Մեր զրուցակիցն է Արցախի Հանրապետության խորհրդարանի «Արդարություն» խմբակցության պատգամավոր ՄԵՏԱՔՍՅԱ ՀԱԿՈԲՅԱՆԸ
– ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի ընտանիքին պատկանող «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի պաշտոնական կայքը (Փաշինյանի իշխանության գալուց հետո թերթն, ի դեպ, չի տպագրվում), հղում անելով «հավաստի աղբյուրին», գրել էր, թե ի՞նչ պայմաններ է ներկայացրել Ադրբեջանը Հայաստանին, այսպես ասած, «խաղաղության պայմանագիր» կնքելու համար: Ըստ այդմ՝ Արցախի՝ Ադրբեջանի կազմում ճանաչումն է՝ առանց որեւէ կարգավիճակի: Ըստ ձեզ՝ Փաշինյանն ինչո՞ւ է այժմ բացեիբաց խոսում Ադրբեջանի պահանջների մասին:
– Առաջին անգամ չէ, ավելին՝ դա վարաչապետ Նիկոլ Փաշինյանի գործելաոճն է՝ նոր, մոտալուտ, ցավոտ որոշումներից կամ իրողություններից առաջ հարցազրույցի անվան տակ սկսում է մենախոսել ու ասել այն, ինչ սպասում կամ սպառնում է մեզ: Նրա ասածի տողատակերն իրականում բավական պարզ են. աստիճանաբար հրաժարվել Արցախից, չնայած, որ նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարության ներքո ստորագրելով՝ Նիկոլ Փաշինյանն այդ ժամանակ արդեն հրաժարվել էր Արցախի Հանրապետության երաշխավորը լինելուց: Վերջին՝ Հանրային հեռուստաընկերությանը տված հարցազրույցի ժամանակ Փաշինյանն, ըստ էության, հայտարարեց՝ ձեռքերը լվանում է Արցախից: Շեշտեց՝ ՀՀ իշխանություններն այլեւս որեւէ կերպ առնչության չեն ունենալու Արցախի հետ, իսկ Ադրբեջանն ու Հայաստանը փոխադարձաբար միմյանց տարածքային ամբողջականությունն են ճանաչելու: Ավելին՝ Լեռնային Ղարաբաղի հարցի հիմնական շահառուն պետք է Արցախի ժողովուրդը լինի՝ ընտրված ներկայացուցչի միջոցով: Ուշադրություն դարձրեք՝ ոչ թե ԼՂՀ նախագահը, այլ «ընտրված ներկայացուցիչը» պետք է լինի Արցախի հիմնական շահառուն ու բանակցողը:
Նրա այս մտքերից հետո ՀՀ տարբեր այլ պաշտոնյաների շուրթերով (էլ չասած Փաշինյանների ընտանիքին պատկանող «Հայկական ժամանակի» կայքում տեղ գտած «հավաստի աղբյուր»-ով լուրը) ասվեց այն, ինչ ուզում էին ու պետք է ասեին, այն է՝ Արցախի ժողովուրդն Արցախում ընդամենն ապրելու իրավունք է ունենալու: Գուցե նաեւ իր լեզուն ու մշակույթը կիրառելու իրավունք էլ ունենա, ու վե՛րջ: Այսինքն՝ Նիկոլ Փաշինյանը փակեց Արցախի էջը, ու եթե այս ամենի առաջը չկարողանանք առնել, ապա Արցախին հայաթափում կամ ընդհանրապես ոչնչացում է սպասվում:
– Եթե մի պահ պատկերացնենք, թե Արցախն առանց որեւէ կարգավճակի Ադրբեջանի կազմում է, ապա դա ի՞նչ կարող է ենթադրել:
– Արցախն, արցախցին որեւէ կերպ չի էլ դիտարկում Ստեփանակերտ-Բաքու երկխոսությունը: Միակ ճանապարհը պայքարն է, երկխոսությունն Արցախի հետ ընդհանրապես չի էլ քննարկվում: Ի՞նչ է նշանակում երկխոսություն Բաքվի հետ, դա նշանակում է Արցախի վերջնական կորուստ: Ու միանշանակ պետք է հրաժարվել այնպիսի իշխանությունից, որ ասում է՝ պետք է հրաժարվել Արցախից, որովհետեւ դա շատ ավելի հեռուն է տանում: Գոնե հիմա ակնհայտ է, ու տեսնում ենք, որ երբ թշնամուն հանձնվեց Շահումյանի շրջանը՝ Քարվաճառով, ինչ է կատարվում Վարդենիսում: Երբ հանձնվեց Քաշաթաղը, տեսանք՝ ինչ է կատարվում Սյունիքում: Այսինքն՝ Արցախը մասամբ հանձնելուց հետո այնպես չէ, որ Հայաստանում հանգիստ ապրում ենք: ՀՀ-ն ուղիղ վտանգի տակ է, ու Արցախի ամբողջական հանձնումը հակառակորդի ձեռքերը ոչ թե կապելու, այլ էլ ավելի է ազատ արձակելու: ՀՀ մեր քաղաքացիները պետք է հստակ գիտակցեն՝ եթե շարունակում են սատարել ու պահել գործող իշխանությանը, ապա վտանգի տակ են դնում եւ՛ իրենց, եւ՛ իրենց երեխաների կյանքը:
– Արցախում թե՛ ՀԺ-ի այսօրվա լուրը, թե՛ Արարատ Միրզոյանի այն հայտարարությունը, որ Ստեփանակերտն ու Բաքուն առաջիկայում կերկխոսեն, ինչպե՞ս են վերաբերվում: Ինչպե՞ս են պատկերացնում այդ երկխոսությունն, ու դա՞ ինչ է նշանակում:
– Նույնիսկ պատկերացնելն է սարսափելի Արցախն Ադրբեջանի կազմում, ու այն էլ առանց որեւէ կարգավիճակի: Եթե, Աստված մի արասցե, նման բան լինի, ապա միանգամից կարելի է հասկանալ՝ երկու ճանապարհ կա՝ կա՛մ Ադրբեջանի կազմում զրո կարգավիճակով ապրել ու ոչնչանալ, կա՛մ երկրորդը՝ ուղղակի հայաթափում: Բայց Արցախում որեւէ կերպ չեն պատրաստվում զիջել կամ անել այն, ինչ պահանջում են Փաշինյանի «տերերը»:
ՍԵՎԱԿ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ