Հոլիվուդում մարտի 10-ին անցկացված «Օսկար» մրցանակաբաշխության ժամանակ «Լավագույն վավերագրական կարճամետրաժ ֆիլմ» անվանակարգում Ամերիկյան ակադեմիայի պատվավոր արձանիկին արժանացավ ամերիկա-կանադական «Վերջին արհեստանոցը» (The Last Repair Shop) ֆիլմը (ռեժիսորներ` Բեն Փրաուդֆուտ եւ Քրիս Բաուերս), որ պատմում է ադրբեջանական հայատյաց ջարդերից մազապուրծ մի հայորդու մասին, որն ԱՄՆ-ում ապաստան գտնելով փորձում է իր երեք համախոհ տեխնիկների հետ ամեն ինչ անել, որ ոչ մի դպրոցական չզրկվի երաժշտության հաճույքը զգալու հնարավորությունից: Նրանք վերանորոգված երաժշտական գործիքներ են անվճար տրամադրում Լոս Անջելեսի դպրոցական երեխաներին, որոնցից ոմանք ներգրավված են ֆիլմում: Այդ երեխաները հիմնականում օտարերկրյա ներգաղթողների կամ տնտեսական ծանր պայմաններում ապրող ծնողների զավակներն են, որոնք այլապես այդ գործիքներին երբեք էլ չէին կարող տիրանալ:
Դաշնամուրներ վերանորոգող Սթիվ Բաղմանյանի ղեկավարած արհեստանոցը վերջինն է այդ շրջանում, որ նման բարեգործությամբ է զբաղվում: Բաղմանյանի սերը երաժշտության հանդեպ սկիզբ է առել Բաքվում, երբ տեսել է, թե ինչպես է աշխատում իր դպրոցի դաշնամուր լարողը: «Դժբախտաբար, հարյուր հազարավոր հայ երեխաների եւ նրանց ծնողների եւ մեծահասակների կյանքը շեշտակի փոխվեց, երբ փլուզվեց Խորհրդային Միությունը», հիշում է Բաղմանյանը: «Մեր ծնողների մտքով անգամ չէր անցնում, որ նման դաժանություններ կարող են տեղի ունենալ: Մենք ապրում էինք համերաշխ մեր հարեւանների հետ: Ցուրտ գիշերներին բակերում կրակի շուրջ հավաքված տաքանում էինք»: Ամեն ինչ, սակայն, փոխվում է, երբ Սթիվի հորը սպանում են իր աշխատավայրում եւ ընտանիքի ողջ մնացած անդամները միանում են երկրից ստիպողաբար դուրս մեկնողների շարասյանը, թողնելով իրենց ետին ամբողջ ունեցվածքը:
«Դժվար էր օդանավակայան հասնելը, որովհետեւ դիմագծերդ մատնում էին, որ հայ ես եւ ամեն րոպե մարդիկ կարող էին վնաս հասցնել քեզ», շարունակում է Սթիվը, որ Մ. Նահանգներ է հասնում առանց անգլերեն որեւէ բառ իմանալու: Ոգեւորիչ է եղել այն, որ նրան հովանավորողները եղել են դաշնամուր լարողներ: Այդ հանգամանքը հիշեցրել է նրան իր մանկության երազանքները եւ նա սկսել է հետեւել դասընթացների, որպեսզի մասնագիտանա այդ ասպարեզում: Նրա բախտին արժանացած երեք այլ տեխնիկներ միանում են նրան՝ ստեղծելու մի առողջ մթնոլորտ, որտեղ երաժշտությունը դառնում է բուժիչ միջոց՝ վերակերտելու մարդկանց ճակատագիրը: Դա է արհեստանոցի առաքելությունը: Բաղմանյանի խոստովանությամբ իր նամակատուփը հեղեղված է ֆիլմի սիրահարների երկտողերով, որոնք ցանկանում են նվիրաբերել իրենց հին երաժշտական գործիքները, որպեսզի արհեստանոցը շարունակի իր բարի առաքելությունը:
ՊՈԼ ՎԱՐԴԱՆ ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
Civilnet
Պատրաստեց ՀԱԿՈԲ ԾՈՒԼԻԿՅԱՆԸ
