Օրիորդ Քնքշունին ուսանողուհի է իրականացել է նրա ու նրա ծնողների, տնեցիների, բոլոր հարազատների, բարին կամեցողների վաղեմի երազանքը՝ իրենց դուստրը կամ հարազատուհին ընդունվել է բարձրագույն: Եվ այսպես ամեն առավոտ օրիորդ Քնքշունին հանդիսավորապես գնում է մայրաքաղաքիս համալսարաններից մեկը՝ դասի՝ իր հետ վերցնելով առաջին անհրաժեշտության իրերը՝ պամադա, պուդրա, մանիկյուր, մատիտ (հոնքերի), փոքրիկ հայելի եւ էլի նման մի քանի բան: Անպայման պետք է նշել, որ օրիորդը երբեք անպատրաստ դասի չի գնում, եթե ոչ մեկ, ապա անպայման կես ժամ պատրաստվում է՝ գունավորում է շրթունքները, մի թեթեւ կարմրացնում այտերը, մուգ սեւացնում թարթիչները եւ այլն: Նրա ու նրա նման ուսանողուհիների բարի բախտից բուհի միջանցքը հար եւ նման է պոդիումի, օրվա ընթացքում, երբեք առիթը բաց չթողնելով, օրիորդ Քնքշունին, ինչպես եւ նրա նման ուսանողուհիները, առանձհահատուկ կարգով, նազանքով անցնում են այդ պոդիումով՝ ի ցույց դնելով իրենց արտաքին բարեմասնություններն ու հասարակական կշիռը:
Բուհում համակուրսեցուհիների հետ օրիորդ Քնքշունին զրուցում է նորաձեւությունից, նոր երգերից, ֆիլմերից, պատմում իր ու իր ազգականների մասին, լսում ընկերուհիների պատմությունները նրանց ու նրանց ազգականների մասին: Համակուրսեցուհիները չեն շրջանցում նաեւ իրենց դասախոսներին. զրույցի ու քննարկման հիմնական թեման՝ որ դասախոսը այդ օրը ինչ շոր ու կոշիկ է հագել կամ առհասարակ ինչ շոր ու կոշիկ է հագնում, ո՞րն է օրը մեջ շոր ու կոշիկ փոխում, ո՞րն է օծանելիք օգտագործում, օգտագործելու դեպքում՝ ինչ օծանիլիք, որն ի՞նչ ավտոյով է գործի գալիս եւ այլն:
Քնքշունու համար բուհական կյանքի թերեւս ամենահաճելի դրվագներից մեկը կամ գուցե ամենահաճելին ուսանողական երեկույթներն են՝ զվարճանալու, ինչպես ասում են, իրեն ցույց տալու, ուրիշներին նայելու հոյակապ հնարավորություն: Այս երեկույթները մի այլ օգտակարություն էլ ունեն քանի որ օրիորդ Քնքշունին մեծ ջանք է թափում դասերը սովորելու վրա, ապա մի քանի ժամով կտրվում է ուսումնառությունից, դասերից, հանգստանում տեւական մտավոր աշխատանքից հետո, լիցքաթփվում, ուժ ու եռանդ կուտակում նոր գիտելիքների նվաճման նպատակով մղվելիք գրոհների համար: Հիշյալ գրոհներում նրան օգնության է գալիս համացանցը, օրեցօր կատաղող համակարգչային տեխնիկան ու արհեստական բանականությունը դրանց շնորհիվ զգալիորեն թեթեւանում է նրա գործը էլ թանկագին ժամանակ չի ծախսում նստելու եւ գրելու համար, մի քանի հեզիկ-նազիկ հարված համակարգչի մի քանի ստեղնի, եւ տեխնիկայի հրաշքը նրան ընծայում է իր ուզած գրությունը՝ խնայելով ժամանակ մանիկյուր քսելու, եղունգները գեղարվեստական մշակման ենթարկելու եւ նմանատիպ՝ նրա համար մեծ կարեւություն ունեցող այլ գործերի համար օրիորդ Քնքշունու բախտը բերել է. նա ծնվել է համակարգչի, համացանցի ու արհեստական բանականության դարում:
Լինում է եւ այնպես, որ մերթ ընդ մերթ մեր ուսումնակարոտ, ուսումնատենչ եւ ուսումնածարավ ուսանողուհին գնում է բուհի ընթերցասարհ (սա էլ սիրելի վայր է, քանի որ այնտեղ վայֆայ կա) նստում է ընթերցասեղանի առջեւ, միացնում հեռախոսն ու սկսում իր սիրելի գործը՝ ծանոթ-անծանոթների էջերը նայել, հավանել կամ, արդի հայերենով ասած, լայքել, իրեն հոգեհարազատ բաները ներբեռնել, տեղադրել եւ այլն:
Օրվա մեջ օրիորդ Քնքշունին անպայման ժամանակ է հատկացնում ընկերուհիների հետ սրճարան գնալու, իր պարտքն է համարում մի քանի անգամ սելֆի անելը ապագային հուշ պետք է թողնել, ինչպես կարելի է իմաստով ու բովանդակությամբ հարուստ օրերը չվավերագրել, չհավերժացնել, թողնել, որ անհետք անցնեն-գնան, կորչեն:
Լայնասահման ճանաչողության տեր է մեր երիտասարդուհին՝ մայրաքաղաքիս կարեւոր հաստատությունների գծով, շատ լավ՝ հինգ մատի պես գիտե, թե ո՞ր խանութում, ո՞ր սուպերմակետում, ո՞ր մոլում են լավ գնով պամադա, պուդրա, մանիկյուր, հոնքերի մատիտ եւ նման, իր խորին համոզմամբ՝ ուսանողուհուն խիստ անհրաժեշտ այլ պարագաներ վաճառում, ո՞ր խանութում, ո՞ր սուպերմակետում, ո՞ր մոլում են լինում շորերի, կոշիկների, պայուսակների, զարդերի, բիժուտերիայի, գալանտերիայի, կոսմետիկայի, պարֆյումերիայի, տորթերի, բանբաներկաների եւ այլ հանապազորյա ապրանքների զեղչեր, ո՞ր գեղեցկության սրահում են մազերը լավ գնով սարքում, ներկում, ֆենում, որտե՞ղ են լավ գնով շրթունքները հաստացնում, կլորացնում, տողադարձ անում, եղունգները ներկում, տաշում, դարձնում սառը զենք. նույն ճանաչողությունը, սակայն, օրիորդը չունի մշակութային օջախների գծով:
Քնքշունու ոչ բոլոր համակուրսեցիներն ու ուսանողական ընկերուհիներն են իր նման առաջադեն ու ժամանակակից, կյանքի իսկական իմաստը հասկացող: Կան այնպիսիք, ովքեր ոչ մի կամ համարյա ոչ մի դաս բաց չեն թողնում, յուրացնում են հանձնարարված դասանյութը, կատարում դասախոսների բոլոր առաջադրանքները, ժամանակ տրամադրում ընթերցանությանը, մշակութային օջախներ այցելելուն: Քնքշունին եւ իր հոգեկից, խառնվածքակից, գաղափարակից ընկերուհիները նրանց անվանում են գիրք կրծողուհիներ, կյանքի իմաստը չհասկացող, հետամնաց, ոչ ժամանակակից աղջիկներ:
Տանը եղած ժամանակ օրիորդ Քնքշունին առանձնանում է իր սենյակում. նպատակը՝ դասապատրաստումը: Օրիորդը նորից ձեռքն է առնում հեռախոսն ու համակարգիչը եւ սկիզբ են առնում տեւական ու հաճելի զրույցներ ընկերուհիների, զարմուհիների եւ այլոց հետ, ապա՝ ժամերով զբոսանք համացանցային անսահմանության մեջ՝ սիրելի երգերի ունկնդրում, սիրելի կինոների ակնդրում (Քնքշունին Քնքշունին չէր լինի, եթե բաց թողներ սիրելի, կամ, գուցե, պաշտելի սերիալները), իրեն առավել հոգեհարազատ երգերի ու կինոների ներբեռնում, տեղադրում, ծանոթություն սիրելի հայտնիների, հանրային դեմքերի կյանքին ու սկանդալներին՝ հույսով ու երազանքով, որ մի օր ինքն էլ նրանց նման հայտնի կդառնա: Քնքշունին բնականաբար չի կարող անտարբեր լինել իր երկրում եւ աշխարհում տեղի ունեցող իրադարձությունների նկատմամբ. անպայման հետաքրքվում է բիժուտերիայի, գալանտերիայի, կոսմետիկայի, պարֆյումերիայի նոր տեսականիներով (դրանք չափազանց կարեւոր են նրա համար, իմաստավորում են նրա կյանքը), նորաձեւության աշխարհի նորություններով (նա ոչ մի դեպքում հագուկապով ընկերուհիներից հետ չպիտի մնա), շոուբիզի նորօրյա զարգացումներով (ներքին մեծ պահանջ կա տեղյակ լինելու մարդկային գործունեության՝ իրեն անչափ հագեհարազատ, ըստ իրեն՝ չափազանց կարեւոր բնագավառի բոլոր թարմ լուրերին ու բամբասանքներին): Եվ մի բան էլ, որ երիտասարդուհին անում է ոչ միայն օնլայն, այլեւ օֆլայն՝ հետաքրքրվում է՝ ով կամ առավել եւս ովքեր են իրենով հիանում, արդյոք ճերմակափառ ձի հեծած ասպետ չկա՞:
Օրն ավարտվում է, ուշ է արդեն. օրիորդ Քնքշունին պառկում է քնելու, վաղն ամեն ինչ նորից է սկսվելու, իսկ վերջնակետում՝ դիպլոմը որպես օժիտի բաղադրատարր, բարձրագույնավարտ լինելու պատվավոր համարում, որ ողջ մնացյալ կյանքում օգտագործելու է մերթ իբրեւ հաղթաթուղթ, մերթ իբրեւ հպարտության միջոց, մերթ իբրեւ զորավոր զենք սկեսրոջ դեմ մղվելիք հնարավոր ճակատամարտում, ինչպես նաեւ իրեն թերագնահատելու փորձ անողներին շշպռելու գործում:
ՀՐԱՉՅԱ ԲԱԼՈՅԱՆ (Հրաչյա Արմենյան)
Բան. գիտ. թեկնածու
