Տեսանյութն արվել է Մալաթիա-Սեբաստիա վարչական շրջանում:
Մեծաթիվ ոստիկաններ ու կարմիբերետավորներ երկկողմանի փակել էին Անդրանիկի փողոցից դեպի Սեբաստիա փողոց տանող ճանապարհը, խուզարկում կամ զննում էին ավտոմեքենաները, որոշ դեպքերում պահանջում, որ վարդները բացեն նաև բեռնախցիկը:
Արդյունքում խցանում էր՝ առաջացնելով նաև վարոդների և ուղևորների զայրույթը:
Ի՞նչ էին փնտրում. պարզել չհաջողվեց:
Իսկ ո՞ր դեպքում ոստիկանն իրավունք ունի վարորդից պահանջելու բացել ավտոմեքենայի բեռնախցիկն ու զննել այն։
Ըստ «Ոստիկանության մասին» ՀՀ օրենքի 24–րդ հոդվածի. «Ճանապարհային երթևեկության անվտանգությանն սպառնալու կամ ճանապարհային երթևեկության կանոնները խախտվելու դեպքերում, ինչպես նաև տրանսպորտային միջոցների հետախուզման, տրանսպորտային միջոցներով ապօրինի բեռներ, հանցավոր ճանապարհով ձեռք բերված գույք, առարկաներ, հանցագործության գործիքներ և հանցագործության հետքեր կրող այլ առարկաներ, ինչպես նաև հետախուզվող անձանց տեղափոխման մասին տեղեկություններ կամ հիմնավոր կասկածներ առկա լինելու դեպքերում ոստիկանությունն իրավունք ունի օրենքով սահմանված կարգով՝
1) կանգնեցնել տրանսպորտային միջոցները, ստուգել ճանապարհային երթևեկությանը մասնակցելու իրավունք վերապահող և փոխադրվող բեռի փաստաթղթերը.
2) օրենքով սահմանված դեպքերում և կարգով արգելել տրանսպորտային միջոցների և դրանց կցորդների շահագործումը.
3) վարորդների կամ քաղաքացիների ներկայությամբ զննել տրանսպորտային միջոցները, ինչպես նաև փոխադրվող բեռը՝ քաղաքացիական շրջանառությունից հանված առարկաներ, նյութեր և իրեր, հանցավոր ճանապարհով ձեռք բերված գույք, առարկաներ, հանցագործության գործիքներ և հանցագործության հետքեր կրող այլ առարկաներ տեղափոխելու մասին տեղեկություններ կամ հիմնավոր կասկածներ առկա լինելու դեպքերում»:
Իրավական այս կարգավորմից բխում է, որ ոստիկանն իրավունք ունի բացել ավտոմեքենայի բեռնախցիկն ու զննել այն, սակայն ոստիկանն իրավունք չունի խուզարկել ավտոմեքենան առանց դատարանի որոշման:
Ինչո՞վ է տարբերվում զննությունը՝ խուզարկությունից։
Զննության ընթացքում ավտոմեքենան ենթարկվում է բացառապես տեսողական դիտարկման։ Զննության ընթացքում ոստիկանն իրավունք չունի բարձրացնել ավտոմեքենայի նստատեղերը, բացել իրերի պահման խցիկները և այլն։ Այսինքն, զննությունն իրենից ենթադրում է պասիվ տեսողական դիտարկում, մինչդեռ խուզարկության ընթացքում այն վերածվում է ակտիվ տեսողական դիտարկման։