաթիվ երկրներ բախվում են «թերսնման եռակի բեռին», որի բաղադրիչներն են վատ սնունդը, սննդարար նյութերի պակասը եւ գիրությունը։