Ինչու՞ է այդքան դժվար պաշտպանվել անօդաչու թռչող սարքերից

ԱՄՆ բանակը ընտրել է Leidos- ին պատկանող Dynetics- ը ՝ անօդաչու թռչող սարքի (ԱԹՍ) համակարգի նախատիպ ստեղծելու համար: Այն ստացել է Enduring Shield անվանումը: Նման զարգացումներ են ընթանում Ռուսաստանում: Ռազմական դիտորդ Միխայիլ Խոդարենոկը խոսում է անօդաչու թռչող սարքերի դեմ պայքարի հիմնական խնդրի մասին:

Ի սկզբանե, ԱՄՆ ցամաքային ուժերը ծրագրում էին մշակել և ընդունել այսպես կոչված Բազմաառաքելության գործարկիչ (MML, Multi-Mission Launcher) ՝ որպես IFPC լուծման (Անուղղակի հրդեհների պաշտպանության կարողություն) մաս, որը կարող է մոտավորապես թարգմանվել որպես «Պաշտպանվելու ունակություն փակ կրակային դիրքերից կրակի դեմ »), սակայն այս ծրագիրը չեղյալ է հայտարարվել որպես« տեխնոլոգիապես անկատար »:

Dynetic’s Enduring Shield- ը հակաօդային և հակահրթիռային պաշտպանության համակարգ է, որը կարող է «շրջանաձև» եղանակով հայտնաբերել օդային օբյեկտները և հնարավորություն ունի միաժամանակ կրակել բազմաթիվ թիրախների վրա: Այսպիսով, առնվազն ծրագրավորողը պնդում է.

Ենթադրվող վահանը շահագործման մեջ դյուրին է և կարող է լիովին ինտեգրվել IBCS- ին (Ինտեգրված մարտական ​​հրամանատարության համակարգ), ռադարների, շտաբների, կապի կենտրոնների և ԱՄՆ բանակի և նրա դաշնակիցների հակաօդային / հակահրթիռային պաշտպանության մարտկոցների ցանցին:

ԱՄՆ բանակը նախատեսում է մշակել, սերտիֆիկացնել և հանձնել «պատրաստ օգտագործման նախատիպեր» մինչև 2023 ֆինանսական տարին, գրում է Defense News- ը:

Անօդաչու թռչող սարքերին հակազդելու հնարավորությունների ամրապնդման մասին խոսվեց նաև «Բանակ -2021» միջազգային ռազմատեխնիկական ֆորումում: VKO «Ալմազ-Անթեյ» ռուսական կոնցեռնը սկսել է անօդաչու թռչող սարքերի ոչնչացման համար նախատեսված փոքր չափի զենիթահրթիռային համալիրների մշակումը: Աշխատանքը տարվում է «նախաձեռնողական հիմունքներով»: Այս մասին հայտարարել է կոնցեռնի գլխավոր դիզայներ Պավել Սոզինովը:

Արհեստական ​​բանականությունն անփոխարինելի է

Այնուամենայնիվ, ոչ արձակիչ սարքերը, ոչ էլ «փոքր» հրթիռները (այսինքն ՝ կրակային զենքերը) անօդաչու թռչող սարքերի դեմ պայքարի հիմնական խնդիրը չեն:

Անհրաժեշտ է սկսել հակաօդային պաշտպանության համակարգի կառուցումը ՝ բոլոր տեսակի անօդաչու թռչող սարքերի դեմ պայքարելու համար ՝ ռադարների հետախուզության արդյունավետ համակարգի ստեղծմամբ, որն այժմ չկա:

Միևնույն ժամանակ, բոլոր տեսակի ռադիոտեղորոշիչ կայանների (ռադարների) հայտնաբերման գոտիները (բազմակի համընկնումներով) պետք է ապահովեն չափազանց ցածր բարձրություններից օդային բոլոր հնարավոր օբյեկտների հայտնաբերումը և հետապնդումը: Սրան պետք է հավելել, որ օպտիկական ալիք պետք է ավելացվի գրեթե բոլոր տեսակի ժամանակակից տեղորոշիչներին: Սպասման ռադարների համար այս դեպքում շատ կարևոր պահանջը նրանց բարձր շարժունակությունն է: Տեղորոշիչի փլուզման և տեղակայման ժամանակը չպետք է գերազանցի հինգ րոպեն:

Սա հետևում է, և սա ամենակարևոր խնդիրներից է `կառուցել ռադարային տեղեկատվության հավաքման և վերլուծման և բոլոր հնարավոր կրակային զենքերին ժամանակին թիրախային նշանակումներ տալու ավտոմատացված համակարգ: Ամենայն հավանականությամբ, արհեստական ​​բանականությունն այստեղ անփոխարինելի է, և տեղեկատվության հետաձգման ժամանակը պետք է լինի ոչ ավելի, քան մի քանի վայրկյան:

Բացի կարճ հեռահարության զենիթահրթիռային համակարգերից, անօդաչու թռչող սարքերի դեմ պայքարում պետք է ներգրավվեն մարտական ​​ուղղաթիռներ (հատուկ պատրաստված անձնակազմեր և մարտական ​​մեքենաներ), որոնք հագեցած են օդային բեռնարկղերով ՝ 12,7 մմ գնդացիրներով ՝ յուրաքանչյուր ուղղաթիռից 6 -ից 12 -ը:

Այնպես որ, ընդամենը մեկ կրակոց կարող է հասցնել անօդաչու թռչող սարքի անվերապահ պարտությունը, քանի որ թիրախին երկրորդ մոտեցում չի կարող լինել:

Այնուամենայնիվ, ուղղաթիռները չեն կարողանա հասնել բոլոր տեսակի անօդաչու թռչող սարքերին: Հետևաբար, անօդաչու թռչող սարքերը ոչնչացնելու համար պետք է ներգրավվեն բրազիլական Embraer ընկերության EMB-314 Super Tucano թեթև տուրբո-ինքնաթիռները:

Բացի այդ, ամենայն հավանականությամբ, գետնին գտնվող մասնագիտացված զրահամեքենաները նույնպես պետք է հագեցած լինեն 12.7-30 մմ տրամաչափի զենիթային գնդացիրների ամրակներով, իսկ փամփուշտների պահոցների քանակը պետք է լինի չորս կամ ավելի: Նման տրանսպորտային միջոցները պետք է նախագծված լինեն առաջին հերթին թուլացող զինամթերքի (այսպես կոչված կամիկաձե անօդաչու թռչող սարքերի) դեմ պայքարելու համար:

Անօդաչու թռչող սարքերի վարժանքներին հակազդելու շատ խոստումնալից գործիք է, ըստ երևույթին, ներքին «Դերիվացիա-ՀՕՊ» համալիրը ՝ հագեցած 57 մմ ավտոմատ թնդանոթով ՝ բարձր կրակի արագությամբ: Այս համակարգը մեծապես հնարավորություն կտա արգելափակել անօդաչու թռչող սարքերի կողմից բարձր ճշգրտության զենքի կիրառման տեսականին, այսինքն ՝ հնարավոր կդարձնի անօդաչու թռչող սարքերի ոչնչացումը նույնիսկ մինչ ոչնչացման զենքի գործարկումը:

Զանգվածային և ծավալային բնութագրերի նվազումով և մեկ հարվածին մասնակցող անօդաչու թռչող սարքերի թվի ավելացմամբ, զորքերը լազերային զենքով վերազինելու խնդիրը է ծագում , քանի որ ներկայումս հիմնական խնդիրը (և սա խնդիրների խնդիր է, կարելի է ասել) հարձակման մեջ ներգրաված ԱԹՍ-ների և նրանցից պաշտպանության միջացների գների հսկայական  տարբերություն է։