Azg.am-ի զրուցակիցն է քաղաքական վերլուծաբան Ստեփան Դանիելյանը։
-Պարո՛ն Դանիելյան, Արցախի Հանրապետության Ազգային ժողովը Հայաստանին կոչ է արել դիմելու ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդին և գլխավոր ասամբլեային՝ անհապաղ միջոցներ ձեռնարկել ռուս խաղաղապահներրի առաքելությանը միջազգային մանդատով օժտելու համար։ Որքա՞ն մեծ է հավանականությունը, որ ՀՀ իշխանությունները կգնան նման քայլի։
-Տարօրինակ է, որ մենք նման հարց ենք քննարկում։ Արցախի բնակչությունն Արցախում կարող է մնալ միայն ռուս խաղաղապահների առկայության պարագայում, և տարօրինակ է, որ Արցախի ղեկավարությունը խնդրանքով դիմում է Հայաստանի Հանրապետությանը՝ քայլեր ձեռնարկելու ռուս խաղաղապահների՝ Արցախում մնալու համար։ Սա նշանակում է, որ նրանք անում են բոլոր քայլերը, որպեսզի արցախահայերը լքեն Արցախը, որովհետև այլ կերպ դա մեկնաբանել հնարավոր չէ։
Ամեն ինչ պարզից էլ պարզ է. եթե Արցախում ռուս խաղաղապահներ չլինեն, հայ ազգաբնակչություն այնտեղ չի մնալու։ Կրկնում եմ, տարօրինակ է, որ Արցախի իշխանությունները դիմում են ՀՀ իշխանություններին, իսկ վերջիններս որևէ կերպ չեն արձագանքում։ ՀՀ իշխանութունները մտածում են՝ դիմել, թե չդիմել։ Դատելով Հայաստանի Հանրապետության կողմից հնչած հայտարարություններից և կատարվող քայլերից՝ նրանց քաղաքականության հիմքում Արցախը հայերից դատարկելն է։ Ներկա գործընթացները դրա ցուցիչն են, և այդ մասին ուղղակիորեն խոսում են և՛ ՔՊ-ական որոշ պատգամավորներ, և՛ այսպես կոչված մի շարք փորձագետներ, որոնց մշտապես հրավիրում են Հանրային հեռուստաընկերություն։ Այդ մարդիկ արդեն բացեիբաց խոսում են Արցախի հայերին Հայաստան տեղափոխելու մասին և զուտ տեխնիկական հարցեր են քննարկում։ Սա այս կառավարության կուրսն է, որից մենք պետք է եզրահանգումներ կատարենք։
-Պարո՛ն Դանիելյան, ինչպիսի՞ն կարող է լինել Ռուսաստանի արձագանքը. որքա՞ն շահեկան է ՌԴ-ի համար իր խաղաղապահներին միջազգային մանդատով օժտելը։
-Նախ Ադրբեջանը և Թուրքիան արդեն բացահայտ հայտարարում են, որ իրենք դեմ են 2025 թվականից հետո Արցախում ռուս խաղաղապահների մնալուն։ Նրանք բերում են ՀՀ՝ այսպես կոչված վարչապետի խոսքերը, որը ճանաչել է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը՝ Արցախը ներառյալ։ Այդ դեպքում ինչի՞ մասին է խոսքը։ Ըստ նրանց՝ այդտեղ որևէ վիճելի հարց չկա, և արցախահայությունն ուղղակի պետք է «ինտեգրվի»։
Երկրորդ, եթե խոսքը ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդի մասին է, ապա այնտեղ գոյություն ունեն Ռուսաստանի թշնամի Մեծ Բրիտանիան և հակամարտության մեջ գտնվող Միացյալ Նահանգները։ Բնականաբար, իրենք դեմ կքվեարկեն ռուս խաղաղապահներին միջազգային մանդատով օժտելու նախագծին՝ լավագույն դեպքում առաջարկելով Արցախ այլ խաղաղապահներ ուղարկել։
Բնականաբար, Ռուսաստանի խնդիրն այն է, որ նա փորձի հենվել նոյեմբերի 9-ի եռակողմ փաստաթղթի վրա։ Քանի որ Ռուսաստանը ռուս-ուկրաինական պատերազմի մեջ է, և Արևմուտքի հետ հակամարտությունը թեժ վիճակում է, կարծում եմ՝ այս պահին որևէ լուծում չի լինի։
Լուծումը կարող է լինել ռեգիոնալ տրամաբանության մեջ, այսինքն՝ Ռուսաստանի և Իրանի համագործակցության դեպքում հնարավոր կլինի ճնշումների ենթարկել Ադրբեջանին, որպեսզի վերջինս համաձայնի։ Սակայն հավանական է, որ այդ պրոցեսները գնան 2024 թվականի ավարտից։
Մեծ Բրիտանիան և Միացյալ Նահանգները հակամարտության մեջ են ՌԴ-ի հետ, և հակամարտության նպատակը Ռոսւսաստանին և Իրանին ակցանի մեջ վերցնելն է։ Ուկրաինական պատերազմը այդ տրամաբանության մեջ է, և նույն այդ քայելրը պետք է արվեն Հարավային Կովկասում։
-Պարո՛ն Դանիելյան, ի պատասխան ՀՀ իշխանությունների դիմումի՝ այլընտրանքային ի՞նչ լուծում կարող է առաջարկել ՄԱԿ-ը ռուս խաղաղապահների միջազգային մանդատի տրամադրման փոխարեն։
-ՄԱԿ-ը, որպես այդպիսին, հեղինակությունը կորցրած կազմակերպություն է, բայց բոլոր դեպքերում դա մի հարթակ է, որտեղ կարելի է նման դիմումի ժամանակ ելույթներ ունենալ, ներկայացնել Արցախում ստեղծված հումանիտար ճգնաժամը։ Քանի որ Արևմուտքը հանդես է գալիս մարդու իրավունքների գաղափարախոսության դիրքերից, ապա մենք հասկանում ենք, որ դա զուտ քաղաքականություն է, այլ ոչ՝ բովանդակություն։ Հասկանալի է, որ ՄԱԿ-ը պետք է այլընտրանքային տարբերակներ առաջարկի, բայց խնդիրն իրենց առաջարկած տարբերակները չեն. խնդիրը այս վիճակն այդ ամբիոնում քննարկման առարկա դարձնելն է։ Այս պահին զուտ գործընթացն է կարևոր, ոչ թե ինչ-որ որոշում։
-Ի՞նչ պատասխան քայլ կարելի է սպասել Ադրբեջանից, եթե ՄԱԿ-ը ռուս խաղաղապահներին օժտի միջազգային մանդատով կամ Արցախում Իրան-Ռուսաստան համագործակցությունը ստացվի։
-Ադրբեջանը պետք է անի ամեն ինչ, որպեսզի խաղաղապահներն Արցախից դուրս գան, որովհետև իր տարածքում գտնվում են այլ երկրի զինվորներ։ Դա սահմանափակում է Ադրբեջանի անկախությունը և սուվերենությունը։ Թե ինչ կանի Ադրբեջանը, մեկ հարց է, այլ հարց է այն, թե կստեղծվի՞ իրավիճակ, որ Ադրբեջանն ի վիճակի կլինի խոչընդոտել հետագա գործընթացներին։ Խնդիրը սրա մեջ է։ Եթե այսպես կոչված «Զանգեզուրի միջանցքի» գաղափարը խափանվի, դա նշանակում է, որ խափանվում է նաև թյուրքական աշխարհի գաղափարը, և Ադրբեջան-Թուրքիա կապը չի աշխատում։ Այդ դեպքում Ադրբեջանի կախվածությունը Ռուսաստանից և Իրանից գնալով կմեծանա՝ և՛ տնտեսական, և՛ անվտանգային առումներով, և ի հայտ կգան մեխանիզմներ՝ ներազդելու Ադրբեջանի վրա։ Իսկ Ադրբեջանում ռուս խաղաղապահների առկայությունն իրենով Ադրբեջանի վրա ճնշում գործադրելու միջոց է։