Իշխանափոխությունից հետո ԿԳՄՍ նախարար Արայիկ Հարությունյանն անդադար բարձրաձայնում էր, թեՙ ԵՊՀ-ն բռնազավթված է «նախկին ռեժիմի» կողմից, եւ որ հնարավորինս արագ այն պետք է «ազատագրվի»: Անշուշտ, նախկին իշխանությունների ժամանակ ԵՊՀ-ում տիրող բարքերն ինձ երբեք դուր չեն եկել, ավելինՙ ժամանակին մի հոդված եմ հրապարակել, որտեղ քննադատել եմ համալսարանի նախկին ղեկավարությանն ու հոգաբարձուների խորհրդի կազմին: Դատելով Արայիկ Հարությունյանի հայտարարություններիցՙ գոնե ենթադրելի էր, որ համալսարանի նոր հրամակազմը չի որդեգրելու «քավոր-սանիկական» գործելաոճն ու աշխատելու է: Բայց, ցավոք, ամեն ինչ այնքան էլ այդպես չէ, ներեցեք, ոչինչ էլ այդպես չէ: Ինչ խոսք, դժվար է ԵՊՀ-ում տիրող անառողջ մթնոլորտի վրա հրավիրել «թողեք աշխատեն» կամ «բա Սերժի ժամանակ լա՞վ էր» հորդորն ու հարցադրումն օդում թափահարող «դուխով» մարդու ուշադրությունը, բայց եկեք ծուռը նստենք, դուզը խոսենք, հո կրակը չե՞նք ընկել, որ ոմանք «դուխով» են, մենքՙ ոչ:Համալսարանում տիրող վիճակն ամբողջ նախարարությունում ստեղծված բրգաձեւ սխեմայի տրամաբանական արձագանքն է: Ինչպես դասականն է սիրում ասելՙ եւ ուրեմն, ԿԳՄՍ նախարարն Արայիկ Հարությունյանն է, որը ԿԳՄՍ նախարարության գիտության պետական կոմիտեի նախագահ է նշանակել իր ընկերոջ հորըՙ Սամվել Հարությունյանին, ավելինՙ Արայիկ Հարությունյանի թեթեւ ձեռամբ ԲՈԿ-ի նախագահ է նշանակվել իր ընկեր Սմբատ Գոգյանը, իսկ վերջինս, իր հերթին, հանդիսանում է ԵՊՀ ռեկտորի ժամանակավոր պատասխանատու Գեղամ Գեւորգյանի երբեմնի ուսանողը, պրոռեկտոր Արթուր Իսրայելյանն էլՙ Արայիկ Հարությունյանի ընկերն է… Եվ այսպես շարունակ: Հուսով եմՙ այսքանից հետո բոլորին պարզ է, որ նախարարը շատ հաջողված բրգաձեւ սխեմա է ստեղծել: Դե, կարող են ասել, որ Հայաստանը փոքր երկիր է, եւ այստեղ բոլորը բոլորին ծանոթ-բարեկամներ են. դա էլ չեմ ժխտում: Բայց ինչպե՞ս կարելի է բացատրել այն երեւույթը, երբ թե՛ կրթության ոլորտում, թե՛ ԵՊՀ-ում ընդունվող բոլոր որոշումներն ընդունելի են վերոհիշյալներին, առանց բացառության:Այն, որ հարյուրամյա համալսարանի պրոռեկտոր Արթուր Իսրայելյանը տառասխալներով է գրում, արդեն շատերը գիտեն, բայց քչերին է հայտնի, որ այս մարդը համալսարանում կամաց-կամաց առաջ է քաշում գրաքննության մշակույթը, այն դեպքում, երբ իր նախարար ընկեր Արայիկն ու կենշտաբի մյուս անդամները շատ բարձրաձայն դատապարտում են գրաքննությունն ու «քարանձավաբնակ» անվանում այն մարդկանց, ովքեր դատապարտում են ԼԳՏԲ քարոզը գրականության միջոցով հանրությանը ներարկելու պրոցեսը:Բայց, ինչպես ասում է հայտնի գովազդի հայտնի դերասան Թոնինՙ սա էլ դեռ ամենը չէ, ավելինՙ սա ոչինչ է:Ռեկտորի ժամանակավոր պատասխանատու Գեղամ Գեւորգյանը, որը նշանակվել է կոռուպցիան ատող Ա. Հարությունյանի կողմից, մամլո ծառայության պետ Գեւորգ Էմին-Տերյանին առաջարկել է աշխատավարձ ստանալ, բայց չգալ աշխատանքի: Սա կոռուպցիա չէ՞, սա բացահայտ անարգանք չէ՞ այն դասախոսներին, որոնցից շատերը ժամանակին դաս են տվել հենց իրենՙ Գ. Գեւորգյանին, բայց այսօր, ունենալով պատկառելի հեղինակություն ու տարիք, ամեն օր երթուղայինով, կռացած, անհարմար դիրքով, գալիս են համալսարան, եւ նրանց նույնիսկ մեկ ժամ բացակայությունն արտահայտվում է ամսական աշխատավարձից պահման տեսքով:Օրինակՙ ինձ շատ հետաքրքիր է, այս պահի դրությամբ ԵՊՀ-ում քանի՞ գրանցված աշխատող կա, որոնք աշխատանքի չեն գնում, բայց աշխատավարձ ստանում են: Եթե չկա, ապա ինչո՞ւ է Գեւորգ Էմին-Տերյանին նման բան առաջարկվել, Գեւորգյանը շա՞տ է սիրում նրան, արտոնյա՞լ է, թե՞ այնքան է ատում, որ ազատվելու համար պատրաստ է ոտնատակ անել նույնիսկ Նիկոլ Փաշինյանի սկզբունքներըՙ այդ իսկ կերպ մսխելով «հեղափոխության» ամբողջ գաղափարական կապիտալը:Այսքանից հետոՙ մնում է միայն ԵՊՀ ղեկավարությանը հուշել, որ… դասախոսը լավ չի վարձատրվում, ուսանողը լավ չի սովորում, եւ…գայլը սարի հետեւում է: |