«Այսպիսի բան նույնիսկ Եկատերինա Ֆուրցևան իրեն թույլ չէր տա, ում անվանում էին «Մշակույթի երկաթե նախարար»: Թույլ չէր տա, որովհետև կրթված էր, ուներ տակտ, հարգանք առ հեղինակային իրավունք, որքան էլ որ տոտալիտար քաղաքական մշակույթի կրող էր և դա հանրային մշակույթի վերածող, այնուամենայնիվ կիրթ էր, ինտելիգենտ և մշակույթ կրող:
Այն, ինչ դուք տեսաք այսօր, իրեն թույլ չէր տա նույնիսկ Չուչխեի և Հյուսիսային Կորեայի հիմնադիր հայր Կիմ Իռ Սենը, բայց նա էլ այդքան ներքին կուլտուրա կունենար, որ իր գրած գաղափարախոսությունը չկապեր որևէ բեմադրության հետ և դա էլ օգտագործեր սիտուատիվ իր շահով:
P.S.
Мораль, ինչ ուզում ես արա, մարդը պետք է տեսած լինի, կիրթ լինի, աչքը կուշտ լինի, առաքինի և ներքին տակտ, կուլտուրա, սկզբունք ու գիտելիք ունեցողների հետ շփված լինի: Հակառակ դեպքում կմեծանա ու կսկսի առանց էդ ամենի գաղափարախոսություն գրել հիմքն էլ դնել ցանկապատ ունենալը»:
Վլադիմիր Մարտիրոսյան, քաղաքագետ