Day:Նոյեմբերի 28, 2014

  • ՄԱՆՐ ԵՎ ԽՈՇՈՐ ՊԱՅԹՅՈՒՆՆԵՐ

    ՀՈՎԻԿ ԱՖՅԱՆ

    Երբ երեւանյան մանկական սրճարանում տեղի ունեցած պայթյունից (ինչի հետեւանքով մի քանի երեխա վնասվածքներ են ստացել) անցել էր մի քանի օր, ԱՄՆ նախագահ Բարաք Օբաման հանդես եկավ հայտարարությամբՙ կապված իսլամիստ ծայրահեղականների նոր ահաբեկչության հետ, ինչի հետեւանքով մի քանի քրիստոնեաներ դաժանաբար սպանվել էինՙ պազապես քրիստոնեա լինելու համար: Նախագահ Օբաման նշեց. «Քանի որ ահաբեկչությունը սահմաններ չունի, մեզՙ դրա հետ պայքարում չեն կարող կանգնեցնել ոչ մի սահմաններ, եւ մենք վստահ ենք, որ հաջողելու ենք համաշխարհային ակաբեկչության դեմ պայքարում»:

    Հաշվի առնելով իրերի իսկական դրությունը պետք է արձանագրել, որ Օբամայի այս հայտարարությունը ոչ թե նշանակում է, որ ահաբեկչութունը շուտով պարտվելու է (նման հավաստիացումներն անկեղծ ասած նման են կոռուպցիան հարյուր տոկոսով վերացնելու հավաստիացումերին), այլՙ որ ԱՄՆ-ը շարունակելու է խախտել ամենատարբեր երկրների տարածքային ամբողջականությունըՙ մտնելով նրանց սահմաններից ներսՙ հենց այդ երկրներում «ահաբեկչութանը պարտության մատնելու» նպատակով:

    Այս առումով ԱՄՆ-ի թիրախներից մեկը զուտ տեսականորեն, բացառապեսՙ տեսականորեն, կարող է լինել Ռուսաստանը, քանի որ, հիշեցնենք, բոլորովին վերջերս Լիտվայի նախագահ տիկին Դալիա Գրիբաուսկայտեն Ռուսաստանն անվանել էր «ահաբեկչական երկիր», եւ հաշվի առնելով, որ տիկին նախագահը Արեւմուտքի ներկայացուցիչ է, հետեւաբար Օբամայի դաշնակիցը «ահաբեկչության դեմ պայքարում», եւ ոչ միայն, ապա կարելի է ենթադրել, որ ԱՄՆ-ի համար Ռուսաստանը… եթե ահաբեկչական երկիր չէ, ապա գոնե… էբոլա վիրուսն է:

    Ռուսաստանն, իհարկե, այս մեղադրանքները չի ընդունում, բայց Ռուսաստանը շատ բան չի ընդունում, օրինակ այն, որ իր նկատմամբ տնտեսական պատժամիջոցների արդյունքում զգալիորեն վատթարանալու է Ռուսաստանի տնտեսական իրավիճակը, հետեւաբար հասարակության կենսամակարդակը, հետեւաբար երկրում առաջանալու է սոցիալական պայթյուն, եթե, իհարկե, նույն այդ պատժամիջոցների հետեւանքով Ռուսաստանի հետ վատթարացած հարաբերություններից սոիալական պայթյուն չառաջանա Եվրոպայում, հատկապես դրա արեւելյան հատվածում, այն էլ առաջիկա ձմռանը, երբ մարդիկ իրենց բնակարանները տաքացնում են գազով, կամ հույս ունեն, որ պետք է տաքացնեն:

    Մի խոսքովՙ պայթյունն անխուսափելի է թվում, համենայն դեպս իրավիճակը պայթյունավտանգ է:

    Եթե մի կողմ թողնենք մեզանից հեռու եւ «հետեւաբար մեզ ամենեւին չվերաբերող» այս իրադարձությունները եւ դրանց հնարավոր սրումը, ապա իրավիճակը պայթյունավտանգ է նաեւ մեր կողքին, մեր ներսում. Ադրբեջանը վստահորեն չի համակերպվելու այս ամոթի հետ, որտեղ հայտվել է այն բանից հետո, երբ Արցախի հատուկ ծառայութան զինվորները, ինչպես որոշ աղբյուրներ են նշումՙ «4 հոգով եւ դիրքապահ զինվորների աջակցությամբ», ինչպես Մինսկի խմբի ամերիկացի համանախագահն է ասումՙ «ոչ մեկի տարածքից» դուրս են բերել խոցված հայկական ուղղաթիռի անձնակազմի դիերն ու ուղղաթիռի կարեւոր մասերը: Եւ չնայած ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը վստահեցրել է, որՙ «էլ ավելի զգոնությամբ եւ աչալրջորեն է հսկվելու շփման գիծը», բայց դա, հասկանալի է, չի կանգնեցնելու Ադրբեջանին… «Համաժողովրդական շարժման» մասնակիցներին էլ իշխանությանՙ երկխոսելու ձեռքը չի կանգնեցնելու, քանի որՙ «Գագիկ Ծառուկյանը միշտ մինչեւ վերջ է գնում եւ միշտ ժողովրդի կողքին է»:

    Եւ այսքան հնարավոր կամ արդեն գրանցված պայթյունների համապատկերում մենք անշուշտ կարող ենք եւ պետք է թույլ չտանք գոնե մանր պայթյուններ, ասենքՙ երեւանյան մանկական սրճարաններից մեկում: Չնայած դեռ մեծ հարց է, թե ո՞րն է մեզ համար ավելի խոշոր պայթյուն. այն, որ Օբաման մտնելու է որտեղ ուզի եւ երբ ուզի՞, թե՞ այն, ինչը տեղի ունեցավ օրերս մեր մանկական սրճարանում…

    Այս «երկու» իրադարձություններն, ի դեպ, ոչ մի կապ չունեն միմյանց հետ, բայց «երկուսն» էլ կապ ունեն մեզ հետ, որովհետեւ «երկուսն» էլ մենք ենք թույլ տալիս, կամՙ ոչ:

  • ՂԱԶԱԽՍՏԱՆԻ ԺՈՂՈՎՐԴԻՆ ՈՒՂՂՎԱԾ ՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՂԵԿԱՎԱՐԻ ՈՒՂԵՐՁԸ

    ՂԱԶԱԽՍՏԱՆԻ ԺՈՂՈՎՐԴԻՆ ՈՒՂՂՎԱԾ ՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՂԵԿԱՎԱՐԻ ՈՒՂԵՐՁԸ

    ԱՐԱՄ ՍԱՖԱՐՅԱՆ, քաղաքական վերլուծաբան, բանասիրական գիտությունների թեկնածու

    Դեկտեմբերի 1-ին դաշնակից Ղազախստանի ժողովուրդը նշում է Առաջին նախագահի օրը: Ղազախստանի Հանրապետության պետական տոնի նախօրեին ընթերցողների ուշադրությանն ենք ներկայացնում Ղազախստանի առաջնորդ Նուրսուլթան Նազարբաեւի ուղերձի վերլուծությունը, որով նա հանդես է եկել նոյեմբերի 11-ին «Նուռ Օտան» իշխող կուսակցության ակտիվի առջեւ: Այդ ուղերձը նա անվանել է «Նուռլը Ժոլ» («Լուսավոր Ուղի»)ՙ «Ուղի դեպի ապագա»:

    Նախագահ Ն. Ա. Նազարբաեւը վերլուծել է իրադրությունը ժամանակակից աշխարհում, նոր մարտահրավերներն ու սպառնալիքները, որոնց բախվել է ամբողջ աշխարհը: Համաշխարհային տնտեսությունը այդպես էլ ուշքի չեկավ գլոբալ ֆինանսատնտեսական ճգնաժամի հետեւանքներից: Վերկանգնումն ընթանում է դանդաղ տեմպերով, ինչ-որ տեղ դեռ շարունակվում է անկումը: Աշխարհաքաղաքական ճգնաժամը եւ առաջատար պետությունների արգելամիջոցային քաղաքականությունը ստեղծում են լրացուցիչ խոչընդոտներ համաշխարհային տնտեսության վերականգնման համար: Հենվելով իր փորձի վրաՙ Ղազախստանի նախագահը գտնում է, որ մոտակա տարիները կդառնան գլոբալ փորձությունների ժամանակաշրջան: Կփոխվի աշխարհի ողջ ճարտարապետությունը: Միայն ուժեղ պետություններն ու համախմբված ժողովուրդները կկարողանան հաղթահարել այդ բարդ փուլը: Ղազախստանը գտնվում է աշխարհաքաղաքական լարման էպիկենտրոնի անմիջական հարեւանությամբ եւ իր վրա է զգում այդ գործընթացների բացասական ազդեցությունը:

    2014թ. եւ հաջորդ երկու տարվա համաշխարհային տնտեսության զարգացման կանխատեսումները վերանայվել են Միջազգային արժութային հիմնադրամի եւ Համաշխարհային բանկի կողմից դեպի իջեցում: Դրա համար էլ Ղազախստանի առաջնորդը համոզված է, որ անհրաժեշտ է օպերատիվ կերպով վերանայել որոշ դրույթներ եւ մտցնել ճշգրտումներ գալիք փուլի ծրագրերում: Ղազախստանի հումքային ռեսուրսների արտահանման գներն ընկնում են, ինչը հանգեցնում է բյուջեի եկամտային մաս մուտք գործող միջոցների նվազեցման: Սակայն, Ղազախստանի կառավարությունը մտադրված է ապահովել բոլոր սոցիալական պարտավորությունները ողջ ծավալով: Ղազախստանի նախագահը հայտարարել է, որ հանձնարարում է կառավարությանը մշակել զարգացման նոր մասշտաբային ծրագիր եւ հրապարակել է Ղազախստանի Նոր տնտեսական քաղաքականությունըՙ «Նուռլը Ժոլը»:

    Երկրի քաղաքական իշխանությունը վերջին տարիներին կուտակել է արտահանվող արտադրանքից ստացվող միջոցները Ազգային հիմնադրամում, որի հիմնական խնդիրներից մեկն է ղազախստանյան տնտեսության կայունության ամրապնդումը արտաքին շոկերի հանդեպ, այդ թվում նաեւ բնական ռեսուրսների գների իջեցման դեպքում: Երկար տարիներ հումքի արտահանումից եւ դրա վաճառքից գոյացած եկամուտները կուտակվում էին այդ հիմնադրամում: 10 միլիարդ դոլար ժամանակին ուղղվեց 2007-2009թթ. ճգնաժամի դեմ պայքարին: Մնացած գումարները խնամքով պահվել եւ բազմապատկվել են: Եկել է ժամանակը օգտագործելու այդ պահուստները, որոնք կուղղվեն տնտեսության աճին եւ վերափոխմանը: Ավելի կոնկրետՙ տրանսպորտային, էներգետիկ, ինդուստրիալ եւ սոցիալական ենթակառուցվածքների, փոքր եւ միջին բիզնեսի զարգացմանը:

    Տնտեսական աճին եւ զբաղվածությանը աջակցության նպատակով 2014-2015թթ. կուղղվի 1 տրիլիոն թենգե (մոտ 5,5 մլրդ ԱՄՆ դոլար): Դա, մասնավորապես, կապահովի սննդի եւ քիմիական արդյունաբերության, մեքենաշինության եւ ծառայությունների ոլորտում ծրագրերի իրականացումը: Բանկային համակարգի առողջացման եւ «վատ վարկերի» ետ գնման համար Նախագահը հանձնարարել է կառավարությանը 2015թ. ապահովել պրոբլեմային վարկերի հիմնադրամի լրացուցիչ կապիտալիզացիան 1,382 մլրդ դոլար ծավալով: «Չոր նավահանգստի» ենթակառուցվածքի առաջին համալիրի շինարարության եւ երկու տնտեսական գոտիների ստեղծման համար միայն 2015թ. կուղղվի մոտ 450 մլն դոլար:

    Կարեւորագույն խնդիր համարելով Էքսպո-2017-ի համալիրի շինարարության ավարտը, դրան արդեն ուղղված 138 մլն դոլարին կավելանա միայն եկող տարի եւս 221 մլն դոլար: Աստանայի օդանավակայանն այս տարի կհասնի իր առավելագույն թողունակությանըՙ 3,5 մլն մարդ: Նոր տերմինալի շինարարության եւ թռիչքուղու վերակառուցման արդյուքում, ինչը կարվի 2015թ., մայրաքաղաքային օդանավակայանի թողունակությունը 2017թ. կհասցվի տարեկան 7,1 մլն ուղեւորի:

    Նոր տնտեսական քաղաքականության առանցքը կդառնա Ենթակառուցվածքային զարգացման պլանը, որը Ղազախստանի Հանրապետության նախագահը հրապարակեց իր ուղերձում: Այն հաշվարկված է հինգ տարվա համար եւ նրանում մտադիր են մասնակցել ավելի քան 100 արտասահմանյան ընկերություններ: Ընդհանուր ինվեստիցիոն պորտֆելը կկազմի մոտ 49 մլրդ դոլար: Պետության մասնաբաժինն այստեղ կլինի 15 տոկոս:

    Առաջինՙ նպատակ է դրված զարգացնել տրանսպորտային լոգիստիկ ենթակառուցվածքները: Կձեւավորվեն մակրոռեգիոններ հաբերի սկզբունքով: Ենթակառուցվածքային առանցքը Աստանայի հետ եւ միմյանց միջեւ կկապի այդ մակրոշրջանները մագիստրալային ավտոմոբիլային, երկաթուղային եւ ավիացիոն ճանապարհներովՙ ճառագայթային սկզբունքով: Երկրի արեւելքում կստեղծվի լոգիստիկ հաբ, իսկ արեւմուքումՙ ծովային ենթակառուցվածք: Ռազմավարական խնդիրն ընդ որում Արեւմտյան Չինաստանը Ռուսաստանի վրայով Արեւմտյան Եվրոպային կապելն է: Նախագահը կառավարությանը հանձնարարել է մշակել Չինաստանի, Իրանի, Ռուսաստանի եւ Եվրոպական Միության երկրների «չոր» եւ ծովային նավահանգիստներում տերմինալային հզորություններ կառուցելու կամ վարձակալելու հարցը:

    Երկրորդՙ նախանշված է զարգացնել ինդուստրիալ ենթակառուցվածքները: Ենթակառուցվածքային նախագծերի իրականացումը պետք է առաջ բերի պահանջարկի մեծացում շինանյութերի, տրանսպորտային կոմունիկացիոն, էներգետիկ եւ բնակարանային կոմունալ ոլորտների արտադրանքի եւ ծառայությունների հանդեպ: Կշարունակվի զարգանալ զբոսաշրջության ենթակառուցվածքը, որի գլխավոր առավելությունն է առավելագույն թվով աշխատատեղերի ստեղծումը:

    Երրորդՙ կզարգանան էներգետիկ ենթակառուցվածքները, մասնավորապես կկառուցվեն բարձրավոլտ գծեր, ինչը թույլ կտա ստեղծելու հավասարակշված էներգամատակարարում երկրի բոլոր տարածաշրջաններում:

    Չորրորդՙ կմոդեռնիզացվեն ԲՇՏ ենթակառուցվածքները եւ ջրա-ջերմամատակարարման ցանցերը: Այս ոլորտում ներդրումների ընդհանուր կարիքը կազմում է 11 մլրդ դոլարից ոչ պակաս մինչեւ 2020 թ., տարեկան այդ նպատակին ֆինանսավորման բոլոր միջոցներին հատկացնելով ոչ պակաս, քան 1,105 մլրդ դոլար:

    Հինգերորդՙ բնակարանային ենթակառուցվածքի ամրապնդման նպատակով պետությունը պետք է կառուցի սոցիալական վարձակալական բնակարաններ եւ դրանք տրամադրի բնակչությանը երկարաժամկետ վարձակալությանՙ դրանք գնելու իրավունքով, ընդ որում հատկացնել այդ բնակարանները ուղղակի, առանց միջնորդների եւ վարկի դիմաց առավելագույնս ցածր տոկոսներով, ինչը թույլ կտա իջեցնելու նրա ձեռքբերման արժեքը: Ղազախստանի կառավարությունը վարձակալական բնակելի տարածքների շինարարության ֆինանսավորման մեծացման նպատակով 2015-2016թթ. ընթացքում լրացուցիչ կտրամադրի 1 մլրդ դոլար:

    Վեցերորդՙ սոցիալական ենթակառուցվածքի զարգացման նպատակով կլուծվեն վթարային դպրոցների եւ եռահերթ կրթության հիմնախնդիրները: Նախկինում եռամյա բյուջեով նախատեսված միջոցներին կավելացվի 386 մլն դոլար: 2017թ. այդ հարցը ամբողջությամբ կլուծվի: Նախադպրոցական հաստատություններում տեղերի դեֆիցիտի հարցը արմատապես կլուծվի մոտակա երեք տարիների ընթացքում եւ այդ նպատակին ուղղվում է մոտ 110 մլն դոլար:

    Հարկ է նշել, որ ինդուստրիալիզացիայի ծրագրի շրջանակներում որոշվել են այն տասը բուհերը, որոնց հենքի վրա կապահովվի գիտության կապը տնտեսության ճյուղերի հետ եւ համապատասխան կադրերի պատրաստումը: Այդ նպատակներով մինչեւ 2017թ. կուղղվի մոտ 55 մլն դոլար:

    Յոթերորդՙ փոքր եւ միջին բիզնեսիՙ իբրեւ տնտեսական աճի ուղղորդողի, զարգացմանը աջակցելու նպատակով ծրագրված է օգտագործել բոլոր աղբյուրներից վարկային միջոցներ 856 մլն դոլար ընդհանուր ծավալով առաջիկա 3 տարում: Ռազմավարական խնդիրն այստեղ փոքր եւ միջին բիզնեսի մասնաբաժինը Ղազախստանի ընդհանուր ՀՆԱ-ում 2050թ.-ին 50 տոկոսի հասցնելն է:

    Համաշխարհային բանկը, Զարգացման ասիական բանկը, Վերակառուցման եւ զարգացման եվրոպական բանկը եւ Զարգացման իսլամական բանկը պատրաստ են Ղազախստանին հատկացնելու 9 մլրդ դոլարի չափով միջոցներ 90 առաջնահերթ նախագծերի իրականացման համար: Տրամադրված միջոցներն ուղղվում են ներդրումային ակտիվությանը աջակցելուն: Այս եւ այլ քայլերի արդյունքում կապահովվի տնտեսության կայուն աճը կարճաժամկետ եւ միջնաժամկետ հեռանկարում: «Նուռլը Ժոլ» նոր տնտեսական քաղաքականությունը կոչված է դառնալու մոտակա տարիներին ղազախստանյան տնտեսության աճի շարժիչ:

    Նախագահ Ն. Ա. Նազարբաեւն իր ուղերձում հատուկ նշել է ղազախստանյան հասարակության համախմբման, բոլոր ղազախստանցիների միջեւ վստահության ամրապնդման անհրաժեշտությունը: Նա նշել է նաեւ ազգամիջյան համաձայնության ամրապնդման կարեւորությունն իբրեւ երկրի դինամիկ զարգացման գործոնի:

    Եկող տարի կնշվի Ղազախստանի Սահմանադրության ընդունման եւ Ղազախստանի Ժողովրդի Ասամբլեայի հիմնադրման 20-ամյակը: «Նշելով այս տարեթվերըՙ մեզ համար կարեւոր է ղազախստանցիներին դարձնել էլ ավելի ուժեղ ոգով, միասնական եւ էլ ավելի հանդուրժող»,- իր ուղերձի վերջում ասել է Ղազախստանի Հանրապետության նախագահ, Ազգի առաջնորդ Նուրսուլթան Նազարբաեւը:

  • ԹՈՒՐՔԻԱՅՈՒՄ ՄԵԿ ՄԻԼԻՈՆ ԻՍԼԱՄԱՑԱԾ ՀԱՅԵՐ Ե՞Ն ԱՊՐՈՒՄ

    ԹՈՒՐՔԻԱՅՈՒՄ ՄԵԿ ՄԻԼԻՈՆ ԻՍԼԱՄԱՑԱԾ ՀԱՅԵՐ Ե՞Ն ԱՊՐՈՒՄ

    Մ. Խ.

    «Թուրքական հասարակության մեջ հակահայ տրամադրություններ բորբոքելու ճանապարհով ներքին թշնամու կերպարի ստեղծումը եւ նրա դեմ ազգայնամոլական ճակատի համախմբումը հետապնդում են հեռահար քաղաքական նպատակներ: Մոտակա նպատակը Թուրքիայի իսլամացած հայության (նաեւ` փոքրամասնությունների) մեջ ինքնության վերադարձի նկատվող զարթոնքը խեղդելն է: Տվյալ դեպքում իսլամացած հայերին թիրախ դարձնելը պայմանավորված է հայ-թուրքական հարաբերությունների մեջ պատմականորեն գոյացած կնճռով, որն այսօր նոր դրսեւորումներ է ստանում մի կողմից Հայոց ցեղասպանության ու դատապարտման պահանջով, մյուս կողմից` Թուրքիայի ժխտողական քաղաքականությամբ»: Այսպես է կարծում Արեւմտահայոց հարցերի ուսումնասիրության կենտրոնի ղեկավար Հայկազուն Ալվրցյանը, այդ մասին գրելով իր նոր լույս տեսած «Կրոնափոխ հայերի խնդիրները Թուրքիայի հանրապետությունում» ուսումնասիրության նախաբանում: Գիրքը Հայոց ցեղասպանության հարյուրամյա տարելիցին ընդառաջ տպագրվել է Հայաստանի նախագահի գործընկեր կազմակերպության` Հայաստանի երիտասարդական հիմնադրամի հայտարարած դրամաշնորհային մրցույթի շրջանակներում: Գրքում ներկայացված է Օսմանյան կայսրությունում եւ Թուրքիայի Հանրապետությունում հայերի կրոնափոխության մի քանի կարեւոր դրվագների համառոտ պատմությունը: Առանձին գլուխ է հատկացված համշենահայերի եւ Դերսիմի հայերի կրոնափոխության խնդրին, մեծ անդրադարձ կա Հայոց ցեղասպանության շրջանին եւ հաջորդած ժամանակաշրջանի իրադարձություններին` մենչեւ մեր օրեր, զուգահեռ վեր հանելով կրոնափոխ հայերի արդի խնդիրներն ու դրանց նկատմամբ Թուրքիայի վերաբերմունքը:

    Այս աշխատանքը կարելի է դիտարկել վերջին շրջանի այն նոր որակի ջանքերի համատեքստում, երբ արդեն ուսումնասիրողները դետալ առ դետալ, մասնավոր ոլորտներ եւ հանգամանքներ ուսումնասիրելով են փորձում հետ տանել վարագույրը Հայոց ցեղասպանության շարժառիթների բացահայտման առումով, Ցեղասպանության ընդհանրական նկարագիրն ամբողջացնելով, ճանաչման, ու որ առավել կարեւոր է` հատուցման համար հիմք նախապատրաստելու պատին նոր քարեր ավելացնելով:

    Խորհուրդ տալով ձեռք բերել եւ ընթերցել բազմաթիվ հետաքրքրական տեղեկություններ պարունակող գիրքը, մեջբերենք դրանցից մի քանիսը:

    Ներկայում Թուրքիայում ապրող ծպտյալ հայերի թվերի մասին այլ վկայություններից բացի` մեջբերվում է Հրանտ Դինքի մահից հետո «Ակօս» թերթի խմբագրի պաշտոնում նրան փոխարինած Էտիեն Մահչուփյանի այն տեսակետը, որ 60 հազար հայ քրիստոնյաներից բացի` Թուրքիայում ներկայում բնակվում են մոտ մեկ միլիոն մահմեդական դարձած հայկական արմատներով թուրքեր, թեեւ այս իրողությունը թուրք պաշտոնյաները չեն ուզում ընդունել: Մեկ միլիոն թիվը հավանական է համարում նաեւ ԳԱԱ արեւելագիտության ինստիտուտի տնօրեն Ռուբեն Սաֆրաստյանը:

    1935 թվականին նախատեսվել էր անցկացնել հանրապետական Թուրքիայի պատմության մեջ երկրորդ մարդահամարը: Սակայն բացահայտ մարդահամարից առաջ պետությունը գաղտնի որոշմամբ անց էր կացնում մեկ այլ մարդահամար` ճշտելու համար իսլամացած փոքրամասնությունների թիվը, ընդ որում` դա հույժ գաղտնի էր արվում` ներկա անուն ազգանունից բացի` այդ անձանց նախկին անուն-ազգանուն-հայրանունը, ծննդյան թիվն ու վայրը, մի շարք այլ տեղեկություններ ամրագրելով: Այդ մարդկանց վերաբերմամբ դեռեւս իթթիհատական ժամանակներում հավաքված տվյալներ էին փոխանցվել, նրանց անվստահելի տարրեր համարելով, իսկ այդ` 1935 թվականի մարդահամարին նրանց մասին տվյալները թարմացվել են: Այսինքն` ծպտյալ հայերի վերաբերյալ պետությունն ունեցել եւ օգտագործել է ծածկագրեր: Մեջբերվել է պոլսահայ լրագրող Ալին Օզինյանի հոդվածից հատված. «Պատահաբար կամ թերի ուսումնասիրությունից հետո զինվորական վարժարան ընդունված որոշ կուրսանտներ կարճ ժամանակ անց առանց պատճառի դուրս են մնում, իսկ ամենադաժանը բանակ զորակոչված «թուրք» երիտասարդի համար այն հայտնությունն է, որ հանգուցյալ սիրելի Այշե տատիկի իսկական անունն Աղավնի է եղել, եւ այդ պատճառով նրան մի քանի ամիս անիմաստ հարցաքննում են ռազմական ոստիկանությունում: Արդյունքում նա դժվարանում է ասել` ո՞րն է ավելի ծանր` հարցաքննություննե՞րը, թե տատիկի հայ լինելու բացահայտումը»: Օզինյանի այդ հոդվածը վերնագրված էր` «Թուրքական պետությունը չի մոռացել քո հայ լինելը…»:

    Լրագրային հրապարակման մեջ, իհարկե, դույզն ինչ հնարավոր չէ փոխանցել թեմայի շեշտադրումներն ու գրքում առկա հետաքրքական ողջ տեղեկատվությունը. մեր խնդիրն է իրազեկել` այժմ կա այսպիսի գիրք, որը պատմում է Օսմանյան եւ Հանրապետական Թուրքիայում իսլամացման քաղաքականության մասին, կրոնափոխ հայերի խմբերի ու բնակության վայրերի վերաբերյալ ճշգրիտ տեկություններ է փոխանցում, Համշենի ու Դերսիմի իսլամացած հայերի պատմությունը տալիս, ինչպես նաեւ` նկարագրում կրոնափոխ հայության ինքնության ներկա զարթոնքը:

  • ԻԼՀԱՄԻ ԱՇՈՒՆԸ

    ՎԱՀՐԱՄ ԱԹԱՆԵՍՅԱՆ

    Ծանր է ավարտվում Ադրբեջանի նախագահի պաշտոնն զբաղեցնողի աշունը: Նոյեմբերի սկզբին նա այցելել էր Հունգարիա: Այդ երկրի հետ Իլհամն առանձնահատուկ հարաբերություններ ունի: Երբ հունգարական բանտից Ադրբեջանին արտահանձնվեց մարդասպան Ռամիլ Սաֆարովը, արեւմտյան մամուլում տեղեկություններ տարածվեցին, որ Բաքուն դրա դիմաց Բուդապեշտին խոստացել է երկու միլիարդ դոլարի ներդրում:

    Այսպիսով ակնարկվեց, որ Ադրբեջանը փաստացի կաշառել է Հունգարիային: Ըստ երեւույթին, պետք է որոշակի ժամանակ անցներ, որպեսզի Իլհամը հաշիվ ներկայացներ Բուդապեշտին: Ավելի ճիշտՙ Հունգարիայի վարչապետ Օրբանին, որը Ռամիլ Սաֆարովի արտահանձնման կնքահայրն է:

    Բուդապեշտյան բանակցությունների մասին ադրբեջանական մամուլի առաջին հրապարակումները բարձր նոտայի վրա էին: Անգամ գրվեց, որ գազի եվրոպական շուկայում Ադրբեջանը դառնում է Ռուսաստանի լրջագույն մրցակիցը: Բայց, ինչպես ասում են, ուրբաթը շաբաթից շուտ եկավ:

    Նախ տեղեկություններ տարածվեցին, որ Իտալիայում Տրանս-ադրիատիկ գազամուղի կառուցման դեմ բողոքի հզոր ցույցեր են կազմակերպվում: Այնուհետեւ հաղորդվեց, որ իտալական արդարադատությունն զբաղվում է գազամուղի համար հողահատկացման գործարքներում կոռուպցիոն դրսեւորումների հարցով:

    Բայց ամենալուրջ հարվածն Ադրբեջանին հասցրեց նրա ռազմավարական գործընկերոջ համարում ունեցող Իսրայելը: Հայտնի է դարձել, որ Իսրայելն առաջարկում է Միջերկրական ծովով գազամուղ հասցնել Կիպրոս, ապաՙ Հունաստան, որտեղից էլ կապույտ վառելիքը կառաքվի Եվրոպայի մի շարք երկրներ: Դա մեծ հարցականի տակ է դնում Տրանս-ադրիատիկ գազամուղի կառուցման նպատակահարմարությունը: Իսկ Ադրբեջանի հույսերի հույսը գազի եվրոպական շուկայում տեղ գտնելն է:

    Հաջորդ հարվածն ավելի անսպասելի եւ ծանր էր. թուրքական մամուլում տեղեկություններ տարածվեցին, որ Բաքու-Թբիլիսի-Կարս երկաթգծի թուրքական հատվածում շինարարությունը դադարեցվել է: Պաշտոնապես պատճառը ֆինանսական միջոցների բացակայությունն է: Պարզվել է, որ նախնական հաշվարկն այնքան էլ ստույգ չէ եւ այդ հատվածի կառուցումն արժե շուրջ կես միլիարդ եվրո: Թուրքիան նման ներդրումների պատրաստ չէ:

    Փաստացիՙ թուրքական կողմն Ադրբեջանին հորդորել է սեփական միջոցներով կառուցել երկաթգծի նաեւ թուրքական հատվածը: Մինչ այդ նման պայման դրել էր Վրաստանը: Ստացվում է, որ Թուրքիան եւ Վրաստանն Իլհամին մենակ են թողնում Հայաստանի շրջափակումը խորացնելու նրա ցնորամիտ ծրագրերի հետ : Իսկ գալիք տարվա բյուջեն Ադրբեջանը կազմել է ավելի քան յոթ միլիարդ դոլարի պակասուրդով: Բյուջեում հավելյալ ծախսերի համար գումարներ չկան: Իսկ ոչ իշխանական պատգամավոր Աղազադեն խորհրդարանի նիստում հարց է բարձրացրել, թե ինչպե՞ս կարող է ուսուցիչը գոյատեւել 168 մանաթ աշխատավարձով (մոտ 200 դոլար):

    Նոյեմբերի 19-ին Միլլի մեջլիսի պատգամավոր Էլման Մամեդովը հայտարարեց, որ Ադրբեջանը պատրաստ է հայ օդաչուների աճյունները փոխանակել երկու ադրբեջանցի դիվերսատների եւ մեկ սպանվածի դիակի հետ: Փաստացի դա Իլհամի առաջարկությունն էր, որ կրկնվեց նաեւ պատանդների եւ ռազմագերիների հարցով Ադրբեջանի պետական հանձնաժողովի նախագահի մակարդակով:

    Մեկ օր անց հայտնի դարձավ, որ ՊԲ հատուկ նշանակության ստորաբաժանումներն արդեն իսկ տարհանել են զոհված օդաչուներից մեկի դիակը, երկուսի մասունքները եւ խոցված ուղղաթիռի որոշ անհրաժեշտ մասերը: Դա մահացու հարված էր Իլհամիՙ գերագույն գլխավոր հրամանատարի հեղիանակությանը: Ադրբեջանի նախագահի պաշտոնն զբաղեցնողը դեռեւս ուշքի չի եկել: Եւ մոտ ժամանակներս հազիվ թե կարողանա հոդաբաշխ լեզվով ինչ-որ բացատրություն տալ հպատակների լուռ բազմությանը:

    Ըստ երեւույթին, ինչ-որ բան այն չէ նաեւ Իլհամի անձնական կյանքում: Հայտնի է դարձել, որ նրա ավագ դուստրըՙ Լեյլան, օրերս Բաքվում էլիտար սրճարան է բացել: Գրեթե միաժամանակ ռուսաստանյան լրատվամիջոցներից մեկին անսպասելի հարցազրույց է տվել Լեյլայի ամուսինըՙ ռուսաստանցի օլիգարխ Արաս Աղալարովի որդի Էմինը, որը շոու-բիզնեսում հայտնի է որպես մենակատար:

    Էմինն առաջին անգամ խոստովանել է, որ ընտանիքից առանձին է ապրում: Ավելի վաղ, երբ Լեյլան բնակվում էր Լոնդոնում, ակնարկներ էին հնչել, թե նա ամուսնալուծվել է: Էմին Աղալարովի հարցազրույցում մի հետաքրքրական պահ կա:

    Խոսելով երեխաների հետ իր հարաբերություններից, նա ասել է, որ երբ նրանց փորձում է պատժել, տղաներն իրեն սպառնում են… պապիկով: Այսինքնՙ Իլհամով: Տեսնո՞ւմ եք, դժվար է նման աներ ունենալ,- ասել է Էմինը: Կատա՞կ է: Գուցե: Բայց ինչո՞ւ բացառել, որ Էմին Աղալարովը հրապարակային ակնարկ է արել, որ իրեն ինչ-որ վտանգ է սպառնում Իլհամ Ալիեւից:

    Ոչինչ բացառված չէ: Բռնակալները, երբ մատնվում են մեկուսացման, վրեժխնդիր են լինում մերձավոր շրջապատից: Այդ թվումՙ հարազատներից: Ուզբեկստանի նախագահը տնային կալանքի է ենթարկել հարազատ դստերըՙ Գուլնարային: Այնպես որ, Ադրբեջանի առաջին հարսնացուին լքելու համար Էմին Աղալարովը նրա բռնակալ հորից զգուշանալու պատճառներ պետք է որ ունենա:

    Չէ, իրոք ծանր է ավարտվում Իլհամի աշունը: Իսկ առջեւում տեւական ձմեռն է…

    Ստեփանակերտ

  • ՄԱՐՏԻՐՈՍՆԵՐ ԵՎ ՀԵՐՈՍՆԵՐ

    ՀՈՎԻԿ ԱՖՅԱՆ

    Ամեն անգամ, երբ անցնում եմ մայրաքաղաքի Սեբաստիա-Լենինգրադյան փողոցների խաչմերուկով եւ տեսնում այնտեղ Բուդապեշտում ադրբեջանցի կացնահարի կողմից դաժանաբար սպանված հայ սպա Գուրգեն Մարգարյանի կիսանդրին, մի հարց է լուռ, գրեթե անլսելի հնչում ներսումսՙ ինչո՞ւ: Գուրգեն Մարգարյանը հերո՞ս է, որ իր կիսանդրին են տեղադրել, թե՞ որեւէ մեկի կիսանդրին կանգնեցնելու համար պարտադիր չէ, որ նա հերոս լինի…

    Անկեղծ ասած, ինձ համար հերոսությունը հստակ սահմանում ունի, միեւնույն ժամանակ ես ընդունում եմ, որ այն կարող է չպատասխանել մյուսների հարցին, թեՙ ո՞վ է իրականում հերոսը: Նա, ըստ իս, հերոսություն կատարածն է, իսկ, այ, հերոսությունն իմ կարծիքով, պարտադիր չէ, որ լինի անձնազոհություն, այսինքն որեւէ մեկին հերոս կոչելու համար պարտադիր չէ, որ նա ինքնակամ իր կյանքը վտանգի ենթարկի, հստակ դեպի մահը գնա, ինքնասպանվի, օրինակՙ կրծքով փակի հակառակորդի թնդանոթը, կամ նետվի օվկիանոսըՙ փրկելու այնտեղ լողացող վիրավոր դելֆինին. այս երկու դեպքերը եւ սրանց նմանութամբ այլ դեպքեր հաճախ կարող են այլ անվանում ունենալ, ասենքՙ արկածախնդրություն, խելահեղություն, մոլագարության նոպա, ինչպես հիմա են ասումՙ «դրայվ»:

    Բայց, երբ 1941-ին, ըստ որոշ աղբյուրների, սիբիրյան բանտից փախան եւ ոտքովՙ կտրելով Ռուսաստանի մի հատվածը, ողջ Մոնղոլիան, Չինաստանի մի մասը, Հիմալայները եւ Հնդկաստան հասան երեք քաղբանտարկյալներ, նրանք ինձ համար հերոսներ էին, որովհետեւ նրանք այքարում էին ապրելու համար եւ ապրեցին: Այսինքն նրանցից ոչ ոք, խելամտությունից դուրս այդ ճանապարհորդությունից առաջ չէր կարծում, թե ինքը գնում է անձնազոհության. նրանք համոզված էին, որ գնում ենՙ ապրելու, դեպիՙ կյանք, եւ հերոսությունը, իմ համոզմամբ, հենց դեպի կյանք գնալն է, եւ, կներեք, բայց պարտադիր հաղթելը:

    Բայց պատերազմը, կամ պատերազմական իրավիճակն, աշուշտ, այս առոմով իր կանոններն ունի: Այստեղ էլ, սակայն, հերոսությունը անձնազոհություն չէ միայն, քանի որ եթե այդպես լիներ, ապա պատերազմ գնացող որեւէ մեկին կարելի է ճանաչել հերոս, ինչը, հասկանալի է, աբսուրդ է: Եւ չնայած, որ պատերազմում գոնե հիսուն տոկոսով դեպի մահ ես գնում, սակայն այնտեղ էլ հնարավոր է հերոսանալ, անշուշտ: Այս համատեքստում ինձ համար հերոսներ են բոլոր այն զինվորները, ովքեր մասնակցել են հայկական խոցված ուղղաթիռի անձնակազմի դիերի եւ աճյունների, ուղղաթիռի որոշ մասերի դուրս բերման հատուկ նշանակության օպերացիային: Բայց ինձ համար, այդ ուղղաթիռի անձնակազմից եւ ոչ մեկը, գոնե այս դեպքով, հերոս չէ. հերոսությունը պարտադիր ենթադրում է հերոսացածներին ընդօրինակելու ցանկության առաջացումՙ բոլորի կամ գրեթե բոլորի մոտ: Հերոսն օրինակ է եւ հերոսն անխոցելի է…

    Հայկական խոցված ուղղաթիռի անձնակազմը, Գուրգեն Մարգարյանը, ադրբեջանցի դիվերսանտների կողմից սպանված երիտասարդ հայ տղան, բոլոր այն զինվորները, ովքեր հակառակորդի դիպուկահարի կրակոցից զոհվել են, բոլոր այն գյուղացինեը, ովքեր իրենց արտը հնձելիս են սպանվել հակառակորդի դիպուկահար կրակոցից, հերոս չեն:

    Բայց դա չի նշանակում, որ նրանք, կամ նրանցից ոմանք, արժանի չեն կիսանդրի-արձան ունենալու, որովետեւ հերոսից բացի, նրա կողքին, հաճախ նրա հետ շփոթելու աստիճանի մոտ, կա եւս մի կոչում, ի տարբերություն հերոսիՙ ողբերգական կոչումՙ մարտիրոս:

    Հայոց ցեղասպանութան զոհերն ու Բաքվի-Սումգայիթի կոտորածների զոհերը եւս մարտիրոսներ են: Եւ մենք մարտիրոսների եւ հերոսների ազգ ենք, երկու կոչումներն էլ անթույլատրելի շռայլությամբ բաշխող, միմյանց հետ դրանք հաճախ շփոթող, եւ այս առումովՙ ամենեւին էլ հերոսություն չանող:

    Փառք մեր բոլոր հերոսներին, եւ հանգստություն մեր բոլոր մարտիրոսներին:

  • ԻՍԿ Ո՞ՒՐ Է ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԸ

    ԻՍԿ Ո՞ՒՐ Է ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԸ

    ՀՈՎԻԿ ԱՖՅԱՆ

    Ադրբեջանի մասին այս հոդվածում չենք խոսելու. նախՙ որովհետեւ խոսելու ենք հզորության մասին, իսկ դա եւ Ադրբեջանը մի տեսակ անհամատեղելի են, բացի դրանից, մեզանում ընդունված չէՙ մերոնց համեմատել Ադրբեջանի հետ. սիրուն չէ:

    Ուրեմն թողնենք հարեւան երկրինՙ փորձելու դուրս գալ առկա ռազմաքաղաքական ամոթից եւ հումորով, բայց ուշադրությամբ հետեւենք այսպես կոչված «Արեւմտյան Ադրբեջանի հայրենասերների» կոչինՙ անհապաղ «ազատագրել» Լեռնային Ղարաբաղը, եւ կենտրոնանանք հզոր «համաժողովրդական շարժման» վրա, որի շարքերը, ինչպես գիտենք, գրեթե ամեն օր համալրվում են նորանոր կուսակցություններով, անհատներով, երիտասարդական, միջին սերնդի, ծերունական հասարակական կազմակերպություններով, անկախ փորձագետներով, վերլուծաբաններով,… Նախ, ի՞նչ է նշանակում համաժողովրդական շարժում, բայց առանց չակերտների, կամ ինչո՞ւ ենք մենքՙ ամեն անգամ առկա շարժման անունը գրում հենց չակերտների մեջ: Խնդիրը շատ պարզ է: Բանն այն է, որ եթե ինչ-որ շարժում կոչվում է համաժողովրդական, նշանակում է արդեն իսկ այն ներառում է ողջ ժողովրդին, կամ գոնե դրա ճնշող մեծամասնությանը: Այս համատեքստում կարո՞ղ ենք մենք արդյոք ոչ իշխանական եռյակի նախաձեռնած շարժումը կոչել հենց համաժողովրդական: Միանշանակՙ ոչ, որովհետեւ եթե այդ շարժումը համաժողովրդական լիներ, ապա, ենթադրենք, Տիգրան Կարապետի Կարապետյանն եւ իր ԺԿ-ն ոչ թե կմիանային համաժողովրդական շարժմանը, այլ արդեն իսկ այնտեղ կլինեին: Բացի սրանից, արդյո՞ք եռյակիՙ «համաժողովրդական շարժումը» հիմնված է ժողովրդի ճնշող մեծամասնության աջակցության կամ մասնակցության վրա: Պատասխանը փոքր ինչ երկար է, փորձենք հնարավոինս սեղմել: Եթե հավատանք նույն եռյակին, ապա Հանրապետությունում առկա է ազգային անվտանության խնդիր դարձող արտագաղթ: Սա նշանակում է, որ Հայաստանում ամենեւին էլ 3 մլն-ից քիչ ավել մարդ չի բնակվում, ինչպես վկայում են պաշտոնական տվյալները, որոնց մենք, հասկանալի է, չենք հավատում, քանի որ նախ դա այդպես չէ, ապա եւ մենք հավատում ենքՙ եռյակին: Հիմա, եթե արտագաթն իրոք դարձել է ազգային ավտանգության խնդիր, ապա Հանրապետությունը դատարկվել է առնվազն մեկ միլիոն, եթե ոչ ավել բնակիչով: Կնշանակի, մենք այստեղ հիմա մոտ երկու միլիոն ենք: Որից ավելին, քան երկու հարյուր հազարըՙ ինչ-ինչ շարժառիթներից ելնելով, կամա թե ակամա, իշխող Հանրապետական կուսակցության ներկայացուցիչ է, եւսՙ առնվազն մի հարյուր հազարը կուսակցության անդամ չեն, բայց սա միան պաշտոնապես, այսինքն պարզապես վկայական չունեն, գաղափարապես, ավելի ճիշտՙ գործունեության բնույթով ու ձեւով Հանրապետական են: Գումարենք եւս մի 400 հազար քաղաքացիներ, ովքեր ընտանեկան, ընկերական, բարեկամական հանգամանքներից ելնելով սատարում են ՀՀԿ-ին (մեկ կուսակցականիՙ երկու բարեկամ սկզբունքով) եւ կստացվի, որ մեր համեստ-սիրողական հաշվարկներովՙ Հայաստանի շուրջ 2 մլն բնակիչներից 700 հազարը կա՛մ ՀՀԿ-ական են, կա՛մ սատարում են իշխող կուսակցութանը:

    Համաձայնեք, որ շուրջ 2 մլն-ի մեջ 700 հազարը լուրջ թիվ է, իսկ մնացյալՙ շուրջ 1 մլն 300 հազարը, ամենեւին էլ երկու միլիոնի ճնշող մեծամասնությունը չէ, հատկապես որ «այս մնացածը» ամենեւին ապացուցված չէ, որ հետաքրքրվում է քաղաքականությամբ:

    Ուրեմն իրավունք ունի՞ եռյակի նախաձեռնած շարժումը կոչվել համաժողովրդական…

    Բայց ինչո՞ւ է կոչվում: Պատասխանը փոքր ինչ հոգեբանական է: Օրինակՙ հոգեբանները հաճախ իրենց հաճախոդներին, ովքեր կամ տառապում են սեփական անձի թերարժեքությամբ, կամ էլ ցանկանում են հզոր մարդու անուն վաստակել, խոհուրդ են տալիս հաճախ կրկել, որ իրենք հզոր են. ըստ հոգեբաններիՙ դա օգնում է: Այսինքն, եթե մեկը շարունակ, օրը մի քանի անգամ կրկնի, որ ինքը, ենթադրենք, այլմոլորակային է, ապա ըստ այս տեսությանՙ ի վերջո կընկալվի որպես այլմոլորակային:

    Մենք իհարկե չենք պնում, որ եռյակը, նախքան շարժում սկսելը, այցելել է հոգեբանների, բայց մենք փոքր ինչ փոխելով հայտնի ասացվածքը պնդում ենք, որ եռյակն այնքան հզոր չէ, որքան դրա մասին խոսում է:

    Ու քանի որ մենք հավաստիացրել ենք, որ այս հոդվածն ամենեւին էլ Ադրբեջանի մասին չէ, շարունակենք:

    Ի՞նչ է նշանակումՙ ժողովուրդ, այսինքն ունի՞ արդյոք այս եզրույթը սահմանումներ, սահմաններ, օրինակՙ այ այս շրջանակից դուրսՙ էլ ժողովուրդ չէ, կամ այ այս շրջանակը միայն բավարար է ժողովուրդ կոչվելու համար: Պարզվում է, գոնե վերջինը սահման ունի: Տեսեք ինչ-որ ժողովրդի մտավոր, գիտական, մշակութային, քաղաքական, ռազմական, տնտեսական էլիտան (անկախ վերջիններիս անձնական որակներից) միասին բավարար է ժողովուրդ կոչվելու համար: Հիմա, արդյոք ճի՞շտ են ասում եռյակի ամբիոնիցՙ պնդելով, թե ժողովուրդն իրենց հետ է: Օրինակ, ունե՞նք մենք այսօր մի խումբ նշանավոր մտավորականների, գիտնականների, մշակութային դեմքերի նամակ-հայտարարությունը, որ իրենք միանում են եռյակին: Ունի՞ արդյոք վերջինս երկրի քաղաքական, ռազմական էլիտայի (չխառնել էլիտա եզրույթըՙ իշխանության հետ) աջակցությունը, քանի՞ խոշոր բիզնեսի նեկայացուցիչներ են այսօր եռյակի կողքին, քանի՞ տնտեսվարողներ: Սրանք հարցեր են, որոնք եռյակի առաջնորդներին ավելի շատ պետք է մտահոգեն, քան շրջաններում շտաբների հինադրումը, որոնք, հիշեցնենք, նպատակ են հետապնդումՙ մոբիլիզացնել ժողովրդին. պատերա՞զմ է…:

    Ուրեմն, գուցե հոգեբանական տեսանկյունիցՙ պարբերաբար կրկնելով «համաժողովրդական շարժում» եւ «մենք հզոր ենք» բառերը, ինչ-որ ժամանակ մենք ականատեսը դառնանք եռյակի նախաձեռնած հիրավի համաժողովրդական շարժանը, կամ համոզվենք, որ եռյակը հզոր է իրականում, բայց փաստն այսօր այն է, որ մենք ոչ համաժողովրդական շարժում ենք տեսնում, ոչ էլ հզորՙ ոչ իշխանություն:

    Ադրբեջանի, նրա «հզոր բանակի» վերաբերյալ հավաստիացումների հետ, պայմանավովել ենք արդեն, որ չենք համեմատելու…

    Չմոռանանք շեշտելՙ քաղաքականությունը ազնիվների տեղ չէ, այս համատեքստում, կարծում ենք, որ եւ գործող իշխանությունը, եւ գործող ոչ իշխանությունը իրենց տեղում են: Բայց, այնուամենայնիվ, ո՞ւր է ժողովուրդը…

  • ՈՍԿԵՐԻՉՆԵՐԸ ՉԵՆ ԴԺԳՈՀՈՒՄ, ԲԱՅՑ ՄՏԱՀՈԳՎԱԾ ԵՆ

    ՈՍԿԵՐԻՉՆԵՐԸ ՉԵՆ ԴԺԳՈՀՈՒՄ, ԲԱՅՑ ՄՏԱՀՈԳՎԱԾ ԵՆ

    ԱՐԱ ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ

    Դժվար թե որեւէ մեկը վիճելի համարի Հայաստանում ոսկերչության դարերի ավանդույթներ ունենալն ու հայ ոսկերիչների բարձրաճաշակ աշխատանքների համաշխարհային հռչակը: Այսօր եւս ոսկերչությունը Հայաստանում զարգանում է եւ համարվում մեր արդյունաբերության հեռանկարային ճյուղերից մեկը: Այն, որպես այդպիսին, նաեւ ընդգրկված է կառավարության մշակած եւ իրագործման ընթացքում գտնվող արտահանման ուղղվածութուն ունեցող արդյունաբերության աջակցման ռազմավարական ծրագրում, պետական աջակցության ենթակա 11 ճյուղերի շարքում:

    Ոլորտի զարգացման եւ արտահանման խթանման նպատակով էլ Հայաստանի կառավարությունը որոշում ընդունեց ստեղծել ոսկերչության համար ազատ տնտեսական գոտի, որն ունի սեփականատեր, ինչպես Հայաստանում գործող բոլոր ոսկերչական ընկերությունները: Սակայն, այս քայլը միանշանակ չընդունվեց հայ ոսկերիչների կողմից: Ոլորտի մի շարք ներկայացուցիչներ իրենց մտահոգություններն ունեն այս առնչությամբ: Որո՞նք են դրանք եւ ընդհանրապես ինչպե՞ս են գնահատում ոսկերչության ներկա վիճակը Հայաստանում ոլորտի վերոնշյալ ներկայացուցիները: Այս հարցերի շուրջ զրուցեցինք Հայաստանի Ոսկեգործների եւ ադամանդագործների ասոցիացիայի գործադիր տնօրեն Հակոբ Դարբինյանի հետ:

    Մեր զրուցակցի կարծիքով, ոսկերչությունը Հայաստանում զարգացած ոլորտներից է, մոտ 10 հազար մարդ է աշխատում այդ ոլորտում, այդ թվում տանը աշխատող ոսկերիչները: Տնտեսության այս ճյուղը Հայաստանի համար հեռանկարային է, նկատի ունենալով նաեւ ոսկերչական արտադրության էներգախնայողությունն, արտադրանքի տեղափոխման դյուրինությունը եւ Հայաստանում առկա ոսկերչության արտադրական եւ աշխատուժի ռեսուրսները:

    «Լավ պայմաններ են ստեղծված մեր երկրում ոլորտի զարգացման համար: Պետական մարմինների եւ ոլորտի հասարակական միության համատեղ աշխատանքի շնորհիվ ստեղծվել է լիբերալ օրենսդրական դաշտ, թանկարժեք մետաղների հումքի, դրանցից պատրաստված կիսաֆաբրիկատների, ինչպես նաեւ ոսկերչական քարերի ներմուծումը ազատված է մաքսատուրքերից, ոսկերչական քարերի շրջանառությունը ազատված է ավելացված արժեքի հարկից, մաքսատանը կատարվող ձեւակերպումները կատարվում են ժամերի ընթացքում», հակառակ ամեն կողմից հնչող դժգոհություններին, այսպիսի լավատեսական գնահատական է տալիս ոլորտի կացությանը Հակոբ Դարբինյանը: Նրա կարծիքով, Եվրասիական տնտեսական միությանը Հայաստանի միանալու դեպքում ոլորտը կշահի, քանի որ այդ երկրներ հայկական ոսկերչական արտադրանքի արտահանման ժամանակ չեն լինի մաքսային գործընթացներ, իսկ այլ երկրներից հումքի եւ թանկարժեք քարերի ներմուծման ընթացակարգը որոշ ժամանակ մնալու են անփոփոխ: «Ընդհանուր առմամբ, մենք դրական ենք գնահատում Հայաստանի` ԵՏՄ մեջ մտնելու հանգամանքը: Ռուսաստանը մեզ համար իրացման հիմնական շուկան է», հավաստիացնում է Միության գործադիր տնօրենը: Ինչ վերաբերում է ներքին շուկային, ապա այստեղ վաճառվող ոսկերչական իրերի 70-80 տոկոսը տեղական արտադրանքն է, կան նաեւ իտալական եւ թուրքական ոսկերչական արտադրանք ներմուծող ընկերություններ:

    Ոսկերչական ազատ տնտեսական գոտու հետ կապված Հայաստանի ոսկերիչների ասոցիացիայի մտահագությունների մասին խոսելով, Հակոբ Դարբինյանը նախ նշեց, որ մինչ գոտու ստեղծումը իրենց հետ չեն խորհրդակցել, իսկ ստեղծելուց հետո առաջացել են մի շարք հարցեր:

    «Բանն այն է, որ որ գոտում գործող ընկերությունների համեմատ Հայաստանում գործող արտահանող ընկերությունները հայտնվում են անհավասար հարկային դաշտում: Մենք հարկեր եւ մաքսատուրքեր ենք վճարում, իսկ նրանք ազատված են շահութահարկից, շրջանառության հարկից եւ գործիքների, օժանդակ նյութերի ներմուծման մաքսատուրքերից: Այդ հանգամանքը կարող է բերել նաեւ մեր աշխատուժի հոսքին դեպի ազատ գոտում աշխատող ընկերություններ»:

    Փորձեցինք տեղեկանալ, թե ի՞նչ մոտեցում ունեն այս մտահոգությունների մասին «Մերիդիան» ոսկերչական ազատ տնտեսական գոտում: Ի պատասխան մեզ հայտնեցին, որ ազատ տնտեսական գոտու ստեղծումը կառավարության որոշումն է եւ այն նպատակ ունի օտարերկրյա ներդրումներ ներգրավել, այստեղ բերել ոլորտի ճանաչված ընկերություններին, աշխատատեղեր ստեղծել, ավելացնել արտահանումը: Ըստ տրամադրված պարզաբանման, ազատ տնտեսական գոտում չեն կարող ընդգրկվել արդեն գործող ընկերությունները, իսկ ազատ տնտեսական գոտու ընկերություններն էլ չեն կարող իրենց արտադրանքը վաճառել Հայաստանում:

    Այդուհանդերձ, անհավասար հարկային դաշտի եւ դրա հետեւանքով նաեւ մասնագետների հնարավոր արտահոսքի մասին մտահոգությունները թերեւս օբյեկտիվ են: Հարց է առաջանում նաեւ, թե Եվրասիական տնտեսական միությանը Հայաստանի միանալուց հետո ազատ տնտեսական գոտում գործող ընկերությունները իրավունք պետք է ունենա՞ն վաճառել իրենց ապրանքը Ռուսաստանում, Ղազախստանում եւ Բելառուսում, քանի որ այս երկրների հետ ունենում ենք ընդհանուր շուկա, որը փաստորեն դառնում է ներքին շուկա: Հակոբ Դարբինյանի հավաստմամբ, իրենք հուսով են, որ բարձրացված հարցերին կառավարությունում համարժեք կարձագանքեն, կգտնվեն լուծումներ եւ կշարունակվի ոլորտի աջակցությանն ուղղված պետական քաղաքականությունը:

  • «ԵՐԳԸ ԲԱՐԵԿԱՄՈՒԹՅԱՆ ԿԱՄՈՒՐՋ Է»

    «ԵՐԳԸ ԲԱՐԵԿԱՄՈՒԹՅԱՆ ԿԱՄՈՒՐՋ Է»

    3-րդ փառատոնը մոտեցավ իր ավարտին

    Ռուսաստանի հայերի միության եւ Ռուսաց լեզվի զարգացման հայկական կենտրոնի նախաձեռնությամբ անցկացվող «Երգը բարեկամության կամուրջ է» ռուսական երգի հանրապետական երրորդ փառատոնը մոտեցավ իր ավարտին: Սեպտեմբերի 1-ից մեկնարկած երգի փառատոնը իր շուրջը համախմբեց Հայաստանի հանրակրթական բոլոր դպրոցների աշակերտներինՙ հնարավորություն տալով նրանց առավել հաղորդակից լինելու ռուսաց լեզվին. ռուսական մշակութային արժեքներին:

    Արդեն երրորդ փառատոնն է, որ անց է կացվում Ռուսաաստանի հայերի միության նախագահ Արա Աբրահամյանի նախաձեռնությամբ եւ ֆինանսավորմամբ: Այդ ծրագրի իրագործմանը մասնակի ֆինանսական աջակցություն է ցուցաբերել ՌԴ «Ռուսկիյ միր» հիմնադրամը:

    Սահմանված կանոնակարգի համաձայն փառատոնը պետք է անցկացվեր 3 փուլով` դպրոցական, մարզային, այդ թվում նաեւ Երեւանի քաղաքային եւ հանրապետական: Սակայն դպրոցական փուլի ավարտից հետո պարզվեց, որ այդ թվում հաղթած երեխաների թիվը բավականին մեծ է եւ հնարավոր չէ մարզային փուլով լսել բոլորին: Ուստի բոլոր մարզերում, մինչեւ մարզային փուլը անց են կացվել տարածքային (շրջանային) մի քանի փուլ: Միայն Երեւանում դպրոցական փուլի հաղթողների թիվը անցնում է հազարից, ինչի համար Երեւանում անցկացվեց լրացուցիչ տարածքային 5 փուլ, որում հաղթողներն էլ իրավունք ստացան մասնակցելու քաղաքային փուլին:

    Ավարտվել են դպրոցական եւ մարզային փուլերը: Փառատոնի մասնակցության մասին տվյալները դեռեւս ամփոփված չեն, սակայն նախնական տվյալների հանաձայն, փառատոնն ընդգրկել է հանրապետության բոլոր դպրոցները: Փառատոնի թիրախ, կամ ինչպես ասում ենՙ նպատակային լսարանը կազմել է շուրջ 400 հազար դպրոցական: Ընդհանուր առմամբ փառատոնի շրջանակներում կազմակերպված միջոցառումների հետ ուղղակի կամ անուղղակի առնչվել է ավելի քան մեկ միլիոն մարդ` այդ թվում մանկավարժներ, աշակերտների ծնողներ, հանրապետության բնակչության լայն խավեր:

    Յուրաքանչյուր տարածքային կամ մարզային փուլ վեր է ածվել իսկական տոնական համերգի:

    Նոյեմբերի 21-ին, «Առնո Բաբաջանյան» համերգային դահլիճում տեղի ունեցավ մրցույթի հանրապետական եզրափակիչ փուլը, որին մասնակցում էին մարզային փուլում հաղթած 90 մասնակից: Մասնակիցները հանդես եկան հետեւյալ ժանրերում` ռուսական ժողովրդական երգ, ռուսական հայրենասիրական երգ, ռուսական ռոմանս, ռուսական էստրադային եւ մանկական երգ, հայկական երգՙ ռուսերեն լեզվով:

    Միջոցառմանը ներկա էին Հայաստանում ՌԴ դեսպան Իվան Վոլինկինը, ՀՀ կրթության եւ գիտության փոխնախարար Մանուկ Մկրտչյանը, ՀՀ մշակույթի փոխնախարար Արթուր Պողոսյանը, Հայաստանի Կոմպոզիտորների միության նախագահ Արամ Սաթյանը, դպրոցների տնօրեններ, մանկավարժական, ծնողական կոլեկտիվների, հանրության լայն խավերի ներկայացուցիչներ:

    Ներածական խոսքով բացելով հանրապետական փուլը, Ռուսաստանի հայերի միության փոխնախագահ, Ռուսաց լեզվի զարգացման հայկական կենտրոնի նախագահ Վլադիմիր Աղայանը նշեց.

    «Փառատոնը տարեցտարի ընդլայնելով իր շրջանակները, հաստատուն քայլերով մտավ հանրակրթական դպրոցներ եւ միաձուլվելով ուսումնադաստիարակչական աշխատանքներին, դարձավ նրա կարեւոր բաղկացուցիչ մասերից մեկը: Մրցույթը հանգեցրեց նրան, որ կտրուկ փոխվել է վերաբերմունքը ռուսաց լեզվի եւ ռուսական մշակույթի նկատմամբ:

    Անցած տարիների ընթացում փառատոնի ծրագրում տեղի են ունեցել որակական լուրջ տեղաշարժեր: Այսպես, եթե նախկինում միայն երգի փառատոն էր, ապա այսօր այն բաղկացած է երեք հիմնական բաղադրիչներիցՙ 1. մրցույթ ռուսաց լեզվից (սա մտել է հենց 3-րդ փառատոնի ժամանակ), 2. երգի մրցույթ, եւ 3. ռուսաց լեզվի եւ ռուսաց մշակույթի օրերը դպրոցներում: Այսինքն դպրոցներում ստեղծվել է մի հարթակ, որտեղ յուրաքանչյուր դպրոցական իր նախասիրությունների շրջանակում կարող է իր ակտիվորեն մասնակցել փառատոնի շրջանակներում կազմակերպված միջոցառումներում: Ո՞րն է փառատոնի հաջողության մեր գրավականը: Մեր հաջողությունը պայմանավորված է մատաղ սերնդի դաստիարակության հետ առնչվող բոլոր օղակների համատեղ, համագործակցված աշխատանքով: Ուստի օգտվելով առիթից ցանկանում եմ փառատոնի կազմակերպիչների անունից շնորհակալություն հայտնել ՀՀ կրթության եւ գիտության, ՀՀ մշակույթի նախարարություններին, Երեւանի քաղաքապետարանին, իշխանության տեղական մարմիններինՙ փառատոնի կազմակերպման նկատմամբ ցուցաբերած աջակցության եւ օգնության համար: Մենք մեր երախտիքի խոսքն ենք ասում հանրապետության դպրոցների ղեկավարությանը, մանկավարժական կոլեկտիվներին, ծնողներին եւ բոլոր նրանց, որոնք աջակցել են այս կարեւոր ծրագրի իրականացմանը: Այսօր մենք հանրապետական փուլի մասնակիցների անունից պետք է մեր երախտիքի խոսքը ուղղենք նաեւ հատկապես Ռուսաստանի հայերի միության եւ Համաշխարհային հայկական կոնգրեսի նախագահ Արա Աբրահամյանին, նրա համար, որ նա ոչինչ չի խնայում մատաղ սերնդի բազմակողմանի զարգացման համար»:

    Հանրապետական փուլի մասնակիցներին ողջունեց եւ հաջողություններ ցանկացավ Հայաստանում ՌԴ դեսպան Իվան Վոլինկինը :

    «Այս փառատոնը լայն մասշտաբի միջոցառում է,- իր ելությում նշեց ՀՀ Կրթության եւ գիտության փոխնախարար Մանուկ Մկրտչյանը : -Ես շատ ուրախ եմ, որ մեր նախարարությունը նշանակալի մասնակցություն ունեցավ այս կարեւոր ծրագրի իրականացման գործում»:

    Այնուհետեւ ելույթ ունեցավ ՀՀ մշակույթի փոխնախարար Արթուր Պողոսյանը , որը նշեց. «Մենք մշակույթի նախարարությունում մեր գործառույթներին համապատասխան մշտապես կազմակերպում ենք տարբեր ֆորմատի միջոցառումներ, բայց այս մեկը իր լայնածավալ հնչողությամբ, իսկապես, տպավորիչ էր: Հատկապես կարեւորում եմ փառատոնում առկա այն հենքը, որն է աշակերտներին մշակութային գաղափարներ, արժեքներ փոխանցելը: Սա շատ կարեւոր է մեզ համար: Լսելով երեխաների կատարումները ինձ մոտ նոստալգիկ հիշողություններ են առաջանում, քանի որ ժամանակին ես նույնպես եղել եմ ռուս մշակույթի կրողներից: Անգամ հիշում եմ, թե ինչպես բանակում ծառայելիս երգում էի այն նույն երգերը, որոնք այսօր հնչում են այս բեմից»:

    Փառատոնի մրցութային հեղինակային հանձնաժողովը, կոմպոզիտոր, ՀՀ ժողովրդական արտիստ Մելիք Մավիսակալյանի գլխավորությամբ, շուրջ 7 ժամ լսեց բոլոր մասնակիցներին: Հանձնաժողովում բուռն քննարկումներից հետո, հանրապետական փուլի 90 մասնակիցներից փառատոնի դափնեկիրների կոչմանն արժանացան 19 հոգի: Նրանք իրավունք ստացան մասնակցելու գալա-համեգին, որը տեղի կունենա դեկտեմբերի 8-ին «Արամ Խաչատրյան» համերգային դահլիճում: Եվս 10 մասնակից ստացան խրախուսական մրցանակներ:


    «Երգը բարեկամության կամուրջ է» ռուսական երգի հանրապատեկան երրորդ փառատոնի հաղթողների ցուցակ

    Ռուսական ժողովրդական երգ

    Ը/հԱնուն, ազգանունԵրգի անվանումըՄարզի անվանումըԴպրոցը
    1Հովհաննիսյան ՔրիստինեКоробейникиԱրարատԱրտաշատի թիվ 2 հիմնական դպրոց
    2Հովհաննիսյան ԳայանեВаленкиԵրեւանԵրեւանի Իսահակյանի անվան թիվ 16 ավագ դպրոց

    Ռուսական ռոմանս

    Ը/հԱնուն, ազգանունԵրգի անվանումըՄարզի անվանումըԴպրոցը
    1Այվազյան ՆարինեНочь светлаԵրեւանԵրեւանի թիվ 103 ավագ դպրոց
    2Սարգսյան ԶոյաГори, гори, моя звездаՎայոց ՁորՄալիշկայի թիվ 1 դպրոց

    Ռուսական հայրենասիրական երգ

    Ը/հԱնուն, ազգանունԵրգի անվանումըՄարզի անվանումըԴպրոցը
    1Ղալումյան ԲենիամինСиний платочекՏավուշԻջեւանի թիվ 1 հիմնական դպրոց
    2Դանուղյան ՆանեАх, эти тучи в голубомՎայոց ՁորԵղեգնաձորի թիվ 2 հիմնական դպրոց
    3Ալմասյան ԼեւոնМоскваԱրագածոտնԱշտարակի թիվ 1 դպրոց
    4Սարգսյան ՄիլենաПесня о солдатеԼոռիՎանաձորի թիվ 11 ավագ դպրոց
    5Մովսիսյան ՄարիաննաПесня о далекой родинеԵրեւանԵրեւանի թիվ 122 հիմնական դպրոց

    Ռուսական էստրադա

    Ը/հԱնուն, ազգանունԵրգի անվանումըՄարզի անվանումըԴպրոցը
    1Ղուկասյան ՄանուշակКрылатые качелиՇիրակԳյումրու թիվ 1 հիմնական դպրոց
    2Եդիգարյան ՀարությունПервое сентябряԱրմավիրԱրմավիրի զորավար Անդրանիկ Օզանյանի անվան թիվ 5 դպրոց
    3Հակոբյան ՆավասարդШарманкаԿոտայքԳառնու թիվ 2 հիմնական դպրոց
    4Սահակյան ՍաթենիկПесенка брадобреяԳեղարքունիքԳավառի թիվ 1 հիմնական դպրոց
    5Գրիգորյան ՀովհաննեսДружбаԵրեւանԵրեւանի Շեվչենկոյի անվան թիվ 42 ավագ դպրոց
    6Տոնոյան ՎարդուհիКуда уходит детствоԵրեւանԵրեւանի Անդրանիկ Մարգարյանի անվան թիվ 29 ավագ դպրոց
    7Եկշատյան ԳրետաЛучший город землиԵրեւանԵրեւանի թիվ 8 հիմնական դպրոց

    Հայկական երգ ռուսերեն լեզվով

    Ը/հԱնուն, ազգանունԵրգի անվանումըՄարզի անվանումըԴպրոցը
    1Թամազյան ԳայանեЕреванԱրագածոտնԱշտարակի թիվ 1 դպրոց
    2Վարդանյան ԴավիթТвои следыԵրեւանԵրեւանի թիվ 38 հիմնական դպրոց
    3Հակոբյան ԱրմենВоскресеньеԵրեւանԵրեւանի թիվ 88 հիմնական դպրոց

    Խրախուսական մրցանակներ

    1.Միրզոյան ՕնիկКрылатые качелиԱրմավիրի մարզի Ջանֆիդաի անվան միջնակարգ դպրոց
    2.Ռուբենյան ԱնիМаленькая странаԱրմավիրի Մ. Սիլիկյանի անվան թիվ 6 հիմնական դպրոց
    3.Արշակյան ՍամվելОй, полным полна моя коробушкаԱրմավիրի մարզի Ջանֆիդայի Էդ. Դաշտոյանի անվան միջնակարգ դպրոց
    4.Պողոսյան ԼեւոնДень победыԳեղարքունիքի մարզի Մարտունու թիվ 2 հիմնական դպրոց
    5.Ամիրջանյան Արեն, Խաչատրյան ՇահենГоспода офицерыԿապանի թիվ 2 ավագ դպրոց
    6.Գրիգորյան ԴիանաВ лесу прифронтовомՉարենցավանի ավագ դպրոց
    7.Եփրեմյան ՅանաСолнечный кругԱրտաշատի թիվ 2 հիմնական դպրոց
    8.Առաքելյան ՄիքայելЛьется песняԵրեւանի թիվ 99 հիմնական դպրոց
    9.Մալխասյան ՀարությունКатюшаԵրեւանի թիվ 84 հիմնական դպրոց
    10.Խաչատրյան ԳեւորգТы – моя вселенная“Փոքր Մհեր” Կրթահամալիր
  • ՀԱՅ-ԹՈՒՐՔԱԿԱՆ ՍԱՀՄԱՆԻ «ՋԻՆԸ` ՇՇԻՑ ԴՈՒՐՍ»

    ԱՂԱՎՆԻ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

    Անկարայում տեղի ունեցած Հայաստան-Թուրքիա սահմանի հեռանկարների քննարկումը` Հրանտ Դինք հիմնադրամի կազմակերպմամբ

    Երբ խոսում են անցյալը կարեւորելու, անցյալը հիշելու մասին, առավել ապագային հայացքն ուղղած մարդկանց զգալի մի բազմություն հակառակվում է, թե անցյալին նայելու փոխարեն պետք է ապագային նայել ու մտածել այդ ուղղությամբ: Սրան բերվող հակափաստարկն էլ անցյալի անգիտության ու մոռացության վրա ապագա կառուցելու անհնարինության մատնանշումն է: Իսկ երբ անցյալի հետեւանքները ներկան են պայմանավորում, ավելին` ուրվագծում ապագան, հստակ է, որ ապագայի մասին մտքերն անցյալից կտրելու դեպքում ամբողջականություն չի լինի եւ ոչ մի բանում:

    Նոյեմբերի 22-23-ին Անկարայում Հրանտ Դինքի անվան հիմնադրամը` Անկարայի համալսարանի քաղաքագիտության ֆակուլտետի տնտեսագիտության ամբիոնի հետ համագործակցությամբ (Թուրքիայի բազմաթիվ «կարկառուն» դեմքերի կրթարան լինելով հայտնի ֆակուլտետ Ա.Հ.) տեղի ունեցավ «Կողպված դարպասը. խորհրդաժողով Թուրքիա-Հայաստան սահմանի հեռանկարների մասին» թեմայով գիտաժողովը:

    Բացման խոսքով հանդես եկավ Հրանտ Դինք հիմնադրամի նախագահ, Դինքի այրի Ռաքել Դինքը , նշելով, որ անհրաժեշտ է հաղթահարել մարդկանց պատանդ վերցնող ու խղճից հեռու պահող բոլոր սահմանները: Ողջույնի խոսք ասաց նաեւ Անկարայի համալսարանի հյուրընկալ ամբիոնի ղեկավար Օնուր Օզսոյը ` կոչ անելով բացել սահմաններն հանուն խաղաղության եւ կայունության:

    Գիտաժողովի բացման եւս մեկ ելույթի հեղինակը թուրք գրող, հիմնադրամի խորհրդի անդամ Ջենգիզ Աքթարն էր, որի խոսքում հիշատակվեց, թե ուղեղի նույն հատվածում են հիշողություններն ու երեւակայությունը, ուստի անցյալի ու ապագայի փոխկապվածությունը չի կարող բացառվել: Հետաքրքրական մի դիտարկում, որի տարաբնույթ մեկնաբանություններին Թուրքիայում կարելի է հանդիպել մարդկանց հետ ուղղակի շփումների ժամանակ, մինչեւ անգամ գիտական նյութերի բովանդակությունում:

    Թեեւ վերջին շրջանում Թուրքիայում հայկական իրականությանն ու իրողություններին առնչվող տարբեր հարցերով հանդիպումներ ու քննարկումներ շատ են տեղի ունենում, բայց գիտաժողովն իսկապես ներկայացուցչական էր ոչ միայն մասնակիցների, այլեւ ներկայացված զեկույցների առումով:

    Փակ սահմանը ներկայացվեց ու դիտարկվեց տարբեր հարթություններում` քաղաքական, տնտեսական, սոցիալական, բնապահպանական, մարդասիրական, մշակութային, տարածաշրջանային` ընդհանրական մատուցված դեպի խաղաղություն մոտեցմամբ:

    Թեմաների բազմազանության պակաս չէր զգացվում` ընդհանրապես Կովկասում սահմանների պատմությունից մինչեւ սահմանի դերակատարությունըՙ Թուրքիայում հայտնված հայ միգրատների կյանքում: Հետաքրքրական էր, որ Անկարայում հավաքված փորձագետները չխոսեցին ու այդկերպ չներկայացվեց միայն հայ-թուրքական սահմանը, այլեւ զեկույցներ եղան ռուս-վրացական սահմանի, եզդի համայնքի տեսնակյունների, ադրբեջանական դերակատարության, ղարաբաղյան հակամարտության շահարկման, Ռուսաստան-Եվրասիական միության, Միջին Արեւելքի փորձի, մշակութային հուշարձանների ու երաժշտության, լեզվի մասին:

    Բանախոսների զգալի մասը հայեր չէին, եւ թերեւս միասնական էր մոտեցումը փակ սահմանը բաց տեսնելու հեռանկարի առնչությամբ: Անկախ ամեն ինչից, բոլորի համար էլ հստակ էր, որ միայն Հայաստանը չէ, որ կշահի բաց սահմանից, այլեւ Թուրքիան, որի համար Կարսից դուրս եկող ճանապարհները ինչպես այդ տարածաշրջանը զարգացնելու, այնպես էլ Հայաստանով անցնող ուղիների օգտագործմամբ կարելի է շահողի դերում լինել:

    Ընդհանուր առմամբ, երկօրյա գիտաժողովում 27 զեկույց ներկայացվեց` առաջինը օրը կենտրոնանալով փակ սահմանի տեղական ու գլոբալ համատեքստերի վրա, իսկ երկրորդ օրն առավելապես գերակայում էր անդրսահմանային հնարավոր համագործակցության հնարավորությունների, ինչպես նաեւ սահմանի սոցիալ-տնտեսական ազդեցության թեման:

    Գիտաժողովն արտաքուստ խաղաղ պայմաններում էր ընթանում, ոչինչ չխոչընդոտեց ազատորեն Հայոց ցեղասպանության թեմային եւս անդրադարձի պահերը: Սակայն առաջին իսկ օրն ակնհայտ դարձավ, որ Անկարայի իշխանությունները հանգիստ դիտողի կարգավիճակում չէին, քանի որ գիտաժողովի առնվազն երկու մասնակցի, որոնք թեմայով հետաքրքրված էին ներկայանում, առավել հետաքրքրում էին ոչ թե սահմանի փակությանն առնչվող հարցեր, այլ «հայ ահաբեկիչների, Հայաստանում քանդված մզկիթների, նժդեհականության` որպես ֆաշիզմի, Ցեղասպանության փաստի քննարկման» հայտարարություն անելու հնարավորությունները:

    Որոշ զեկույցների դեռ անդրադառնալու ենք «Ազգի» առաջիկա համարներում: Այս հրապարակմամբ նշենք, որ զեկույցներից որոշների պարագայում ապատեղեկատվության առատություն էր զգացվում: Որոշներն էլ այնքան հագեցած էին ադրբեջանական իրականությանն առնչվող նյութերով ու մեջբերումներով, որ ակամա տպավորություն էր ստեղծվում, թե գիտաժողովին մասնակցության հիմնական նպատակը ադրբեջանցի փախստականի կերպարին ու խնդիրներին անդրադարձն էր:

    Այդուհանդերձ, փաստ էր նաեւ, որ թուրքական գիտական, հատկապես երիտասարդ մտքի տարբեր ներկայացուցիչներն անդրադառնում էին հայ-թուրքական սահմանի տարբեր ասպեկտներին, ինչն ինքնին ողջունելի է: Ողջունելի է նաեւ, որ հարցադրումներ անելիս երիտասարդ գիտնականները թուրքական կառավարական մոտեցմամբ չեն առաջնորդվում, այլ փորձ են անում ելնել զուտ գիտական ձեւակերպումների ու փաստարկման տեսանկյունից:

    Գիտաժողովի ընթացքում հանրությանը ներկայացվեց նաեւ Թոմաս դե Վաալի «Սեւ այգի» գրքի թուրքերեն թարգմանությունը` հեղինակի մասնակցությամբ եւ Հրանտ Դինքի հիմնադրամի միջոցներով: Նույն հիմնադրամի «Թուրքիա-Հայաստան լրագրողների երկխոսության ծրագրի» շրջանակներում կոնֆերանսին մասնակցում էին նաեւ Հայաստանից Ստամբուլ, ապա Անկարա հասած հայ լրագրողների մի խումբ, որի ունեցած հանդիպումների մասին եւս կարող եք կարդալ «Ազգի» առաջիկա համարներում:

    Անկարայի հավաքն ավարտվեց տեղի ունեցածի ընդհանրացմամբ Ջենգիզ Աթքարի եւ Սիվիլիթաս հիմնադրամի տնօրենների խորհրդի անդամ Սալբի Ղազարյանի մասնակցությամբ: Աքթարն իր խոսքում նշեց, որ 1915թ.-ն է մտավոր սահմաններ գծել ու ստատուս քվո հաստատել, սակայն ջինն արդեն շշից դուրս է հանվել ու ոչ ոք նրան շիշը նորից խցկել չի կարող:

    Անկարա-Երեւան

    Հ.Գ. Հայաստանից եւ սփյուռքից մի շարք հայկական լրատվամիջոցների լրագրողներ Անկարայի գիտաժողովում մասնակցում էին Հայաստան-Թուրքիա լրագրողական երկխոսության ծրագրի շրջանակներում` կազմակերպված Հրանտ Դինք հիմնադրամի կողմից:

  • ԴՐԱՄՆ ԱՐԺԵԶՐԿՎԵՑ` ԻՆՉՈ՞Ւ ԵՎ Ի՞ՆՉ ՍՊԱՍԵԼ

    ԱՐԱ ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ

    Նոյեմբերի 24-ի «ՆԱՍԴԱՔ ՕԷՄԷՔՍ ԱՐՄԵՆԻԱ» ֆոնդային բորսայում դրամը 16 դրամով արժեզրկվեց եւ կազմեց 435 դրամ 1 դոլարի դիմաց: Այդ օրը վաճառվեց գրեթե 32 մլն դոլար: Մինչ այդ, երկու շաբաթվա ընթացքում հայկական դրամն աստիճանաբար արժեզրկվում էր` 405-410-ից հասնելով մինչեւ 421 դրամ 1 դոլարի դիմաց:

    Կտրուկ տատանման օրը ՀՀ Կենտրոնական բանկը հանդես եկավ հայտարարությամբ, որն աչքի էր ընկնում անսովոր անկեղծությամբ. «ՀՀ դրամի փոխարժեքի ճշգրտումը թելադրված է վերջին ժամանակահատվածում տարածաշրջանում եւ միջազգային ֆինանսական շուկաներում տեղի ունեցած զարգացումներով, եւ նպաստում է արտահանման մրցունակության բարձրացմանը, տնտեսական աճին, կայուն աշխատատեղերի ստեղծմանը եւ պահպանմանը, ինչպես նաեւ բնակչության կողմից ստացվող տրանսֆերտների գնողունակության աճին: Կենտրոնական բանկըՙ խորհրդակցելով ֆինանսական շուկայի բոլոր մասնակիցների հետ, գնահատում է, որ այս պահին շուկայում ձեւավորված փոխարժեքը լիարժեք արտացոլում է այդ զարգացումները եւ գտնվում է կայունացման տիրույթում: ՀՀ Կենտրոնական բանկի պահուստները լիովին բավարար են կանխելու փոխարժեքի բոլոր տեսակի արհեստական տատանումները եւ ապահովելու ֆինանսական կայունությունը»:

    Դատելով այս հայտարարությունից, ԿԲ անմիջական մասնակցությամբ է տեղի ունեցել նոյեմբերի 24-ի դրամի «ճշգրտումը»` կտրուկ արժեզրկումը, ֆինանսական շուկայում ստեղծված կացության արդյունքում: Հայտնի է, որ փոխարժեքը ձեւավորվում է բազմաթիվ ներքին եւ արտաքին գործոնների հանրագումարից: Որո՞նք էին դրամ-դոլար փոխարժեքը նոր հարաբերակցության բերած այդ ազդեցությունները: Հստակ կարելի է ասել մի բան` չի եղել մեկ որոշիչ գործոն, առավել եւս արտաքին գործոնները որոշիչ դեր չեն ունեցել:

    Արտաքին գործոնների ազդեցությունը մեծ չի եղել

    Ռուսաստանի տնտեսական կացությունը եւ ռուբլու արժեզրկումը, բնականաբար, անդրադառնում են Հայաստանի տնտեսության վրա, բայց եթե մասնավոր փոխանցումների ծավալը Ռուսաստանից դեպի Հայաստան որոշակիորեն նվազել է, ապա ընդհանուր առմամբ փոխանցումների ծավալը արտերկրից, ըստ ԿԲ եւ Ազգային վիճակագրական ծառայության տվյալների, գրեթե անփոփոխ է նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածի համեմատ: Այսպես` 2014-ի հունվար-սեպտեմբերին, բանկային համակարգով ֆիզիկական անձանց կողմից ոչ առեւտրային դրամական փոխանցումների ներհոսքը Հայաստան կազմել է 1,323 մլն դոլար` նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածի նկատմամբ աճելով 0,4 տոկոսով: Հոկտեմբեր, նոյեմբեր ամիսների ցուցանիշները դեռեւս հրապարակված չեն, բայց դրանք այնպիսի կտրուկ չեն կարող լինել, որպեսզի հանգեցնեին դրամի կտրուկ արժեզրկման:

    Այս օրերին նկատվում էր եւս մեկ երեւույթ` Հայաստանից դեպի Ռուսաստան դոլարային փոխանցումների ավելացում, պայմանավորված այդ երկրում դոլարի թանկացմամբ: Այդ արտահոսքի ծավալների մասին որոշակիացված տեղեկություններ չկան եւ դատողություններ անել հնարավոր չէ, բայց ակնհայտ է, որ Հայաստանում չկան այնքան «չաշխատող» դոլարներ, որոնք ուղարկվեին Ռուսաստան, վերածվելով մեծ արտահոսքի եւ նշանակալի ազդեցություն ունենային դոլար-դրամ փոխարժեքի վրա:

    Հիմաՙ աշխարհում դոլարի ուժեղացման մասին: Նման երեւույթ վերջին 20 օրվա ընթացքում իսկապես արձանագրվել է, բայց դարձյալ ոչ էական: Այս ընթացքում 1 եվրոն 1,25 դոլարից դարձել է 1,24 դոլար: Նման չնչին փոփոխությունը նույնպես չէր կարող նշանակալի ազդեցություն ունենալ դոլար-դրամ փոխարժեքի վրա:

    Հիմնական պատճառը կապված է արտահանման հետ

    Անդրադառնանքն ներքին գործոններին, թեեւ դրանք նույնպես սերտորեն շաղկապված են արտաքինի հետ: Հայաստանից արտահանումը այս տարվա 10 ամիսներին ավելացել է 2,9 տոկոսով, իսկ ներմուծումը` 3,8 տոկոսով: Գումարային առումով արտահանումն ավելացել է մոտ 35-40 մլն դոլարով, ներմուծումը` 145-150 մլն դոլարով: Տարբերությունը կազմել է 110-120 մլն դոլար: Այսինքն, այդ չափի արտարժույթ ավելի է դուրս եկել Հայաստանից, հետեւաբար արտաքին գործոններից դրամի արժեզրկման վրա նկատելի ազդեցություն կարող էր ունենալ հենց այս գործոնը: Այս հանգամանքը նկատի ունենալով, ինչպես նաեւ արտահանման խթանման, 2009-ի մարտի 3-ի իրավիճակի կրկնությունից խուսափելու նպատակով, ԿԲ-ն այս անգամ որոշեց իր գործիքներով անմիջական ազդեցություն ունենալ փոխարժեքի վրա` «ֆինանսական շուկայի բոլոր մասնակիցների» համաձայնությամբ: Նման քայլի գնալու համար այս պահն առավել քան նպաստավոր էր:

    Պարզ է, դրամի արժեզրկումը բերում է գնաճի, մասնավորապես ներմուծվող ապրանքների գների ավելացման: Այս պահին գնաճի ցուցանիշը շատ ավելի ցածր է ԿԲ սահմանած նպատակային միջանցքից` 4-5,5 տոկոսից եւ 2014-ի հոկտեմբերին նախորդ տարվա հոկտեմբերի նկատմամբ կազմում է ընդամենը 1,5 տոկոս: Հետեւաբար, դրամի արժեզրկմամբ գնաճի այս միջակայքը գերազանցելու ռիսկեր չեն առաջանա: Մյուս կողմից էլ, նախաամանորյա շրջանում դրամը սովորաբար արժեւորվում է, քանի որ դոլարային մասնավոր փոխանցումներ ստացող մարդիկ սկսում են փոխանակել դրանք դրամով` տոնական գնումներ կատարելու համար: Այսինքն, դոլարը շուկայում ավելանալու է եւ հակակշռելու դրամի հետագա արժեզրկմանը եւ բարձր գնաճին: Ըստ ԿԲ հայտարարության, ԿԲ-ն (հավանաբար կառավարության հետ համաձայնեցված) փոխարժեքի վրա ազդելու իր գործիքները օգտագործեց նաեւ դոլարային արտահատությամբ մասնավոր փոխանցումներից բնակչության` ավելի շատ դրամ ստանալու, այսինքն` գնողունակության բարձրացմանը նպաստելու համար:

    Այս ամենով հանդերձ, փորձենք զգուշավոր գնահատել, թե ի՞նչ է հնարավոր առաջիկայում: Ելնելով վերը նշված գործոններից, առավել հավանական է, որ առաջիկայում դրամն այլեւս չարժեզրկվի կամ համենայն դեպս, կտրուկ տատանում չունենա եւ պահպանվի 430-435 դրամ 1 դոլարի դիմաց միջակայքում: Դա տրամաբանական է նաեւ ԿԲ հայտարարությունից դատելով: