ՀՀ Երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը TV 5-ին հարցազրույց է տվել։
Ներկայացնում ենք հարցազրույցի առանցքային դրույթները.
1. Նոյեմբերի 9-ի փաստաթուղթը Արցախը պահելու հնարավորություն էր։ Այն ժամանակ պետք էր կառչել այդ փաստաթղթից և անել ամեն ինչ, որ այն կյանքի կոչվի։ Համեմատեք այդ փաստաթղթի 9-րդ կետը Վաշինգտոնյան փաստաթղթի նմանատիպ կետի հետ։ Բովանդակությամբ դրանք նույնն են, ուղղակի այն տարբերությամբ, որ այն ժամանակ կար Արցախ, կար Լաչինի միջանցք։
2. Մինչև 44-օրյա պատերազմի սկսելը մոտ մեկ տարի առաջ ինձ համար արդեն պարզ էր, որ ամեն ինչ արվում է պատերազմ հրահրելու համար։ Հայկական կողմը հրաժարվել էր բանակցություններից՝ ասելով, որ սկսում են զրոյական կետից և թող բանակցեն Ղարաբաղի հետ։ Իսկ «Արցախը Հայաստան է և վերջ» նախադասությամբ Նիկոլ Փաշինյանը խաչ քաշեց ընդհանրապես որևէ սպասելիքների վրա։ Սրան գումարենք բանակի հրամկազմի վարկաբեկումը, ինչը բերեց բանակի թուլացմանը, և ռազմավարական դաշնակցի հետ հարաբերությունների վատթարացումը։
3. Բանակցային գործընթացը կավարտվեր Մադրիդյան սկզբունքների մոդիֆիկացված տարբերակի ընդունմամբ։ Եթե Նիկոլ Փաշինյանը 2019 թվականին (ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի առաջարկը լավն էր) մտներ բանակցային գործընթացի մեջ, ապա ամեն ինչ կավարտվեր նման կարգի փաստաթուղթ ստորագրելու տարբերակով։
4. Ինձ համար ամենաանհասկանալին այն է, որ պատերազմի օրերին՝ հոկտեմբերի 18-19-ին Նիկոլ Փաշինյանը մերժեց ռուսական կողմի՝ պատերազմը կանգնեցնելու առաջարկը։ Ադրբեջանը համաձայն էր, իսկ Նիկոլ Փաշինյանը մերժեց՝ հստակ իմանալով, որ պարտվելու է պատերազմում, որովհետև Գլխավոր շտաբը զեկուցել էր՝ բանակը ռեսուրս չունի պատերազմը շարունակելու։ Այդ որոշումը մեր ժողովրդի վրա նստել է առնվազն 2500 լրացուցիչ զոհ և 5000-6000 վիրավոր։
5. Պատերազմի երկրորդ օրը ես Ղարաբաղում էի, և այն, ինչ տեսել եմ 1-2 օրվա ընթացքում, ինձ բերել է համոզմունքի, որ այս պատերազմում մենք պարտվելու ենք։ Ամեն օր Բակո Սահակյանի և Արկադի Ղուկասյանի միջոցով փորձում էի հորդորել Արայիկ Հարությունյանին՝ անել ամեն ինչ պատերազմը կանգնեցնելու համար։ Ունեի գործողությունների հստակ պլան, բայց Արայիկ Հարությունյանը վախեցավ ինձ հետ հանդիպել․ «Նիկոլ Փաշինյանն իրեն կուտեր»։
6. Ո՞ր քայլն էր ճիշտ կատարվել։ Ոչ մի քայլ։ Մարդկանց ոգևորելու համար մի պահ նույնիսկ սկսեցին աջ ու ձախ հերոսների կոչումներ բաժանել։ Նահանջող բանակի հրամանատարները ստանում էին հերոսների կոչումներ։ Դրանով ոչ թե մարտունակությունն էին խրախուսում, այլ պարտությունը։ Պատերազմի օրերին տարածվող սուտ տեղեկությունները դարձան դասալքության հիմնական պատճառը։ Պատերազմի կառավարումը ձախողված էր բոլոր ուղղություններով։




