«Գորշ գայլերի՝ bozkurt-ների խորհրդանիշ դարձած ժեստը այդքան էլ թ(յ)ուրքական չէ։ Ժամանակակից Չինաստանի ու Հնդկաստանի տարածքում հայտնաբերվել են հին բուդդիստական արձաններ, որոնք ցուցադում են նույն այն ժեստը, ինչ երեկ Չավուշօղլուն ցուցադրեց Մոնտեվիդեոյի հայերին»,-վերլուծում է թուրքագետ Արգամ Այվազյանը։
Նա բացատրել է նշանի ծագումն ու պատմությունը։
Միջնադարում թյուրքական ցեղերը սկսել են օգտագործել գայլ պատկերող ժեստը։ Թյուրքական քոչվոր ցեղերի՝ դեպի արևմուտք գաղթի ժամանակ նրանք այդ ժեստով ցույց էին տալիս իրենց ցեղային պատկանելությունը (Ben Türküm)։ Անգամ Ֆիրդուսին էր նկարագրում, որ այդ ժեստը ցույց էին տալիս թյուրք կանայք։
«Մեր ժամանկներում այդ ժեստը սկսել է լայնորեն օգտագործվել 1991 թ. ի վեր, երբ Բաքվում Աբուլֆազ Էլչիբեյի կազմակերպած մեծ միտինգի ժամանակ ամբոխը այդ ժեստով ողջունեց «գորշ գայլերի» առաջնորդ Ալփարսլան Թյուրքեշին։ Դրանից հետո դա լայնորեն դարձավ թուրք ազգայնականների հայտնի խորհրդանիշը։
Թյուրքեշն այդ ժեստի իմաստը բացատրում էր հետևյալ կերպ. «Ճկույթը՝ թուրքն է, ցուցամատը՝ իսլամը։ Երկու մատերի արանքում եղած տարածությունը աշխարհն է, մնացյալ իրար կպած երեք մատերը կնիք են։ Աշխարհը թուրք-իսլամական կնիքով ենք կնքելու»։
Մոնտեվիդեոյում Չավուշօղլուն հենց զբաղված էր այդ «կնիքը դնելով»՝ դեսպանատուն բացելով։ Շուտով այդ կնիքով կնքվելու է նաև Հայաստանը»,- նշել է թուրքագետը։