Վրեժ Սարուխանյանի «Աշնակ» գրքի շնորհանդեսն էր: Այն հարուստ եւ հետաքրքրական պատմություն ունեցող բնակավայրի ծավալուն տարեգրությունն է:

Մեղվի պես նա տուն առ տուն, գերդաստան առ գերդաստան, ճակատագիր առ ճակատագիր քաղել է պատմությունը մի բնակավայրի, որ թեեւ հին, շա՜տ հին ծագում ունի, սակայն իր կյանքի նոր շրջանը սկսել է Հայոց մեծ եղեռնից մազապուրծ սասունցիներով բնակեցվելուց հետո: Վրեժ Սարուխանյանն իր արձակով Սասունը ստիպմամբ լքած, տարագիր սասունցիների ճակատագրերի տարեգիրն է, էրգրի մասին կենդանի հուշերն ու պատումները գեղարվեստորեն արձանագրողը, Սասունը տեսած մարդկանց եւ նրանց՝ իրենց սերունդներին հաղորդած կարոտի կրողը, որ գրական բազում արձակ, նաեւ չափածո էջերի է վերածել՝ բարբառի տեղին ու համով-հոտով գործածմամբ, հայոց ավանդույթների եւ նիստուկացի, բարոյական կերտվածքի, հերոսականության, դիմակայման ուժի, վերապրելու, վերընձյուղվելու կամքի հոլովումներով: Նրա արձակում կերպարներն իրական-կենդանի են, գեղարվեստական հնարանքը երբեք հնարովի չէ, այլ զուտ գրողական լեզվի յուրատիպ արտահատություններով կուռ կառուցված: 20-րդ դարի առաջին, մինչ օրս անամոք ցավ պատճառող ողբերգական իրադարձությունների՝ մահվան, նախճիրի, հայրենազրկության ցավը, սակայն, հուսահատեցնող տոնայնությամբ չի նկարագրում, նրա հերոսները՝ կին թե տղամարդ, չկոտրվող, սասունցու ծուռ կողով, սասունցու արյան հիշողությամբ օժտված անհատներ են: Եվ այդ գրականությունը ստեղծողը, հե՛նց, պետք է լիներ այն հավաքորդը, որին վստահվեց Աշնակի՝ հանրագիտարանային նշանակություն ունեցող եւ բովանդակությամբ՝ հարուստ գիրք գրելու գործը: Մի քանի տարվա ջանադիր աշխատանքի արդյունքը եղավ «Աշնակ»-ը, որը օրերս Ավ. Իսահակյանի անվ. գրադարանում հանդիսությամբ ներկայացվեց հանրությանը: Դահլիճում էին աշնակցիներ, գրողներ, գրականագետներ, երգիչներ, հեղինակի գրչընկերները: Եղան գրականագիտական դիտարկումներ, հիմնավոր գնահատականներ, մանրապատումներ՝ սասունցիների նիստուկացից, ասմունք եւ երգեցողություն՝ սկսյալ ռոմանսից մինչեւ ժողովրդական, աշուղ-գուսանական երգեր:

Այդ գրքում մի էջ էլ նվիրված է իմ մորենական պապին՝ Սասունից տակավին մանուկ հասակում փախեփախ եղած եւ 1930-ականների վերջերին Աշնակի դպրոցի տնօրեն, տեղի հանրաճանաչ պարի անսամբլի առաջնապարող Հակոբ Հովհաննիսյանի կյանքին եւ գործին: 275-րդ էջին նրա երկու լուսանկարներն են եւ համառոտ կենսագրությունը:
Հպարտ եմ նախնիներովս, շնորհակալ եմ գրքի հեղինակին:
ՀԱՍՄԻԿ ՍԱՐԳՍՅԱՆ





