Թուրքիայի հյուսիս-արևելքում գտնվող Գևհերնիկ ամրոցի ավերակներում աշխատող հնագետները հայտնաբերել են այն, ինչը, ենթադրաբար, Վրաստանի ամենաազդեցիկ միջնադարյան կառավարիչներից մեկի՝ Իբերիայի Աշոտ I-ի, որը հայտնի է նաև որպես Աշոտ Մեծ, վաղուց կորած թաղման վայրն է։
Այս հայտնագործությունը նշանավորում է Արտանուջիում, որը նրա գահակալության ժամանակաշրջանի կարևոր քաղաքական և մշակութային կենտրոն էր, թագավորի թաղման մասին պատմական տեղեկությունների առաջին հնագիտական հաստատումը։
Աշոտ I-ը, որը կառավարել է 9-րդ դարի սկզբին, կարևոր դեր է խաղացել Բագրատիոնների դինաստիայի ներքո վրացական տարածքների ամրապնդման և Բյուզանդական կայսրության հետ կապերի ամրապնդման գործում: Կրելով բյուզանդական Կյուրոպալատի (պալատի պահապան) տիտղոսը՝ նա հիշվում է Տաո-Կլարջեթին որպես մասնատված Վրաստանի մշակութային և քաղաքական կենտրոն հաստատելու և թագավորության ապագա միասնության հիմքը դնելու համար:
Մինչ օրս Աշոտի դամբարանի ճշգրիտ տեղը մնում էր առեղծված, և պատմաբանները հենվում էին միայն միջնադարյան տարեգրությունների վրա: Գևհերնիկում կատարված պեղումները տրամադրում են այդ գրառումները հաստատող առաջին նյութական ապացույցները՝ առաջարկելով նոր հնարավորություններ ուսումնասիրելու ինչպես այդ դարաշրջանի թաղման սովորույթները, այնպես էլ Տաո-Կլարջեթիի ավելի լայն պատմական լանդշաֆտը:
Մասնագետները ենթադրում են, որ այս հայտնագործությունը կարող է դառնալ նշանակալի ուղենիշ ոչ միայն վրացական պատմական ուսումնասիրությունների, այլև Հարավային Կովկասի և հյուսիսարևելյան Թուրքիայի ընդհանուր մշակութային ժառանգության համար: Ակնկալվում է, որ այս հայտնագործությունը կխթանի վրացական միջնադարյան պատմության նկատմամբ ակադեմիական հետաքրքրության վերականգնումը և կամրապնդի Վրաստանի և Թուրքիայի միջև մշակութային կապերը: