Աշխարհի բազմաթիվ երկրներում ընդունված է մահացած մարդուն հողին հանձնել, այնուհետ շիրմի վրա հիշատակը հավերժացնող գերազմանաքար, տապանաքար, խաչ կամ մեկ այլ խորհրդանիշ տեղադրել։ Բայց արի ու տես, Չինաստանում, Ինդոնեզիայում ու Ֆիլիպիններում բնակվող որոշ ազգություններ մահացածի աճյունը քարափներից, քարանձավներից, ժայռերից ու ձորերից են կախում։
Աշխարհի ամենահայտնի կախովի գերեզմանոցը Ֆիլիպինների Սագադա տարածաշրջանում է գտնվում։ Այստեղ ժամանակը ոչինչ չի փոխել, և առ այսօր տեղացիները հանգուցյալին ոչ թե հուղարկավորում, այլ ժայռից են կախում։
Սագադայի Էխո հովտում գտնվող կախովի գերեզմանոցը, հիմնադրված լեռներում բնակվող ֆիլիպինյան հնագույն իգորոտ ազգության կողմից, առ այսօր պահպանվում է, քանի որ այդ ազգի ներկայացուցիչները վստահ են՝ «բարեհաջող» հուղարկավորությունը նպաստում է երիտասարդ սերնդի հոգևոր աճին ու զարգացմանը։
Հանգուցյալի հարազատներն երբեմն անգամ մահացածի դագաղը քարանձավի կամ ժայռի պատին են հենում, որպեսզի աճյունից հոսող հեղուկը քարերի մեջ կլանվի։ Այդկերպ, ըստ իգորոտների, մահացածի տաղադն ու բախտը չի կորչում, այլ շարունակում է ժայռի մեջ «ապրել»։
Հանգուցյալների դագաղը ծառի բնից է պատրաստվում։ Երբեմն մարդիկ կենդանության օրոք սեփական ձեռքերով այն արդեն իսկ պատրաստած են լինում։ Հանգուցյալին իր ընտանիքին բնորոշ գույներով ու նախշերով շորեր են հագցնում, որ հանդերձյալ աշխարհի մյուս հարազատները հեշտությամբ տարբերեն ու ճանաչեն նրան։
Իգորոտները կարծում են, որ դագաղը կախելով՝ հանգուցյալը երկնքին շատ ավելի մոտ է գտնվում, ինչն էլ նրան իր ընտանիքը վերևից տեսնելու ու հսկելու հնարավորություն կտա։ Իրականում, սակայն, մարդկանց օդի մեջ «հուղարկավորելու» առավել տրամաբանական պատճառն այն է, որ ֆիլիպինցիները խնայում են հողը՝ գերադասելով այն գյուղատնտեսական նպատակներով օգտագործել։
Ընդունենք, որ ներկայացվող կախովի գերեզմանոցը ոչ միայն արտառոց է, այլ նաև առեղծվային ու սարսռեցնող տրամադրություններ է փոխանցում։
Նյութը՝ BigPicture.ru-ի
Թարգմանեց Սևակ Վարդումյանը
