Այն, որ պաշտոնական Երեւանն իր բոլոր հայտարարություններում բացահայտ խոսում էր Ղարաբաղը որպես Ադրբեջանի անբաժան մաս ճանաչելու մասին, վերջապես խաղաղության համաձայնագրի ստորագրման ողջամիտ հույսեր ստեղծեց. Գրում է ադրբեջանական APA-ն։
Լրատվամիջոցն այսպես կորչված «վերլուծական հոդված» է հրապարակել՝ իբր ներկայացնելով պաշտոնական Երևանի ռևանշիստական մոտեցումները։
Ադրբեջանցի վերլուծաբանը, որի անունը հոդվածի տակ նշված չէ, «քննության է առել» Նիկոլ Փաշինյանի ՝ փետրվարի 28-ին, Բանակի տոնի առիթով հնչեցրած ելույթը։
Ադրբեջանցի անհայտ վերլուծաբանի «վերլուծական հոդվածը» ներկայացնում ենք ստորև.
Մինչև 2023 թվականի վերջ խաղաղության պայմանագրի ստորագրման վերաբերյալ նույնիսկ լավատեսական կանխատեսումներ կային։ Բայց 2023 թվականի աշնանը խաղաղության պայմանագրի ստորագրման վերաբերյալ Ադրբեջանի և համաշխարհային հանրության սպասումները հերթական անգամ խախտվեցին Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի և նրա թիմի կողմից։
Ադրբեջանից ստացված խաղաղության պայմանագրի առաջարկների փաթեթին Հայաստանի ԱԳՆ պատասխանի ավելի քան 2 ամսով ուշացումը, Հայաստանի ցանկությունը՝ խաղաղ բանակցություններ վարել Եվրոպական երկրներում՝ առանց Ռուսաստանի և որևէ 3-րդ երկրի մասնակցության, այս գործընթացում արգելակման էֆեկտ է ստեղծել։
Զուգահեռաբար Հայաստանի իշխանությունները, հաստատելով իրենց հավատարմությունը խաղաղությանը, շարունակեցին ռազմականացնել և բարեփոխումներ իրականացնել բանակում։ 2023 թվականի ընթացքում մի շարք պայմանագրեր են ստորագրվել Հնդկաստանից և Ֆրանսիայից զենք գնելու վերաբերյալ։ Մասնավորապես, Հնդկաստանից, որը համարվում է ռուսական սպառազինության շուկայի այլընտրանք, գնել է ոչ միայն պարկուճներ և նռնակներ, այլև Konkurs-M հակատանկային հրթիռներ, 150 մմ տրամաչափի 90 ATAGS հաուբիցներ, 80 մմ հրետանային կայանքներ և 4 MLRS, «Pinaka» մարտկոցներ։ Ներկայում Հայաստանն աշխատում է այս երկրից «Ակաշ» միջին հեռահարության հակաօդային պաշտպանության համակարգ, անօդաչու թռչող սարքեր և դրանց դեմ պայքարի համակարգեր գնելու ծրագրերի վրա։
Բացի այդ, Հայաստանը Ֆրանսիայից գնել է 3 GM 200 ռադիոտեղորոշիչ համակարգ, 50 միավոր Bastion զրահամեքենա, ինչպես նաև ստորագրել է «Միստրալ» հակաօդային պաշտպանության համակարգերի գնման պայմանագիր։
Ըստ ամենայնի, Հայաստանը, որը խոսում է խաղաղության և տարածաշրջանային կայունության մասին, արհեստականորեն ձգձգում է խաղաղության պայմանագրի ստորագրումը և արագորեն զինվում է։ Ավելին, ի լրումն 2024 թվականի համար հաստատված 1,4 միլիարդ դոլարի ռազմական ծախսերի, պաշտոնական Երևանը նախատեսում է պաշտպանության ոլորտին 500 միլիոն դոլարի պահուստային միջոցներ հատկացնել։ Այսպիսով, Փաշինյանի կառավարությունը սոցիալական բարեկեցություն ապահովելու փոխարեն՝ ռազմական ծախսերը փաստացի հասցրեց 2 միլիարդ դոլարի։
Այս առնչությամբ հունվարի 28-ին Նիկոլ Փաշինյանի հնչեցրած կարծիքները լի էին պաշտոնական Երեւանի խաղաղության օրակարգի կեղծ լինելու, դեպի ռեւանշիստական միտումներ մղելու մասին ակնարկներով։
Փաշինյանն իր ելույթում նշեց, որ Հայաստանը վերջին տարիներին մի քանի միլիարդ դոլարի սպառազինության պայմանագրեր է կնքել օտարերկրյա պետությունների հետ, ինչպես նաև մի քանի հարյուր միլիոն դոլարի պատվերներ է կատարել իր ռազմական արդյունաբերությանը։
Նա հիշեցրեց նաև, որ բանակը համալրվում է կանանցով, ձևավորվում են բանակի պահեստային ուժեր, որոնց համար պարբերաբար անցկացվում են 25-օրյա զորավարժություններ։
Փաստորեն, Նիկոլ Փաշինյանը բացահայտ ընդգծում է, որ Հայաստանը գնում է դեպի ռազմականացում, բայց միաժամանակ պոպուլիստական և անհնար իրագործելի առաջարկներ է անում Ադրբեջանին՝ իբր լարվածության թուլացմանը միտված։ Դրանք ներառում են սահմանից զորքերի հայելային դուրսբերում, սահմանների ապառազմականացում, սպառազինությունների փոխադարձ վերահսկողության մեխանիզմ և չհարձակվելու պայմանագիր:
Ինքը՝ Նիկոլ Փաշինյանը, հիանալի հասկանում է, որ իր առաջարկներն անհեթեթ են, իսկ դրանց իրագործումը անիրատեսական։ Ընդհակառակը, դրանով նա ցանկանում է ռազմականացման քաղաքականությանը «ինքնապաշտպանության» տեսք տալ, միջազգային հանրության աչքում հանդես գալ որպես խաղաղության նախաձեռնող։
Բայց, բնականաբար, և՛ Բաքուն, և՛ տարածաշրջանային մյուս խաղացողները հստակ տեսնում են դիվանագիտական այս պարզունակ խաղերը։ Սա արտացոլվել է Փաշինյանի առաջարկներին՝ Ադրբեջանի արտաքին գործերի նախարարության արձագանքում։
«Հաշվի առնելով վերը նշվածը, ինչպես նաև այն, որ, ինչպես հայտարարեց վարչապետ Փաշինյանը, որ իր երկիրը վարում է ռազմականացման լուրջ քաղաքականություն, վերջին տարիներին մի քանի միլիարդ դոլարի զենքի մատակարարման պայմանագրեր են կնքվել, զարգանում է ռազմական արդյունաբերությունը, Հայաստանի կողմից խաղաղության պայմանագրի պնդումը քաղաքական շահարկում է։ Նման կողմնակալ հայտարարությունները խոչընդոտ են տարածաշրջանի հետագա զարգացմանն ու առաջընթացին», – ասված է Ադրբեջանի ԱԳՆ հայտարարության մեջ:
Այսպիսով, Հայաստանը, հակված լինելով դեպի ռեւանշիզմ իր օտար հովանավորների ազդեցության տակ, ձգտում է արհեստական խոչընդոտներ ստեղծել խաղաղության օրակարգում և փաստացի սաբոտաժի ենթարկել բանակցությունները։ Փաշինյանի այս քաղաքականության շարունակությունը ոչ միայն Հայաստանին կթողնի հավերժական փակուղու մեջ, այլ նաև կարող է հանգեցնել նրան, որ այն կրկին տեսնի երկաթե բռունցքի ուժը։
«Վերլուծական» հոդվածից հազարերորդ անգամ պարզ է դառնում, որ արցախյան առաջին պատերազմում հաղթած ու ադրբեջանցի զավթիչներին շան ծեծ տված Հայաստանը Փաշինյանի իշխանության օրոք Ադրբեջանի կողմից ընկալվում է որպես ամուլ, տկար, կամազուրկ, ստրկության պատրաստ ոչ թե պետություն այլ ինչ-որ տարածք։
Ամեն օր զինվող, Հայաստանի տարեկան բյուջեի չափ միայն սպառազինության բյուջե ունեցող Ադրբեջանին ՀՀ իշխանությունն անընդհատ զիջող ու ծնկող իր քաղաքականությամբ արդեն 4 տարի գործնականում վստահեցրել էր, որ Հայաստանն Ադրբեջանի թշնամին չէ, այլ ստրուկն ու կամակատարն է։ Ու հիմա հանրության շրջանում դիվիդենտներ շահելուն միտված Փաշինյանի ելույթից Բաքվում իբր թե մի քիչ զարմացել են ու զայրացել։
Ինչքան էլ փորձեք թաքցնել, միևնուն է զռռում է, որ պաշտոնական Երևանն ու պաշտոնական Բաքուն շարունակում են սինքրոն գործել։
Բաքվից մի երկու ձևական բողոքի նոտան ու «Փաշինյանին քննադատող վերլուծական հոդվածները «դեր չեն խաղում, ու դրանց «զայրույթին» ոչ ոք չի հավատում։
Ուրեմն Փաշինյանը ձեր կամքով անգամ Սահմանադրություն է փոխում, հայոց պատմությունն է ջնջում, ինչ է թե հնագույն քարտեզներում Ադրբեջան նշվի, դուք չե՞ք հավատում նրա հավատարմությանը։
