Ինչպե՞ս գտնել համակարգային կոռուպցիան
Ուղեցույց սկսնակների համար
Վերջերս ՀՀ նորանշանակ արդարադատության նախարար Սրբուհի Գալյանը, պատասխանատու պետական պաշտոնի նշանակվելուց հաշված օրեր անց, շտապեց հայտարարել, թե իբր Հայաստանի Հանրապետությունում համակարգային կոռուպցիա չկա: Արդեն հնչեցվել են կարծիքներ, որ այդկերպ նորանշանակ նախարարը հավատարմության նշան է ցույց տվել ՀՀ-ում Ալիևների ընտանիքի տեղապահ, համատեղության կարգով ՀՀ վարչապետ աշխատող Նիկոլ Փաշինյանին:
Ես միանգամից իմ համաձայնությունը կհայտնեմ Սրբուհի Գալյանի հետ, այն առումով, որ համակարգային կոռուպցիա ունենալու համար պետք է ունենալ համակարգ, ասել կուզի՝ պետություն: Եթե չկա պետություն, հետևաբար խոսել ինչ որ համակարգային երևույթի մասին ավելորդ ու անիմաստ է:
Մինչ 2018 թվականը հոգեվարք ապրող հայկական պետականության կլինիկական մահն արձանագրվեց 2018 «թավշյա» խեղկատակությամբ, երբ պետության տիրոջը՝ ՀՀ քաղաքացիներին, ամենանողկալի խաղի մեջ ներքաշելով, իր իսկ ձեռքով ստիպեցին լուծարել մեծ կորուստների ու զրկանքների գնով ձեռք բերած պետականությունը՝ իշխանության բերելով ապաշնորհ գործակալների մի հանցախմբի:
Այնուամենայնիվ, իմ համեստ ներուժը օգտագործելով, փորձեմ Սրբուհի Գալյանին համար մի քանի բացահայտումներ անել պետականությունը ոչնչացրած համակարգային կոռուպցիայի վերաբերյալ:
Տիկին Գալյանը դեռ չի կռահել, որ արդարադատության նախարարի պաշտոնում իր նշանակումն այլևս կասկած չի թողնում առ այն, որ համակարգային կոռուպցիան, նույն ինքը՝ հայկական խորքային պետությունը, նոր, խորամանկ ու վտանգավոր սցենար է մշակել. կանացի գեղեցիկ դեմքերով շղարշել ու պարտակել կազմակերպված հանցագործությունների ու հանցագործ համակարգի մասկուլին, ասել կուզի՝ որձական համակարգի ինքնությունը: Նույն այս տրամաբանությամբ են նշանակվել ՀՀ գլխավոր դատախազը, ոստիկանապետը, արդարադատության նախարարը, արտաքին հետախուզության տնօրենը և ՀՀ մարդու իրավունքների պաշտպանը:
Կրկնում եմ՝ Ձեր նուրբ ու քնքուշ մատներով ստորագրված որոշումների հետևում համակարգային կոռուպցիան վերահսկող հանցագործ տղամարդիկ են, իսկ Դուք ընդամենը շղարշի դեր եք կատարում: Հիմնական նպատակը հենց Ձեր կանացի գեղեցիկ դիմագծերով պետականության վերջնական լուծարման կազմակերպումն է: Համարեք որ ես Ձեզ լուրջ զգուշացում արեցի:
Ի դեպ՝ արդարադատության համակարգի մասին: Այն ի վերուստ կոչված է եղել ծնել հանցագործություններ ու ապրել այդ հանցագործությունների հաշվին: Պատկերացնու՞մ եք մի պահ Հայաստանում հանցագործություններ չլինեն: Հապա ինչպե՞ս է ապրելու ոստիկանը, քննիչը, դատավորը, դատախազը, հո սոված ու ոչ բարեկեցիկ կյանքով չեն ծառայելու: Այո, տիկին Գալյան, հենց ՀՀ արդարադատության համակարգն է հանդիսանում համակարգային կոռուպցիայի ավանգարդը, ասել կուզի՝ առաջապահ ուժն ու ներուժը: Արդեն մի քանի տարի բախվում եմ ընտրովի արդարադատության, հանցագործություններ պարտակելու, հանցագործներին հենց արդարադատության համակարգի կողմից խրախուսելու աղաղակող օրինակների հետ: Ես կարող եմ Ձեր մասնակցությամբ դրանք հրապարակել, պայմանով, որ ԱՄՆ պետքարտուղարությունից ստացած մրցանակը հետ կվերադարձնեք:
Ի դեպ, պարզեք, խնդրում եմ՝ արդյո՞ք հակակոռուպցիոն դատարանի դատավոր Կարապետ Բադալյանի կնոջ՝ Լուսինե Խառատյանին արված հղումներով ադրբեջանական տեսանյութերը դատարանի դահլիճում չցուցադրելը որպես ապացույց և փաստ, հիմնապատճառն են հանդիսացել դատավոր Լիլիթ Սաղոյանի վերջերս կայացրած խայտառակ վճռի համար, որին աջակցելու եկավ անգամ Նիկոլ Փաշինյանը՝ իր հերթական ադրբեջանամետ ու թրքամետ հայտարարությամբ:
Մինչ օրս ՀՀ արդարադատության համակարգը չի կարողանում բացահայտել Հայոց ցեղասպանության թանգարանում գրանցված խայտառակ հանցագործությունների շղթան, կոծկում է Հարություն Մարությանի, բարձրաստիճան մի շարք պաշտոնյաների մասնակցությամբ փողերի լվացման ու գողության դեպքերը, բայց ապրիլի 24-ին լուրջ ու շինծու տխուր դեմքերով համազգեստ հագած ու մեխակ բռնած ողջ անձնակազմով կբարձրանաք Ծիծեռնակաբերդ, որպեսզի ապրիլի 25-ից սկսած կլոր տարի հանցագործություններ ծնեք ու պարտակեք:
Համակարգային կոռուպցիայի ողնաշարը քրեաօլիգարխիական համակարգն ու դրա կենսունակությունն ապագայում ապահովող դինաստիական ամուսնություններն են: 2018 թվականի թավշյա կրկեսը ու դրա գլխավոր դերակատար Նիկոլ Փաշինյանն ընդամենը սպասարկեցին այդ համակարգին: Ինչպես և սպասվում էր, թալանը հետ բերելու բոլոր ցանկություններն ընդամենը ցանկություններ մնացին:
Համակարգային կոռուպցիայի սիրասուն զավակն ու որդեգիրն է Նիկոլ Փաշինյանը, իսկ նրա կերպարը ՀՀ-ում համակարգային կոռուպցիայի անխափան ու ինքնավստահ գործունեության լավագույն ապացույցն է: Նա այլևս այդ համակարգի համակցված զինանշանը, դրոշն ու օրհներգն է: Ճիշտ է, երաժշտության պահով նա, իր սպասարկու թիմով հանդերձ, հայկական պետականության ռեքվիեմի կատարյալ մի նոտագրություն է, որի սարսափելի մեղեդիները լսում ենք ամեն օր:
Հայկ Դեմոյան, Հայոց ցեղասպանության թանգարան-ինստիտուտի նախկին տնօրեն