1919 թ. մայիսի 16-ին Մուստաֆա Քեմալը, որ Աթաթուրք դեռ չէր դարձել, “Բանդրմա” շոգենավով հեռացավ Կոստանդնուպոլսից, ուղղություն վերցնելով դեպի Սև ծովի առափնյա քաղաքներից Սամսուն: Նավարկությունը տևեց 3 օր և նա մայիսի 19-ին ափ իջավ: Նա Սամսունում մնաց 5 օր, ապա անցավ Հավզա, որտեղ նրան սպասում էր բոլշևիկյան Ռուսաստանի պատվիրակությունը, կարմիր բանակի շատ լեգենդար զորահրամանատարներից Սեմյոն Բուդյոննու գլխավորությամբ: Մուստաֆա Քեմալի հանդիպումը Բուդյոննու հետ, որի ընթացքում նա ռազմական և ֆինանսական օգնության հավաստիացում էր ստացել բոլշևիկներից, հիմք հանդիսացավ քեմալականների առաջիկա ազգային պատերազմների համար, որոնց ընթացքում վերջիններս Պոնտոսում բնաջնջեցին բնիկ հույներին:
Թերևս դա է պատճառը, մայիսի 19-ը Թուրքիայում, որպես քեմալականների ազգային պատերազների սկզբնավորման խորհրդանիշ, նշվում է իբրև “Աթաթուրքի հիշատակման, երիտասարդության և սպորտի” տոն, իսկ Հունաստանում՝ Պոնտոսի հույների ցեղասպանության օր: Մայիսի 19-ին Աթենքում հանդես է եկել Հունաստանի նախկին վարչապետ, ընդդիմության ներկայիս ղեկավար Ալեքսիս Ցիպրասը և Euronews-ի վկայությամբ հիշատակի տուրք է մատուցել ցեղասպանությանը զոհ դարձած Պոնտոսի հույներին, ավելացնելով, որ պատմական ճշմարտություններն ընդունելն ու զոհերի հիշատակը վառ պահելը ոչ թե անցյալի խնդիր է, այլ ներկայի և ապագայի:
Պոնտոսի հույների ցեղասպանությունը հաղորդագրությամբ ոգեկոչել է նաև Եվրոպայի ասորիների միությունը՝ ESU-ն: Հաղորդագրության մեջ նշվուվ է 1915-ին Օսմանյան կայսրությունում ցեղասպանության ենթարկված 1.5 մլն. հայերի և ավել քան 300 հազար ասորիների մասին, Պոնտոսի հույների բնաջնջումը համարվում՝ ցեղասպանության շղթայի վերջին օղակը, այն հավաստիացումով, որ ասորիների միությունը զորավիգ է կանգնելու աշխարհում պոնտացի հույների ցեղասպանության ճանաչման և արդարության վերականգման միջազգային ջանքերին: Միությունը Թուրքիայի օրինակով միաժամանակ դատապարտում է ցեղասպանության ժխտողականության բոլոր դրսևորումները, որակելով դրանք ցեղասպանության շարունակություն և ավելացնում. “Պոնտուսի ցեղասպանության ընթացքում շուրջ 353 հազար հույն սպանվեց, ավերվեց 300-ից ավելի դպրոց և 500-ի չափ վանք ու եկեղեցի, քրիստոնյա հույն այլևս չմնաց Պոնտոսում”