Քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը գրում է.
«Ամեն ինչ պարզ է ու հստակ։
Չունենալով 2026-ին վերարտադրվելու որևէ շանս, պետք է.
1. կազմալուծել բոլոր մրցակիցներին ու վախի մթնոլորտ ստեղծել,
2. ունենալ արտաքին հովանավոր։
Արտաքին հովանավորի լավագույն ու իրական թեկնածուները Թուրքիան ու Ադրբեջանն է։ Ինչի համար պետք է մտնել Թուրքիայի ազդեցության գոտի, կատարելով առաջադրված պահանջները։
Երկրի ներսում հաստատելով բռնատիրություն` մնում են վերջին դիմադրության օջախներy, որոնց նույնպես պետք է վերցնել վերահսկողության տակ։
Դրանք են Եկեղեցին եւ Սփյուռքը։ Սփյուռքի ինստիտուցիոնալ հիմքն էլ եկեղեցին է։
Եկեղեցու գրավումն ուղիղ ճանապարհ է բացում դեպի Թուրքիա, որին պետք է հետևի ստրատեգիական օբյեկտների հանձնումը Հայաստանի նոր տիրոջը։
Դրանք են.
— էլեկտրացանցեր,
— ջրային տնտեսություն,
— էլելտրակայաններ,
— երկաթուղի։
Բացի դրանից, եւս երկու խնդիր պետք է լուծվի.
— փակել ատոմակայանը,
— բացել «Զանգեզուրի միջանցքը»։
Այս ամենը կատարելուց հետո, 2026-ին ՔՊ-ն կարող է վերարտադրվել, և մենք կունենանք աշխարհի ամենադեմոկրատական ռեժիմը, որին անգամ Ալիևն ու Գուրբանգուլի Բերդիմուհամեդովը կնախանձեն։